يك كارشناس آفريقايي مسايل سياسي تاكيد كرد كه استقرار نيروهاي نظامي آمريكا در آفريقا موجب بازگشت استعمار به شكلي جديد به اين قاره خواهد بود.

به گزارش فارس، پايگاه اينترنتي "خانه شفاف‏سازي اطلاعات " (Information Clearing House) در مقاله‏اي به قلم "تيچائونا نهامويبونده " (Tichaona Nhamoyebonde)، كارشناس مسايل سياسي از آفريقاي جنوبي نوشت: انقلابيون آفريقايي اكنون بايد با چشماني نيمه‏باز خفته و شب را به صبح آورند چرا كه ايالات متحده آمريكا با تمام قدرت در حال پي‏ريزي "آفريكام " (Africom)، در اين قاره است. آفريكام شعبه‏اي بسيار پيشرفته از ارتش آمريكاست كه براي دفاع از منافع امپرياليست‏ها در آفريقا تاسيس مي‏شود.
مقارن با روزهاي پاياني سال گذشته ميلادي، آمريكا تلاش خود را براي تشكيل يك نيروي نظامي مستقر در آفريقا در راستاي "باز استعمار " اين قاره تشديد كرد. درست پيش از به پايان رسيدن سال 2009 ميلادي، "ژنرال ويليام اي. گارت " (William E. Garret)، فرمانده نيروهاي ارتش آمريكا در آفريقا با تمامي رابطين نظامي سفارتخانه‌هاي كشورهاي آفريقايي در واشنگتن ديدار و گفتگو كرد تا بتواند ايشان را به داير شدن ارتشي آمريكايي در آفريقا راضي كند.
اين تحليلگر آفريقايي تصريح كرد: گزارش‏هاي اخير واصله از كاخ سفيد در ژانويه سال جاري ميلادي تاييد مي‏كنند كه 75 درصد از امور مربوط به تاسيس اين واحد نظامي در اشتوتگارت آلمان به انجام رسيده و شايد تنها چيزي كه باقي مانده باشد پيدا كردن كشوري آفريقايي جهت ميزباني اين واحد نظامي است.

* حضور نظاميان آمريكايي تضميني براي حاكم كردن افراد مورد نظر آمريكا در كشورهاي آفريقايي است

نهامويبونده ادامه داد: ليبريا و مراكش دو كشوري هستند كه احتمالا براي پذيرايي از آفريكام آمادگي دارند، اين در حالي است كه كشورهاي عضو "جامعه توسعه كشورهاي جنوب آفريقا " كلا اين پيشنهاد را رد كرده و ساير كشورهاي آفريقايي نيز تاكنون نسبت به اين موضوع سكوت پيشه كرده‏اند.
ليبريا از گذشته به خاطر مسايل مربوط به برده‏داري روابط مستحكمي با آمريكا داشته و مراكش نيز كه عضو اتحاديه آفريقا نبوده و در آن هيچگونه انتخاباتي برگزار نمي‏شود بدش نمي‏آيد كه از حمايت نيروهاي آمريكايي در مقابله با هرگونه قيام دموكراتيك در اين كشور برخوردار باشد.
نويسنده اضافه كرد: مخالفت جامعه توسعه كشورهاي جنوب آفريقا با پيشنهاد ايالات متحده را مي‏توان يك پيروزي كوچك براي مردم آفريقا در مسير تلاش براي استقلال كامل تلقي كرد، اين در حالي است كه ساير بلوك‏هاي منطقه‏اي هنوز در اين خصوص موضعي نگرفته‏اند و اين امر تا حدودي نگران كننده است.
آمريكايي‏ها خود تمايل دارند كه آفريكام را در منطقه‏اي راهبردي‏تر نسبت به مراكش يا ليبريا مستقر كنند چرا كه آفريكام مركز نفوذ و حمايت از منافع اقتصادي و خارجي آمريكا خواهد بود. مشكل ديگري كه حضور آفريكام در آفريقا ايجاد خواهد كرد اين است كه با استقرار اين واحد نظامي در يكي از كشورهاي آفريقايي، قاره آفريقا به ميدان جنگ بين ايالات متحده و گروه‏هاي تروريستي مخالف آن تبديل خواهد شد.
اين تحليلگر آفريقايي در ادامه تاكيد كرد: آفريكام تنها هاله‏اي از دود است كه آمريكا مي‏خواهد تلاش‏هاي خود در راستاي حفظ منابع نفت و ساير منابع طبيعي آفريقا را پشت آن نهان سازد و نه چيزي بيشتر. رهبران آفريقايي نبايد فراموش كنند كه حضور نظامي آمريكا در منطقه مي‏تواند منجر به استفاده مستمر آمريكا و اروپا از اين نيروهايش در راستاي تضمين حاكميت افراد مورد نظرشان در كشورهاي آفريقايي باشد.
آفريكام با اين مزيت كه در قاره آفريقا مستقر مي‏شود، مي‏تواند به بازويي براي دولت آمريكا بدل شود تا به وسيله آن هر حادثه‏اي در آفريقا به سود اين كشور رقم بخورد. با حضور اين واحد نظامي در آفريقا، اين قاره استقلال نظامي خود را به نفع ايالات متحده كنار گذاشته و به اين ترتيب بازاستعمار قاره آفريقا از طريق نيروهاي نظامي آمريكايي آغاز شده و كشورهاي آفريقايي ديگر نخواهند توانست قابليت‏هاي نظامي خود را نشان دهند.
نهامويبونده به طرح اين سوال مهم پرداخته است كه: "اگر آفريكام در آفريقا مستقر شود ديگر چه كسي و با چه ابزاري خواهد توانست اين نيرو را از آفريقا برچيند؟ "
آفريكام يك نيروي آمريكايي است فلذا از نظر تكنيكي و مالي نسبت به تمامي ارتش‏هاي آفريقايي برتري خواهد داشت و مي‏تواند در هر كشوري رژيم را به نفع خويش تغيير داده و همچنين به برنامه استثمار منابع طبيعي آفريقا عمق بخشد.
اين كارشناس مسائل سياسي افزود: ترديدي نيست كه با عملياتي شدن آفريكام استقلال كشورهاي آفريقايي با مخاطره مواجه مي‏شود. اگر رهبران كنوني آفريقا تسليم خواسته‏هاي آمريكا شده و با حضور اين واحد نظامي در آفريقا موافقت كنند، لاجرم در صفحات تاريخ كساني نام خواهند گرفت كه استيلاي شيطان را پذيرفته‏اند.

* قواي نظامي همچنان ابزاري قدرتمند در سياست خارجي آمريكاست

وي با اشاره به نقل قولي از "ويليام شكسپير " (William Shakespeare) نويسنده معروف انگليسي بر لزوم مقابله بر استيلاي آمريكا بر قاره آفريقا تاكيد كرده و نوشت: ما نبايد فراموش كنيم كه آفريقايي‏ها كه هنوز از تحقيرها و توحش و سركوب ناشي از استعمار رنج مي‏برند نبايد بار ديگر دچار نوع ديگري از استعمار شوند، اگر چه اين استعمار زيركانه باشد!
از زماني كه "جورج دابليو. بوش "، رئيس جمهور سابق آمريكا ايده آفريكام را در فوريه سال 2007 ميلادي مطرح كرد، اين موضوع همچنان بحث‏برانگيز بوده است. رهبران آفريقايي بايد به خاطر داشته باشند كه سياست آمريكا در خصوص آفريقا و ساير ممالك در حال توسعه در دوره زمامداري "باراك اوباما " نسبت به دوره زمامداري بوش ذره‏اي تغيير نكرده است. سياست‏هاي آمريكا نسبت به اينگونه كشورها همچنان نظامي و ابزاري است.
نهامويبونده تصريح كرد: مقامات آمريكايي در هر دو دولت سابق و فعلي آمريكا تاكيد مي‏كنند كه مهمترين هدف از تاسيس آفريكام حرفه‏اي‏سازي نيروهاي امنيتي در كشورهاي كليدي آفريقاست. به هر حال، هر دو دولت آمريكا اشاره‏اي به اين نكته نكردند كه برقراري آفريكام چه تاثيري بر احزاب اقليت، دولت‏ها و رهبران قدرتمند كنار گذاشته شده خواهد داشت و آيا ايالات متحده از اين نيرو براي بر سر كار آوردن ديكتاتورهاي همراه با خويش استفاده نخواهد كرد؟
برنامه‏هاي آموزشي و تسليحاتي و همچنين انتقال سلاح از اوكراين به گينه، چاد، اتيوپي و سومالي (كشوري با دولت انتقالي) به روشني اثبات مي‏كنند كه قواي نظامي مي‏تواند همچنان ابزاري براي حفظ نفوذ بر دولت‏ها و يكي از اولويت‏هاي سياست خارجي آمريكا باقي بماند. دولت فعلي اوكراين توسط ايالات متحده و تحت جريان انقلاب موسوم به نارنجي بر سر كار آورده شده و نقشي روشن در تامين سلاح در جريان مناقشات آفريقا دارد.
به نوشته اين تحليلگر آفريقايي، رهبران آفريقايي اگر نمي‏خواهند بار ديگر شاهد استعمار باشند بايد با جديت از هر گونه تاسيس پايگاه‏هاي نظامي آمريكايي در سرزمين مادري خويش جلوگيري كنند. اگر آفريكام اجازه تاسيس يابد، آنگاه مبارزات رهبران آفريقايي نظير "كوامه نكروماه " (Kwame Nkrumah)، "رابرت موگابه " (Robert Mugabe)، "سام نوجوما " (Sam Nujoma)، "نلسون ماندلا " (Nelson Mandela)، "جوليوس نارره " (Julius Nyerere)، "هيستينگز كاموزو باندا " (Hastings Kamuzu Banda)، "كنت كائوندا " (Kenneth Kaunda)، "آگوستينو نتو " (Augustino Neto) و "سامورا ماچل " (Samora Machel) در راه آزادي بي‏نتيجه بوده است.
هزاران آفريقايي كه در زندان‏هاي استعمارگران و جبهه‏هاي جنگ در جريان مبارزات آزادي‏خواهانه جان باختند، خونشان به هدر خواهد رفت اگر آفريقا بار ديگر طعمه استعمار شود.
اين كارشناس مسايل سياسي اضافه كرد: چرا رهبران آفريقايي بايد "بازاستعمار نظام‏مند " را بپذيرند، حال آنكه در خصوص استعمار، آپارتايد و نژادپرستي چيزهاي زيادي مي‏دانند؟! چرا رهبران آفريقا جرات ندارند چهره در چهره دولت آمريكا بگويند كه آفريقا احتياجي به ارتش خارجي ندارد چرا كه اتحاديه آفريقا در حال تاسيس يك ارتش آفريقايي است؟
نهامويبونده در بخش پاياني مقاله خويش تاكيد كرد: رهبران آفريقايي براي آنكه بدانند كه آمريكايي‏هاي مجذوب نفت، جنگ با تروريسم و نظامي‏گري پس از فرار از عراق قصد دارند آفريقا را مركز كار خود قرار دهند، به پيامبراني از مريخ نياز ندارند!