شبکه تلويزيوني ماهواره اي آمريکا (سي ان ان) گزارش داد، درمناطقي از شهر قاهره پايتخت مصر هنوز قوانين عرفي حاکم است اما اين شهر 18 ميليوني به ظاهر آرام ، همواره آبستن آشوب ها و بحران هاست و اخيرا تب ديوانه کننده فوتبال آن را فراگرفته است.
کار بدانجا رسيد که دولت مصر مجبور شد تا هزاران نيروي پليس ضد شورش و نيروهاي امنيتي که لباس هاي شخصي به تن داشتند را در مناطقي از قاهره که به دليل وجود رستوران هاي گرانقيمت و محله هاي تجاري مدرن معروف هستند ، مستقر کند.
پنجشنبه شب گذشته ، هزاران تماشاچي خشمگين فوتبال به سوي منطقه اعيان نشين " جزيره الزمالک" به راه افتادند ، منطقه اي که محل سکونت ثروتمندان ، بازرگانان و روزنامه نگاران مصري و ديپلمات هاي خارجي است.
جمعيت خشمگين ناگهان بسوي ساختمان سفارت الجزاير در خيابان مشهور " حسن صبري " به حرکت درآمد.
قبل از آن ، چهارشنبه شب " المريخ " ورزشگاه شهر خرطوم پايتخت سودان ميدان مسابقه حساس و سرنوشت ساز دو تيم ملي فوتبال الجزاير و مصر در چارچوب رقابت هاي نهايي در دوره مقدماتي جام جهاني 2010 آفريقاي جنوبي بود.
حساسيت اين مسابقه در حدي بود که روزنامه انگليسي " ديلي تلگراف " آن را مسابقه " خروج از جهنم " توصيف کرد.
در اين مسابقه الجزاير با تک گل "عنتر يحيي" با نتيجه يک بر صفر در مقابل مصر پيروز شد و بدين ترتيب به جام جهاني 2010 راه يافت و مصري هاي شکست خورده به کشورشان بازگشتند.
براي تماشاي مسابقه اي که در ورزشگاه المريخ خرطوم بين دو تيم ملي مصر و الجزاير در حال برگزاري بود دو کشور به حالت تعطيلي درآمدند.
مريخ نام يکي از سياره هاي منظومه شمسي است که براساس داستان هاي اساطيري به " الهه جنگ " مشهور است.
قبل و بعد اين مسابقه ، جنگ تبليغاتي شديد و زشتي ميان دو طرف در گرفت و هر يک از دو کشور ، ديگري را به قتل شهروندان و نابودي دارايي هايش متهم کرد.
دولت الجزاير در اقدامي ناگهاني از " اوراسکوم " شرکت بزرگ مخابراتي مصر خواست تا مالياتش را که 600 ميليون دلار اعلام کرد، پرداخت کند. اما اوراسکوم اين درخواست را نادرست و غيرقابل قبول دانست.
روز جمعه عنوان اصلي يکي از روزنامه هاي مصر با فونتي بزرگ و به رنگ قرمز چنين بود: "وحشت در سودان" و در کنار آن يک عکس رنگي بزرگ از زناني با سرهاي باند پيچي شده و پليسي که چاقوي بزرگي در دست داشت به چاپ رسيد و در زير آن عکس نوشته شده بود: يک هوادار الجزايري از اين چاقو عليه تماشاگر مصري استفاده کرده است.
در سايت اينترنتي "يوتيوب" چند کليپ از اهانت و ناسزاگويي تماشاگران الجزايري و مصري به يکديگر با الفاظي زشت به نمايش گذاشته شده است.
همه چيز به تحريک بيشتر خشم و احساسات هواداران دو تيم منجر شد.
در پنجشنبه شب و در منطقه الزمالک ، جمعيت خشمگين نتوانست از ديوار دفاعي نيروهاي پليس عبور کند اما خشم خود را بر سرخودروهاي پارک شده خالي کردند و ويترين مغازه ها را شکستند.
شاهدان عيني گفتند: پليس مصر براي جلوگيري از اقدامات خشمگينانه مردم اقدام و تلاشي نکرد.
خويشتنداري پليس اين احتمال را که مقامات مصري معمولا اجازه مي دهند مردم خشمگين، خشم خود را خالي کنند و سپس به خانه هايشان بازگردند، تقويت مي کرد.
اما اين تاکتيک اين بارمؤثر نبود. با انتشار خبر در سراسر شهر قاهره، مردم بيشتري که اغلب آنان مردان جوان و همچنين تعدادي از دختران بودند بسوي محله الزمالک به راه افتادند.
جمعيت خشمگين با خود سنگ و بطري هاي خالي حمل و آنها را با خشم فراوان به هر سوئي پرتاب مي کردند و بنابراعلام وزارت کشور مصر، بيش از 30 نيروي پليس زخمي شدند. جمعيت خشمگين به خودروهاي پليس ضد شورش حمله ور شده و آنها را به آتش کشيدند.
روز بعد آن شب بحراني، دولت مصر خويشتنداري خود را از دست داده و تاکتيک خود را تغيير داد، هزاران نيروي ضد شورش در خيابان هاي منطقه الزمالک مستقر شدند و راههاي منتهي به سفارت الجزاير را مسدود کردند.
در چنين وضعيتي، مانند بيشتر اوقاتي که پليس احساس کند کنترل امور از دستش خارج شده است، پليس مصرهم محدوديت هايي را براي رسانه ها وضع کرد؛ هنگامي که " ماري روجرز" تصويربردار شيکه سي ان ان در قاهره در حال فيلمبرداري از درگيري دختر جوان مصري با پليس بود، حدود 10 تن از نيروهاي پليس بسوي او هجوم برده و دوربينش را ضبط کردند.
" بن ويدمن " رييس دفتر شبکه سي ان ان در قاهره مي گويد: زماني که اعتراض کردم و دستم را روي دوربين گذاشتم نيروهاي پليس مصر به من هم حمله و پيراهنم را پاره کردند و دو نفر لباس شخصي لاغراندام بازوهايم را گرفته و مرا از محل دور کردند.
بطور طبيعي من به اين رفتارها اعتراض کرد اما اين اعتراض به افزايش نيروهاي پليس در اطرافم منجر و آسيب ديدن بيشتر بازويم در درگيري با آن نيروها منجر شد.
پس از داد و فريادهاي زياد و تماس هاي تلفني و بي سيمي به ما اجازه دادند محل را ترک کنيم اما يک مشکل باقي ماند ، فيلم دوربين ناپديد شده بود؛ هنگامي که در باره فيلم از پليس سئوال کرديم طبق معمول پاسخ دادند از اين موضوع اطلاعي ندارند.
جواني که شاهد اين ماجرا بود به ما گفت: اينجا مصر نيست، اينها( پليس هاي ضد شورش) هم مصري نيستند.
چنانچه پيداست مشکل اصلي هيچ ارتباطي به مسابقه فوتبال و يا کشور الجزاير ندارد. بلکه از يأس و نااميدي شديد و عميق مصري ها اعم از فقير و غني از نظام مستبد و فرتوت مصر ناشي مي شود ؛ نظامي که مردم مصر معتقدند بجاي اهتمام به تامين رفاه عمومي بيشتر به فکر حفظ خود و ثروت اندوزي است.
يک زن مصري شرکت کننده در تظاهرات که خود را خانه دار معرفي کرد ، در اعتراض به يکي از نيروهاي پليس گفت: "ما در اين کشور 80 ميليون نفر هستيم و بايد براي بقا بجنگيم. آنها فقط مي توانند ما را بزنند.
بحران و چالشي را که مصر از آن رنج مي برد، خانم " ساره خورشيد " روزنامه نگار مصري در مقاله اي که اخيرا در روزنامه "ديلي نيوز" منتشر شد ، با شيوايي و رسايي بازگو کرده است.
خانم خورشيد مي نويسد:" مردم مصر تا امروز از ناديده گرفتن کرامتشان رنج مي برند اما براي مبارزه با فساد ، قانون گريزي و توزيع ناعادلانه قدرت و ثروت بين گروه اندکي ثروتمند و گروه بزرگي از فقرا حرکتي نمي کنند اما به نظر مي رسد که اين وضعيت و صبر مردم زياد طول نخواهد کشيد.
ممکن است دو سه روز ديگر غوغاي مسابقه فوتبال فروکش کند اما آنچه اتفاق افتاد زنگ خطري است براي مقامات مصري مبني بر اينکه ممکن است آرامش و امنيت در مصر، فريبنده باشد.