یک وبگاه خبری الجزائری نوشت: تغییر نظام در الجزایر می‌تواند به اتفاقی غم انگیز منجر شود، چون یک شهروند ساده و معمولی خیلی وقت‌ها نمی‌فهمد که ناخواسته مجری توطئه‌های بزرگ بیگانگان علیه کشورش میشود.
وبگاه خبری «الجزائریه للاخبار» در سرمقاله امروز خود با عنوان «آیا نظام بوتفلیقه به سرنوشت قذافی دچار میشود و آیا الجزایر به صحنه کشمکش آمریکا و چین مبدل میشود» درباره توطئه‌ها برای منحرف کردن روند اعتراضات در الجزایر هشدار داد.
در مقدمه این یادداشت آمده است: رفتار الجزایری‌ها از هر نظر عالی بوده وقتی که به اتفاق هر نوع دخالت خارجی را در بحران کنونی کشورشان رد کردند، چون متوجه هستند که در این دنیا همه علیه هم توطئه می‌کنند و مسائل الجزایری‌ها و اختلافات بین آنها باید توسط خود الجزایری‌ها حل شود، اما صرف نظر از این رفتار متمدنانه و صرف نظر از خواسته‌های مشروع و ساده میلیون‌ها الجزایری از حکومتی که مخالفت تغییر است و اصرار دارد بازی خطرناکی را به سرانجام برساند، آیا بیگانگان از کنار بحران کنونی الجزایر به سادگی عبور خواهند کرد؟
به باور نویسنده بعضی از الجزایری‌ها حتی روشنفکران آنها معتقدند که الجزایر یک کشور وابسته به ایالات متحده و فرانسه است، این اعتقاد با نقش اقتصادی آمریکا در الجزایر به ویژه در حوزه نفتی و حمایتی که حکومت بوتفلیقه در سال‌های گذشته از آمریکا دریافت کرده تقویت شده است.
این وبگاه خبری افزود: اما واقعیت خوب در الجزایر در نفوذ بزرگ چین است که طی پانزده سال اخیر به طرز قابل توجهی افزایش یافته است تا جایی که بسیاری از تحلیلگران معتقدند یکی از مهم ترین دلایل بدتر شدن رابطه میان فرانسه و الجزایر در حال حاضر این است که شرکت‌های چینی بیشترین قراردادها بخصوص در زمینه ساخت و ساز را به دست آوردند.
الجزائریه للاخبار نوشت: در آغاز سپتامبر 2018، رهبری سیاسی در الجزایر تصمیم جدی و قاطعی اتخاذ کرد که از سوی خیلی‌ها مورد توجه قرار نگرفت و آن هم تصمیم پیوستن رسمی به طرح اقتصادی چین به نام «جاده ابریشم» است؛ در آغاز ماه سپتامبر 2018، احمد اویحیی، نخست وزیر الجزایر برای شرکت در هفتمین کنفرانس همکاری چین و آفریقا در پکن به چین سفر کرد و در آنجا به طور رسمی از پیوستن الجزایر به طرح اقتصادی چین با نام جاده جدید ابریشم خبر داد که به موجب آن الجزائر، متحد اقتصادی کشور چین میشود.
این وبگاه خبری افزود: تصمیم الجزایر موجب افزایش نفوذ چین در بازار الجزایر و افزایش همکاری بین الجزایر و پکن میشود؛ اما این اتفاق در بحبوحه شدیدترین جنگ تجاری بین آمریکا و چین روی داده است، پس آیا واشنگتن به راحتی قبول می‌کند که چین در دومین یا سومین کشور مهم آفریقا به راحتی جا باز کند.
نویسنده آورده است: دومین سوال مهم و محوری که باید خردمندانه، در کمال آرامش و بدون احساسی شدن مطرح شود این است که چرا تلاش‌ها برای تغییر نظام در سه کشور ونزوئلا، سودان و الجزایر همزمان شده است؟ آیا این مساله اتفاقی است یا موضوعی بسیار بزرگ‌تر از تلاش شهروندان ناامیدی است که به دنبال تغییر نظامی سیاسی هستند که با گسترش فساد در همه ارکان آن بوی تعفن گرفته است.
الجزائریه للاخبار نوشت: در آغاز باید به یک نکته بسیار مهم اشاره کرد و آن اینکه همه خواسته‌های شهروندان خشمگین الجزایر خواسته‌هایی مشروع است، باید در اینجا به موضوع «جاودانگی» منصب هر رئیس جمهور اشاره کنیم که بزرگ‌ترین مساله تحریک‌آمیز برای هر ملت عاقلی است؛ کما اینکه باید بگوییم که ملت الجزایر در برابر حکومتی صبر پیشه کرده است که رئیس جمهور آن بیش از پنج سال از دید انظار پنهان بوده و سپس بر نامزدی وی در وضعیت غیبتش اصرارمی‌ورزند بدون اینکه اندکی اعتبار برای احساسات شهروندان از جمله طرفداران رئیس جمهور کنونی الجزایر قائل باشند.
این وبگاه خبری افزود: آیا هواداران بوتفلیقه قبول می‌کردند که این مرد در آخرین روزهایش از سوی گروهی از اطرافیانش مورد سوء استفاده قرار گیرد؟ اما سوال اصلی اینجاست که چه کسی از سرنگونی نظام الجزایر استفاده می‌برد؟ مطمئنا بیشترین بهره از ایجاد نظامی دموکراتیک یا شبه دموکراتیک واقعی را همه ملت الجزایر می‌برد؛ اما این تنها مردم نیستند که نفع می‌برند بلکه منتفع دوم و چه بسا منتفع اول واشنگتن خواهد بود که هرگز قبول نمی‌کند اصلی ترین کشور در شمال آفریقا و کشوری که دروازه شمال آفریقا محسوب میشود به چنگ چینی‌ها بیفتند.
الجزائریه للاخبار نوشت: از همین رو تحرکات مردمی کنونی به رغم اینکه بر اساس قاعده مخالفت با ارتشاء گسترش یافته در همه ارکان حکومتی الجزایر شکل گرفته اما در مرحله‌ای از سوی واشنگتن به منظور تغییر کلی نظام حاکم بر این کشور و ایجاد نظام سیاسی جدیدی به خدمت گرفته میشود که از چین و روسیه و نفوذ آنها دور شود.
این وبگاه خبری افزود: در اینجا باید یادآور شویم یکی از مهم ترین دلایل سرنگونی رژیم معمر القذافی در لیبی تلاش [قذافی] برای حذف نفوذ دلار آمریکا در آفریقا بود؛ اما اگر آمریکایی‌ها بر براندازی نظام حاکم بر الجزایر اصرار ورزند عکس العمل محور استراتژیک جهانی نوین چه خواهد بود؟ در اینجا ما از محور چین، روسیه و چه بسا ایران در کنار آنها حرف می‌زنیم و آیا شاهد سناریوی سوریه‌ای تازه‌ای در الجزایر خواهیم بود که در آن چینی‌ها و در کنار آنها روس‌ها به مقابله با آمریکا برخیزند و خون الجزائری‌ها این‌بار ریخته شود؟
به عقیده نویسنده «چین و روسیه به هیچ وجه اجازه نمی‌دهند که آمریکا بر الجزایر مسلط شود؛ اما حالا برای این حرف‌ها زود است، چون راه حل بحران الجزایر می‌تواند به دست الجزایری‌ها ساخته شود، آن هم از طریقی که به تغییر آسان نظام حاکم منجر شود».
در پایان این یادداشت آمده است: اما این تغییر شاید به اتفاقی غم انگیز منجر شود؛ چون یک شهروند ساده و معمولی خیلی وقت‌ها نمی‌فهمد که ناخواسته مجری توطئه‌هایی بزرگ علیه کشورش میشود.
