روزنامه ساحل‌عاجی «فراترنیته مَتَن» از موضع ایران در قبال سوریه حمایت کرد.
به گزارش خبرگزاری صدا و سیما، این روزنامه در مقاله‌ای به قلم «موریتیه کامارا»، استاد تاریخ معاصر نوشت: نه هیچ‌چیز و نه هیچکس نمی‌تواند کشتار افراد بیگناه را - همچون موردی که روز جمعه گذشته در پاریس رخ داد- توجیه کند. اگرچه این حادثه بسیار غم‌انگیز است، اما پس ازحملات آنکارا در دهم اکتبر، انفجار هواپیمای روسی در وسط آسمان در سی و یکم اکتبر و دو حمله انتحاری بیروت در دوازدهم نوامبر، چنین حادثه‌ای قابل پیشبینی بود. در پسِ همه این حوادث یک نام به چشم می‌خورد: سوریه.
مناقشه سوریه که در مارس سال دو هزار و یازده و در ادامه بهار عربی شروع شد، برخلاف پیش بینی‌های همه تحلیلگران، کارشناسان مسائل جنگی و مفسران باتجربه از آب درآمد.
در واقع به علت دخالت مولفه‌های فرقه‌ای، به علت موقعیت ژئواستراتژیک و به خصوص به علت ماهیت متحدان منطقه‌ای، سوریه نه می‌توانست و نه می‌بایست همچون تونس، مصر یا حتی لیبی تلقی شود. ظرفیت این مناقشه قابل مقایسه و حتی فراتر از جنگ افغانستان ناشی از اشغالگری شوروی در سال 1979 است. این اشتباه در ارزیابی - که جامعه بین‌الملل مطمئنا هنوز پیامدهایش را تحمل می‌کند- موجب شد این مناقشه به سویی رود که فقط حافظ برخی منافع و توازن‌های سیاسی یا ژئواستراتژیک بازیگران مختلف باشد. با این حال برخی از کشورها همچون ایران از همان اولین انفجارها درباره خطرهای چنین رویکردی هشدار داده و خواستار حل سیاسی این مناقشه شدند. این موضع در مقابل صد و بیست کشوری که برای اجلاس سران عدم تعهد در تهران در اوت سال دو هزار و دوازده گردهم آمده بودند، باردیگر مورد تاکید قرار گرفت. اما همه بدنبال حفظ منافعشان بودند. از آن پس، این مناقشه همچون زخمی بهبود نیافتنی، تبدیل به سرطانی شدکه در حال بلعیدن کل خاورمیانه در ورطه‌ی سیاه است. آثار این سرطان به سراسر جهان نیز کشیده شده است.
نویسنده در بخش دیگری از این مقاله نوشته است: (گروه تکفیری صهیونیستی) داعش سوریه را منبع همه بلاهای اروپا ساخته است. اروپایی که امروز هزینه سنگین این اوضاع را می‌دهد: هزاران جوان اروپایی کشورهای خود را برای رفتن به جنگ در سوریه ترک می‌کنند و برخی از آنان برای انجام اقداماتی همچون حوادث سیزدهم نوامبر در پاریس، با مغزهایی کاملاً شتشوشده برمی‌گردند.
در بخش پایانی مقاله نیز آمده است: اقدامات روسیه در هفته‌های اخیر همه را متوجه کرد که زمان درمان سیاسی سرطان سوریه فرارسیده است تا اینگونه به این سرطان اجازه داده نشود همه جهان را بکشد. همانگونه که همه جهان برای مهار بیماری ابولا بسیج شد، باید ائتلاف گسترده‌ای نیز برای ریشه‌کن کردن تروریسم تشکیل شود. این بدکاران، اسلام را دستاویز خود قرار داده اند در حالیکه اهدافشان هیچ سنخیتی با اسلام ندارد. آیا می‌توان مسلمان بود و آدم‌های بیگانه را دسته‌دسته کشت؟ مسلماً حتی بدترین گونه‌های حیوانی نیز نمی‌توانند تحمل کنند مسئولان چنین اقداماتی همچون همنوعانشان تلقی شوند.
