خبرگزاری فرانسه در گزارشی به قلم نیکلاس شِویرون، به تمایل ترکیه برای رسیدن به منابع غنی قاره آفریقا پرداخت و نوشت یک قرن پس از آنکه آخرین سرباز امپراطوری عثمانی خاک لیبی را ترک گفت اینک ترک های مدرن، رویای آن را در سر دارند که اینبار با صلح و آرامش ، دوباره بر روی خاک قاره سیاه پای بگذارند.
در سال های اخیر دولتمردان ترکیه برای جلب نظر مسئولان آفریقایی ، بیش از اندازه از خود دست و دلبازی نشان داده اند؛ دیدارهای رسمی عبدالله گل به کامرون و جمهوری دموکراتیک کنگو در ماه مارس و بازگشایی سفارت خانه های جدید ترکیه در کشورهای آفریقایی و برگزاری نخستین نشست ترکیه - آفریقا در سال دو هزار و هشت در شهر استانبول، گوشه ای از اقدامات ترکیه برای جلب نظر مقامات آفریقایی به شمار می رود. علی باباجان وزیر دارایی ترکیه در گفتگو با خبرگزاری فرانسه گفت : "آفریقا منطقه ای است که ترکیه از سالها قبل منافعی در آن جستجو می کند و در سال های آینده نیز اینگونه خواهد بود؛ صادقانه باید گفت که تجار و بازرگانان ترکیه به شدت به آفریقا علاقه دارند؛ آنها مدام به کشورهای آفریقایی سفر می کنند و همواره با استقبال گرم آفریقایی ها روبرو می شوند؛ این در حالی است که اتحادیه آفریقا نیز در سال دو هزار و هشت، ترکیه را یکی از شرکای راهبردی خود نامید". بر اساس آماری که اداره آمار ترکیه ارائه کرده است، حجم صادرات ترکیه به آفریقا ظرف ده سال گذشته هفت و نیم برابر شده و بین سال های دو هزار تا دو هزار و نه، از یک میلیارد و چهارصد میلیون دلار به ده میلیارد و دویست میلیون دلار رسیده است که این میزان، ده درصد کل صادرات کشور ترکیه را شامل می شود.
از سوی دیگر، در همین دوره زمانی، حجم واردات کالاهای آفریقایی به ترکیه نیز دو برابر شده و از دو میلیارد و هفتصد میلیون دلار به پنج میلیارد و هفتصد میلیون دلار رسیده است. ترکیه برای رقابت با سرمایه گذاران اروپایی و چینی در بازارهای آفریقا، بر روی صنایع نساجی خود حساب باز کرده است. عبدو دیالو یکی از تجار سنگالی که در استانبول فعالیت می کند می گوید : "آفریقایی ها به تدریج فرق کیفیت بین کالاهای ترک را از اجناس چینی تشخیص می دهند، کالاهای ترک کیفیت کالاهای اروپایی را دارند ولی در عین حال ارزان ترند". این در حالی است که برخی محصولات غذایی ترکیه از جمله بیسکوئیت و شکلات های با نام تجاری «ایلکَر» نیز در آفریقا بازار بسیار خوبی پیدا کرده اند. یک دیپلمات ترک که خواست نامش فاش نشود در گفتگو با این خبرگزاری گفت : "ترکیه زمانی به فکر آفریقا افتاد که تلاش داشت یک کرسی غیر دائم را در شورای امنیت سازمان ملل به دست بیاورد، ترکیه تلاش داشت به وزنه سنگینی در عرصه بین المللی بدل شود و حمایت کشورهای آفریقایی می توانست نقشی پر اهمیت در این زمینه برایش داشته باشد". علی باباجان در جایی دیگر از اظهاراتش گفت : "در زمان برگزاری انتخابات برای تعیین اعضای غیر دائم شورای امنیت در اکتبر دو هزار و هشت، از پنجاه و سه کشور آفریقایی، پنجاه و یک کشور به ترکیه رای دادند". از آن زمان، مسئولان ترکیه سیاست های مشابه سیاست های غرب گرایانه دهه هزار و نهصد و پنجاه میلادی را در پیش گرفت؛ این کشور عضو سازمان پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو) است و بسیار تمایل دارد به اتحادیه اروپا بپیوندد. چنگیز آکتار کارشناس روابط بین الملل دانشگاه «باغچه شهیر» در استانبول می گوید ترکیه کنونی اصرار دارد در همه جا حضور داشته باشد و این کشور را به قدرتی متوسط بدل کند. این کارشناس ترک در عین حال به نقشی که ترکیه می خواهد در آفریقا داشته باشد با دیده تردید نگریست و افزود : هنوز راه زیادی در پیش داریم تا بخواهیم از سیاست های ترکیه در مورد آفریقا صحبت کنیم زیرا این سیاست ها از فقدان حمایت های نهادی و دانشگاهی رنج می برند زیرا ترک ها آفریقا را به خوبی نمی شناسند.
