استاد مطالعات ايران در دانشگاه مصر، محدوديت دسترسي به اينترنت و بازداشت شماري از روزنامه نگاران در حوادث پس از انتخابات رياست جمهوري ايران را اقدامي طبيعي دانست.


دکتر مدحت حماد در مصاحبه با شبکه تلويزيوني النيل مصر، درباره بازداشت شماري از روزنامه نگاران در ايران گفت.. اصطلاح سرکوب روزنامه نگاران در ايران، بيشتر از آنکه بيانگر اوضاع داخلي ايران باشد، اصطلاح و توصيف غربي است. انتقادات نهادهاي غربي از ايران به علت سرکوب روزنامه نگاران را بايد بخشي از کشمکش بين تهران و غرب دانست.
غربيها با صراحت به طور رسمي، تصميم و تلاش خود براي سرنگوني نظام جمهوري اسلامي در ايران را اعلام نمي کنند. غربيها به دنبال فراهم کردن زمينه تغييرات سياسي در داخل ايران هستند. نظام ايران به خوبي مي داند که غرب به دنبال سرنگوني آن است. منظور من از اين سخنان توجيه اقدامات نظام ايران نيست، بلکه من به دنبال توضيح رفتار نظام ايران هستم.
وي اضافه کرد.. نيکلا سارکوزي رئيس جمهور فرانسه چند ماه پيش گفت ملت ايران به دولتي بهتر از دولت کنوني نياز دارد. آمريکا هم اعتبارات مالي اختصاص يافته به تبليغات عليه نظام ايران را از بيست ميليون به چهل ميليون دلار افزايش داد. در اين شرايط اين سوال مطرح است که از حکومتي که مي داند، ديگران به دنبال سرنگوني آن هستند، چه انتظاري بايد داشت.
حماد در پاسخ به سوالي درباره علت مسدود شدن بعضي پايگاه هاي اينترنتي در ايران اظهار داشت.. اينترنت از جمله خطرناکترين ابزارها براي تغيير نظامهاست. باز بودن فضاي اينترنت مي تواند به عاملي براي اقدام عليه امنيت ملي کشورها تبديل شود. به نظر من، غرب در مورد محکوم کردن بسته شدن بعضي پايگاه هاي اينترنتي در ايران، منصف نيست، زيرا کشورهاي غربي معيارهاي دوگانه اي در تعامل با اين مساله دارند.
وي افزود.. تعداد روزنامه نگاران بازداشت شده در ايران به پنجاه و دو نفر رسيد که تعداد بسيار زيادي است. اما سوال اين است که چرا بازداشت روزنامه نگاران در ايران تا اين اندازه افزايش يافته است؟ شرايطي در هفت ماه گذشته در ايران به وجود آمد که حاکمان تهران به اين باور رسيدند که امنيت ملي اين کشور به خطر افتاده است. به همين علت، حاکمان ايران تدابيري را براي مقابله با اين خطر اتخاذ کردند.
اقدامات سران ايران در محدود کردن دسترسي به اينترنت و بازداشت شماري از روزنامه نگاران به اين علت بود که آنان احساس کردند موجوديت و بقاي آنان در حکومت به خطر افتاده است، به همين علت مي توان اين اقدامات را «دفاع از خود» مقامات ايران دانست. چين هم در زمان شورش در منطقه مسلمان نشين در اين کشور تدابير مشابهي اتخاذ کرد. آمريکا خود به بازداشت خبرنگاران و نگهداري آنان در بازداشتگاه گوانتانامو متهم است. به اعتقاد من، آمريکاييها و اروپاييها هم اگر احساس کنند امنيت ملي کشورشان به خطر افتاده است، در صدور احکامي که حقوق اقليت ها را نقض مي کند، ترديد نخواهند کرد. ممنوع شدن ساخت مناره مساجد در سوئيس يکي از نمونه هاي چنين رفتاري است.
وي در پاسخ به اين سوال که آيا دولت ايران از مخالفان داخلي بيشتر از خطر خارجي نگران است؟ گفت.. روزنامه نگاران به علت حرمت قلم خود از حرمت و احترام ويژه اي برخوردار هستند که نبايد خدشه دار شود. اما در مقابل مي دانيم که بعضي از روزنامه نگاران، استادان دانشگاه ها و ديگر نخبگان، رويکردها و ارتباطاتي عليه حکومتها دارند. در حوادث پس از انتخابات رياست جمهوري ايران، مخالفت هاي لفظي و نوشتاري به اقدامات عملي و اغتشاشاتي منجر شد. به همين علت شاهد اقدام عملي حکومت ايران عليه مخالفان بوديم. ما شاهد آتش زدن مغازه ها و خيابانها در ايران بوديم. در اين شرايط از حکومتي که اداره امور را در دست دارد چه انتظاري بايد داشت؟ آيا حکومت ايران در اين شرايط بايد تماشاچي مي بود؟ در اين شرايط چاره اي جز بازداشت افراد خائني که عليه امنيت ملي کشورشان عمل مي کنند، وجود ندارد. زيرا اين افراد ابزار دستي در اختيار طرفهاي خارجي هستند. بعضي از روزنامه نگاران ايراني با سفارتخانه هاي انگليس و فرانسه در تهران ارتباط داشتند.