يكي از رهبران شيعيان مصر وضعيت داخلي اين كشور را انفجارآميز توصيف كرد و گفت: سياستهاي سركوبگرانه حكومت حسني مبارك وضعيت مصر را به مرز انفجار رسانده است.
"احمد راسم النفيس " در گفتوگو با خبرنگار بينالملل خبرگزاري فارس با اشاره به سخنان اخير "ريچارد آرميتاژ " معاون سابق وزير خارجه آمريكا مبني بر اينكه مصر در آستانه فروپاشي قرار دارد، گفت: وضعيت كنوني مصر در آستانه انفجار قرار دارد و اين موضوع را ميتوان در عرصههاي مختلف سياسي، اقتصادي و اجتماعي ملاحظه كرد. در صورتي كه اين انفجار اتفاق بيفتد ممكن است مصر دچار شكاف و پراكندگي شود.
وي افزود: وضعيت كنوني مصر بيثبات است با وجود اين به حد فروپاشي نرسيده است اما تمام سياستمداران، انديشمندان و ناظران تحولات مصر ميدانند اگر درهاي تغيير و تحول در اين كشور بسته باشد و حقوق مظلومان همچنان ناديده گرفته شود ممكن است ادامه اين وضعيت به انفجاري منجر شود كه سرانجام آن براي هيچ كس معلوم نباشد.
اين رهبر جامعه شيعيان مصر تاكيد كرد: اين وضعيت انفجارآميز در مصر به دليل سياستهاي بازدارنده دولت حسني مبارك در قبال هرگونه تغيير در مصر بوجود آمده است. در حقيقت دولت باب هرگونه اصلاح و تغيير را در نظام سياسي مصر مسدود ساخته است. بنابراين تمام سياستمداران و كساني كه با افكار عمومي سر و كار دارند بايد اين سياست (بازدارنده و سركوبگرانه) دولت مصر را محكوم كنند.
وي با اشاره به مصاحبه معاون سابق وزير خارجه آمريكا با مجله آمريكايي "پريزم " مبني بر اينكه آمريكا در نظر دارد نقش مصر در جهان عرب را به عربستان واگذار كند، گفت: كشورهاي مانند مصر نقش مهمي در تحولات سياسي منطقه دارند اما با تاسف شديد بايد گفت كه اين نقش به دليل نبود فعاليت در فضاي باز سياسي، فكري و فرهنگي در داخل مصر از اين كشور گرفته شده است. دولت حسني مبارك مدعي است با هيچ مشكلي در اين زمينهها روبرو نيست. اما موضوعي كه در اينجا ناديده گرفته شده اين است كه دولت مبارك هيچ سخني از موفقيتهاي مصر در عرصه سياست، فكر و انديشه و تكنولوژي به ميان نميآورد و اين در حالي است كه تمام كشورهاي خاورميانه از دهه 50 قرن بيستم ميلادي تا 20 سال پيش به مصر وابسته بودند. يعني تمام تحولات سياسي، فكري و فرهنگي جهان عرب در اين كشور رقم ميخورد.
اين كارشناس مسائل راهبردي در پايان تصريح كرد:اكنون وضعيت تغيير كرده البته ممكن است دولتمردان قاهره مدعي شوند كه جايگاه مصر در جهان عرب هيچ تغييري نكرده است. اما شواهد نشان ميدهد فعاليتهاي سياسي، فكري و فرهنگي و تكنولوژي در ساير كشورهاي منطقه جريان دارد.