انتخابات پارلمانی مصر نشان داد که عدم حضور مردم پای صندوقهای رأی، نشان از نوعی اعتراض یا بی‌اعتنایی سیاسی دارد.
به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری فارس، انتخابات پارلمانی مصر روز یکشنبه و دوشنبه، برگزار شد؛ اما با استقبال سرد و بی‌اعتنایی اکثر مصری‌ها مواجه شد.
به نوشته روزنامه «العربی الجدید»، رأیگیری در روز دوم انتخابات پارلمانی، بهتر از روز اول نبود، همچنان بی‌میلی به رأی دادن، موضع غالب مردم مصر محسوب می‌شد؛ علاوه بر این تخلفات انتخاباتی و سوء مدیریت و تأخیر در باز کردن صدها مرکز رأیگیری اوضاع را وخیم‌تر کرده بود.
انتخابات پارلمانی مصر در 14 استان آغاز شد و در روز اول رأیگیری، درصد بی‌سابقه ای از لحاظ اندک تعداد شرکت‌کنندگان به ثبت رسید.
منابع دیپلماتیک در این باره می‌گویند: تعداد مصری‌های خارج‌نشین که در انتخابات شرکت کردند از 35 هزار فراتر نرفت که بیشترشان از عربستان، امارات و کویت بودند و این رقم، پایین‌ترین حدی بود که تاکنون به ثبت رسیده بود.
فروش رأی و اختلاف در کمیته عالی انتخابات
از سوی دیگر، منابع قضایی به العربی الجدید گفتند: صبح روز دوشنبه بین اعضای کمیته عالی انتخابات اختلافاتی پیش آمده بود. برخی از اعضای این کمیته خواستار کشیده شدن رأیگیری به روز سوم بودند اما سرانجام چنین تصمیم گرفته شد که انتخابات تمدید نشود.
برخی اعضای این کمیته تهدید کرده بودند که در صورت تمدید حتی یک ساعت رأیگیری از این کمیته استعفا خواهند داد و این در حالی بود که در تمام استان‌ها میزان شرکت‌کنندگان رو به کاهش بود.
بحران ایجاد شده بین اعضای کمیته عالی انتخابات و مشکلات مدیریتی در این کمیته، موجب شد که برخی اعضای این کمیته تهدید کنند که در دور دوم انتخابات که ماه آینده برگزار خواهد شد، از انجام مسئولیت کنار بکشند.
از سوی دیگر، فروش رأی در مقابل صندوقهای رأی‌دهی و تخلفات انتخاباتی برای روز دوم نیز ادامه داشت و به عنوان مثال در استان «المینا» هیأت نظارت بر انتخابات ویدئویی را منتشر کرد که یکی از کاندیداها، در ازای خرید رأی مبالغی را به رأیدهندگان می‌داد.
در استان اسکندریه نیز، شاهدان عینی، تصاویری را ضیط کرده‌اند که نشان می‌داد، خودروهای مرتبط با حزب «النور» به رأی دهندگان پول می‌دهند تا به نفع آنان رأی بدهند که در این حال نیروهای امنیتی سر می‌رسند و پس از بازداشت افراد حزب النور مشخص می‌شود که برای هر رأی 200 جنیه (پوند مصر) می‌دادند.
این مسأله باعث شد تا رأیدهندگان مخصوصا در مناطق فقیر نشین برای فروش رأی‌شان به مراکز انتخاباتی هجوم ببرند و کاندیداها نیز دست به دامن دلال‌های انتخاباتی شوند.
بنا به گفته شاهدان، شغل دلالی انتخابات، بسیار رواج پیدا کرده بود و قیمت هر رأی بین 100 الی 200 پوند مصری و در برخی مراکز انتخاباتی به 250 پوند مصری می‌رسید.
«هدی طلعت» فعال حقوقی مصری در این باره می‌گوید: بورس فروش رأی در حوزه‌های انتخاباتی در اسکندریه داغ شده بود و هر رأی بین 150 الی 700 پوند مصری فروخته می‌شد و این در حالی بود که کمیته عالی انتخابات این مسائل را می‌دید و می‌شنید اما هیچ اقدامی انجام نیم‌داد.
شلوغی قهوه‌خانه‌ها و اعتراضات سیاسی
همزمان با استقبال بسیار ضعیف از انتخابات و سوء مدیریت، قهوه‌خانه‌های اسکندریه به سالن‌های بحث سیاسی تبدیل شده بود که در مورد انتخابات بحث می‌کردند.
در قهوه‌خانه‌ای در منطقه «محطه الرمل» دهها مرد نشسته بودند و می‌گفتند که در انتخابات شرکت نمی‌کنند؛ آنها تأکید داشتند که این انتخابات مسخره است.
«علی الغریطی» مرد 43 ساله‌ای که می‌گفت: من هرگز شرکت نمی‌کنم، چرا که انتخابات بیهوده‌ای است و تمام علائم نشان می‌دهد که این انتخابات بی فایده است. وی تأکید می‌کرد که «حسنی مبارک» نیز در طول 30 سال از این نوع انتخابات برگزار کرد.
بسیاری ترجیح می‌دادند که در قهوه‌خانه‌ها بنشینند و سیگار یا قلیان بکشند تا آنکه پای صندوقهای رأی بروند.
«احمد خلیل» 47 ساله که برای رأی دادن اداره‌شان تعطیل شده بود، می‌گفت: این انتخابات فرصتی بود تا کمی استراحت کنیم و دست از کار بکشیم.
«احمد التابعی» یکی از افرادی که در قهوه خانه نشسته و دانشجوی حقوق است، نیز می‌گفت: من طرفدار «محمد مرسی» نیستم اما احساس می‌کنم که رأی من ارزشی ندارد.
در حین صحبت با احمد التابعی، «رباب التابعی» دیگر دانشجوی حاضر در آن قهوه خانه جلو آمد و گفت: پس از انقلاب 25 ژانویه (2011) گمان می‌کردم که رأی و نظر من ارزش یافته است، اما الان اعتراف می‌کنم که نظر من و نظر تمام مصری‌ها ممکن است که توسط پیاده نظام، زیر پاها لگد شود.
«روزنامه العربی الجدید» در انتها، نظر «الحاج جمال الخضری» که یک سبزی‌فروش است را جویا می‌شود و او در جواب می‌گوید: زندگی من از انتخابات مهم‌تر است... کاملا روشن است که مسأله کشور چیزی را عاید من نمی‌کند. پس از انقلاب 25 ژانویه فکر کردم که می توانم با رأیم آینده فرزندانم را تغییر بدهم، اما پس از اتفاقات 30 ژانویه [سرنگونی محمد مرسی] دریافتم که تنها راه تغییر آینده فرزندانم، مهاجرت از کشور است.
