پايگاه اينترينتي "گلوبال ريسرچ" درگزارشي به قلم "تيکائونا نامويابونده"، پرفسور علوم سياسي در "کيپ تاون" آفريقاي جنوبي در مورد خواب جديدي که ايالات متحده امريکا براي قاره ي به شدت گرسنه اما ثروتمند آفريقا ديده است، مي نويسد:

انقلابيون افريقا ديگر بايد با چشمان باز بخوابند چرا که ايالات متحده امريکا از هيچ تلاشي براي تشکيل ارتش موسوم به "آفريکام" دريغ نخواهد کرد، ارتشي که امريکايي و بسيار مجهز است و براي نظارت بر منافع امپرياليستي امريکا در قاره افريقا ، در اين قاره اقامتي دائمي خواهد داشت .
اواخر سال گذشته، دولت ايالات متحده امريکا تلاش هاي خود براي استقرار ارتشي دائمي در افريقا موسوم به فرماندهي آفريقا African Command يا همان آفريکام را به عنوان جديدترين ابزار براي استعمار دوباره افريقا به شيوه اي ظريف، شدت بخشيد.
درست قبل از پايان سال گذشته (ميلادي)، ژنرال "ويليام ايي گارت" به عنوان فرمانده ارتش امريکا در افريقا با وابستگان دفاعي تمامي سفارتخانه هاي افريقايي در واشنگتن ديدار کرد تا آنها را به تحميل ايده ي استقرار يک ارتش امريکايي در آفريقا به دولتهاي شان، اغوا کند. آخرين گزارش ها از کاخ سفيد در ماه ژانويه امسال حاکي است که 75 درصد کار تشکيل اين ارتش از طريق يک واحد نظامي مستقر در "اشتوتگارت" آلمان انجام شده و مابقي آن، تنها يافتن کشور ي افريقايي براي ميزباني اين ارتش و آغاز کار است.
کشورهاي ليبريا و مراکش پيشنهاد ميزباني آفريکام را ارائه داده اند در حاليکه "جامعه توسعه جنوب افريقا" (ساداک) راه را بر هرگونه احتمال ميزباني ارتش امريکا از سوي هر يک از اعضاي خود کاملا مسدود کرده است.
ديگر کشورهاي منفرد هم در اين ارتباط سکوت اختيار کرده اند.
ليبريا به خاطر تاريخچه برده داري در اين کشور روابط ديرپايي با ايالات متحده دارد در حاليکه مراکش شرور، که عضو اتحاديه افريقا نبوده و هيچ گونه انتخاباتي را نيز برگزار نمي کند، شايد خواستار کمک ارتش امريکا براي سرکوب هر گونه خيزش مردم سالارانه ي آتي در اين کشور باشد.
امتناع ساداک از پذيرش ميزباني آفريکام براي مردم افريقا در مبارزه شان براي دست يابي به استقلال کامل پيروزي کوچکي محسوب مي شود، چرا که مابقي بلوک هاي منطقه اي در افريقا هنوز در اين ارتباط به موضع مشترکي دست نيافته اند که اين خود باعث نگراني است.
از ان جا که ارتش موسوم به آفريکام کانون تاثيرگذاري، بيان و صيانت از سياست هاي ايالات متحده آمريکا خواهد بود، واشينگتن خود کشورهايي راهبردي تر از ليبريا و مراکش را براي ميزباني آفريکام ترجيح مي دهد. خطر ديگر آن است که استقرار افريکام ، قاره ي افريقا را به ميداني نبرد بين امريکا و گروه هاي تروريستي ضدامريکايي، بدل خواهد کرد.
افريکام پوششي براي دست يازي امريکا به نفت و ديگر منابع طبيعي افريقاست و چيزي بيش از اين نيست.
رهبران افريقا نبايد فراموش کنند که امريکا و اروپا به عنوان تنها روش موثر براي دست يابي به اهداف ماموريتي خود جهت حصول اطمينان از اينکه دولت هاي هر کشور توسط کساني اداره مي شوند که آماده ي پذيرش هر گونه رخداد غيرمترقبه هستند، بارها و بارها به قوه ي قهريه متوسل شده اند.
آفريکام به دليل استقرار دائمش در افريقا، اطمينان حاصل خواهد کرد که دست نشانده هاي امريکا از دسترسي سهل و آسان به هرکشور افريقايي و تاثيرگذاري بر هر رخدادي در جهت منافع امريکا، برخوردارند .
افريقا با ميزباني اين ارتش در واقع به نوعي قرار داد اوليه عدم استقلال نظامي خود را با امريکا امضا خواهد کرد و فرآيندي را خواهد پذيرفت که آغازگر استعمار دوباره ي آن از طريق ارتشي خواهد بود که مي تواند هرگونه تلاش افريقا را براي نشان دادن قابليت هاي نظامي خود در نطفه خفه کند.
پرسش اصلي آن است که: چه کسي پس از ايجاد افريکام، آن را از صحنه خارج خواهد کرد؟ و با استفاده از چه ابزاري؟
افريکام، به دليل خاستگاهش، از نظر فني و مالي از ارتش هر کشور افريقايي ديگر برتر بوده و سرعت حرکت براي هر گونه تغيير رژيم در هر کشور افريقايي را به اراده خود ديکته، خواهد کرد و همچنين به توطئه ي آمريکا براي استثمار منابع طبيعي قاره افريقا عمق، جهت و پويايي خواهد بخشيد.
شکي نيست به محض آن که اين ارتش در افريقا عملياتي شود تمام دست اوردهاي استقلال معکوس خواهد شد.
اگر رهبري کنوني افريقا به هوس هاي ايالات متحده تن داده و عملياتي شدن اين ارتش را در افريقا بپذيرد، همانند نسلي از سياستمداران که به سلطه ي شيطان تن در دادند به زباله دان تاريخ سپرده خواهند شد.
نبايد فراموش کنيم که افريقايي ها که هنوز هم از تحقيرها، کنار زدن ها، وحشيگري ها و عقده هاي حقارت نشات گرفته از استعمار رنج مي برند نيازي ندارند که دوباره به شکل ديگري از استعمار- هرچند ظريف و ماهرانه - کشانده شوند.
افريکام از زماني که براي اولين بار جرج بوش پسر ، رييس جمهور سابق امريکا در فوريه 2007 طرح آن را اعلام کرد هميشه جنجالي و بحث برانگيز بوده است.
رهبران افريقا نبايد فراموش کنند که تحت رياست دولت باراک اوباما، سياست امريکا نسبت به افريقا و ديگر بخش هاي جهان در حال توسعه حتي يک سانتي متر هم تغيير نکرده است. اين سياست ها هنوز هم نظامي گرايانه و مادي گرايانه باقي مانده اند.
مقامات هر دو دولت بوش و اوباما استدلال مي کنند که عمده هدف افريکام حرفه اي کردن نيروهاي امنيتي در کشورهاي کليدي در سرتاسر افريقاست.
با اين حال، هيچيک از اين دو دولت تلاش نمي کند که به تاثير تاسيس افريکام بر گروه هاي متعلق به اقليت، بر دولت ها و رهبران قدرتمندي که شرور و شيطان هستند بپردازند و يا به اين سوال پاسخ دهند که آيا ايالات متحده از افريکام براي تقويت ديکتاتورهايي که دوست امريکا هستند استفاده نخواهد کرد.
برنامه هاي تعليم و آموزش اسلحه و انتقال سلاح از اوکراين به گينه استوايي، چاد، اتيوپي و دولت سنتي در سومالي به وضوح نشان دهنده استفاده از قدرت نظامي براي حفظ تاثير بر دولتها در افريقا که هنوز هم براي سياست خارجي ايالات متحده يک اولويت باقي مانده است مي باشد.
رهبري کنوني اوکراين توسط ايالات متحده از طريق انقلاب نارنجي در قدرت قرار گرفت و اکنون نيز دست اين کشور براي تامين سلاح در مناقشات افريقا باز گذاشته شده است.
رهبران افريقايي بايد همبستگي نشان داده و راه را بر هرگونه حرکتي از سوي امريکا براي تاسيس پايگاه در مام ميهن سد کنند، مگر آنکه بخواهند شاهد دور جديدي از استعمار باشند.
اگر به افريکام مجوز پايگاه در افريقا داده شود ديگر در آن صورت جنگ هاي استقلال از سوي قوام نکرومه، رابرت موگابه، سام نجوما، نلسون ماندلا، جوليوس نايره ره، هاستينگز کاموزو باندا، کنت کواندا، آگوستينو نتو و سامورا ماچل و ديگران بيهوده خواهد بود.
اگر افريقا دوباره استعمار شود ديگر خون هزاران افريقايي که در زندان هاي استعمار و در جبهه هاي جنگ در دوران مبارزات استقلال جان باختند به هدر خواهد رفت.
چرا بايد گروه کنوني رهبران افريقا استعمار نظام مند افريقا را بپذيرند در حاليکه از استعمار، آپارتايد و نژادپرستي درسهاي زيادي فرا گرفته اند؟ چرا بايد گروه کنوني رهبران افريقا نتوانند گام به گام در مقابل دولت ايالات متحده بايستند و مستقيم به او بگويند که افريقا به يک ارتش خارجي نيازي ندارد چرا که اتحاديه افريقا ارتش خودش را دارد.
رهبران افريقا نيازمند پيامبراني از مريخ نيستند تا دريابند که شيفتگي ايالات متحده به نفت، جنگ با تروريسم و نظامي گري، پس از ماجراجويي هايش در عراق؛ اکنون در افريقا متمرکز خواهد شد.