رئيس سازمان ميراث فرهنگي، صنايع دستي و گردشگري گفت: مصري‌ها پس از گذشت 2 ماه از ارسال نامه ميراث فرهنگي براي اعزام باستان‌شناسان ايراني به منظور بررسي هويت 50 هزار سرباز باستاني كشف‌شده هنوز هيچ پاسخي نداده‌اند.
به گزارش فارس، حميد بقايي درباره سرنوشت 50 هزار سرباز باستاني كه اجسادشان طي ماه‌هاي اخير در مصر كشف شد و باستان‌شناسان ايتاليايي هويت آنها را منتسب به ارتش كمبوجيه ايران عنوان مي‌كردند، اظهار داشت: سازمان ميراث فرهنگي 2 ماه پيش نامه‌اي را خطاب به علاءالدين يوسف؛ رئيس دفتر حافظ منافع مصر در ايران ارسال كرد تا هماهنگي‌هاي لازم براي اعزام هيئت كاوش از ايران به مصر و انجام حفاري‌هاي مشترك صورت پذيرد، اما تاكنون هيچ پاسخي از سوي مصري‌ها دريافت نشده است.
وي در ادامه افزود: اين نامه توسط خوشنويس؛ معاون ميراث فرهنگي كشور تهيه و ارسال شد.
معاون رئيس جمهوري ادامه داد: براي پيگيري اين نامه، نامه پيرو را نيز طي روزهاي آتي براي دفتر حافظ منافع مصر مجدداً ارسال خواهيم كرد تا بتوانيم براي بررسي هويت اين سربازان اقدامي را بتوانيم انجام دهيم.
بقايي گفت: موضوع شناسايي هويت 50 هزار سرباز كشف شده در مصر مورد تأكيد رئيس جمهوري است.
به گزارش فارس، اين سربازان در 525 سال پيش از ميلاد مسيح بر اثر گرفتار شدن در توفان شن، زنده در زير لايه‌هاي شن صحرا مدفون شده بودند.
اين سربازان بعد از 7 روز راهپيمايي در بيابان به منطقه‌اي مي‌رسند كه هم اكنون با نام "الخرقه " شناخته مي‌شود پس از آن بود كه سربازان ايراني ناپديد شدند و هيچ كس اثري از آنها نيافت.
هرودوت در تاريخ خود به بادهاي شديدي اشاره مي‌كند كه همزمان با حضور ايرانيان از سمت جنوب وزيدن گرفت و گرد بادها و توفان‌هاي شن عظيم حاصل از آن سربازان ايراني را در بر گرفت.
داستان گم شدن ارتش كامبيز ـ كمبوجيه ـ اگر چه در خاطرها مفقود شد و هيچ رد پايي از سربازان ايراني بدست نيامد تا اغلب دانشگاهيان آن را داستاني خيالي بپندارند. اما اكنون دو دانشمند باستان شناس ايتاليايي ادعا مي‌كنند كه شواهد برجسته اي يافته اند كه ارتش ايران در توفان شنها دفن شده است. دو برادر ايتاليايي "آنجلو " و "الفردو " كستيگليوني كه به خاطر كشف مشهور خود در 20 سال پيش در شهر تاريخي مصر، "شهر طلا " ، معروفيت جهاني پيدا كرده بودند ادعاي جديدي را مطرح كرده‌اند.
فيلم باستان شناسي كه در فستيوال "روورتو " نشان داده شده، بيانگر تحقيق 13 ساله و همچنين 5 سال اعزام هيئت باستان شناسي به اين منطقه است.آنها در سال 1996 شروع به اين فعاليت كردند در ضمن اعزام هيئت‌هاي باستان شناسي آنها آهن آلاتي را در نزديكي "سيوا " پيدا كردند و در حاليكه آنها برروي منطقه كار مي كردند، اجساد و استخوان‌هاي انسان‌هايي را در يك گودال يافتند و آنها اين گودال را يك پناهگاه طبيعي در نظر گرفتند آن يك صخره به طول 114.8 فوت و 5.9 فوت عرض و 9.8 فوت عمق يافتند از اين پناهگاهاي طبيعي زياد در صحرا يافت مي‌شود اما اين يكي در آن منطقه تنها پناهگاه بوده است و اندازه آن براي پناه بردن و در امان ماندن از توفان شن مناسب است. اما فلزياب‌هاي يك باستان شناس مصري تعدادي خنجر برنزي و چندين كمان پيدا كرد.
حدود يك چهارم مايل دورتر از پناهگاه تيم باستان شناسي يك بازوبند نقره‌اي پيدا كرد و همچنين گوش آويز و چندين حلقه كه شبيه تكه‌هاي گردنبند بوده‌اند. تجزيه و تحليل گوشوارها بر اساس عكس‌هاي بدست آمده نشان مي‌دهد كه آنها مطمئناً به دوران هخامنشيان تعلق داشته‌اند و حلقه‌هاي كروي كه از نقره ساخته شده‌اند و يك آويز كوچك از نقره كه در پنج قرن قبل از ميلاد مسيح در تركيه بدست آمده است مشابه همين آويز است. آنها همچنين گورهاي دسته جمعي با هزاران استخوان سفيد پيدا كرده‌اند و مي‌گويند كه بقاياي لشكر "كامبيز " ـ كمبوجيه ـ نيز بايد در اين منطقه موجود باشد.
