پایگاه اینترنتی روزنامه فرانسوی زبان لیبرته الجزایر در مقاله ای به تحلیل سفر اخیر عمرو موسی به غزه و شرایط این باریکه محاصره شده پرداخت.

در این مقاله آمده است: عمرو موسی دبیر کل اتحادیه عرب بدون برنامه ریزی قبلی به غزه سفر کرد و در این سفر با استقبال گسترده و جمعی دولت حماس رو به رو شد.

موسی ، رئیس غیر قابل عزل اتحادیه عرب ، با این سفر خواست این گونه القا کند که گشت و گذار وی در این منطقه بسته فلسطین فقط نشانه همبستگی اش با ساکنان غزه است.

غزه از زمانی که دولت ا سلامگرای حماس بر آن مسلط شد و در آن مبارزان و طرفداران حزب تاریخی آزادی فلسطین ، جنبش فتح عرفات را به بهای جنگی که شمار قربانیانش بیشتر از شمار قربانیان برجای مانده از اشغالگری اسرائیل طی ده سال اخیر بود شکست داد، قربانی تحریم اعمال شده از سوی اسرائیل از سال دو هزار و هفت است.

و از آن زمان ، اتحادیه عرب ، که اصل اساسی آن دخالت نکردن در امور داخلی اعضایش است از فشردن دست رهبران حماس خودداری کرده است هر چند به طور غیر رسمی، این حزب اسلامگرا از کمک های این اتحادیه برخوردار است.

از سوی دیگر این وضع از زمان شکست پی در پی تلاش های کشورهای عربی برای برقراری سازش بین فلسطینی ها وخیم تر شده است.

در دوحه ، نتیجه گیری در این زمینه در آستانه دستیابی بود اما به علت امتناع حماس از پذیرش اصلی که در نظرش حیاتی است نشست دوحه نیز ناکام بود.

این اصل حیاتی ، به رسمیت نشناختن اسرائیل تا زمان عقب نشینی کامل به مرزهای هزار و نهصد و شصت و هفت است.

در واقع ، آنچه رهبران عرب در ریاض عربستان تحت عنوان "زمین در برابر صلح" مطرح کردند نوعی "درشت گویی" بود.

در ادامه طرح امریکایی محکوم به شکست فرآیند سازش مطرح شد و از آن پس بود که نخست وزیران اسرائیل از شارون گرفته تا نتانیاهو نه تنها مذاکرات با فلسطینی ها را به شکست کشاندند بلکه به سرزمین های دیگر نیز دست اندازی و به این ترتیب حتی ایده کشور مستقل (فلسطینی) را نیز منسوخ کردند.

اکنون هشتاد درصد از جمعیت یک و نیم میلیون نفری غزه برای ادامه زندگی به کمک های بین المللی نیازمند هستند.

محاصره اعمال شده از طرف اسرائیل که مصر ، کشور عمرو موسی ، آنرا با بستن مرزهایش با غزه تشدید کرد پس از عملیات سرب گداخته نیاز ساکنان این باریکه به کمک های بشردوستان را تشدید کرد و از طرف دیگر توانایی آژانس های بشردوستانه در تحویل کمک ها به غزه را به صفر رساند.

به این ترتیب بسته شدن مرز فلسطین و مصر و بسته شدن تونل های ارتباطی ، ساکنان غزه را در وضعیت بی نهایت وخیمی غرق کرده است.

وضعیتی که مقامات سازمان ملل متحد نام آن را "مجازات دسته جمعی" گذاشته اند.

فلسطینی ها گرسنه اند و قادر نیستند دوازده هزار خانه ای را که تخریب شده است بازسازی کنند .

آنها حتی نمی توانند سیستم فاضلابشان را که باعث آلودگی آب دریا می شود و موانعی را در برابر صیادان ایجاد کرده است نوسازی کنند.

اما روشن است که اسرائیل این واقعیات را انکار می کند و ابراز اطمینان می کند که هیچ کمبودی در زمینه نیازهای اولیه در غزه احساس نمی شود.

فقط طی هفته های اخیر و پس از محکومیت بین المللی اسرائیل به علت جنایات جدیدش علیه کشتی های حامل کمک های بشردوستانه و پس از اینکه واشنگتن و پایتخت های اروپایی خواستار کاستن از شدت محاصره غزه شدند ، مرز خود را با این منطقه باز کرده است.

علاوه بر این با انتخاباتی که قرار است بزودی در مصر برگزار شود ، مبارک ترجیح داده است جلوی برگزاری تظاهرات خیابانی را که در آنها بیشتر از مساله فلسطین برای ابراز نارضایتی استفاده می شود بگیرد.

حال این سوال مطرح است که آیا عمرو موسی ، این دیپلمات مصری از طرف اتحادیه عرب مامور شده است اسلامگرایان حماس را بر سر عقل آورد یا اینکه واقعا شاهد تغییر سیاست این اتحادیه هستیم.

به این ترتیب ، احتمال دارد با ناتوانی اوباما در کمک به محمود عباس ، رئیس تشکیلات خودگردان فلسطین در سرنوشت شکست خورده اش رها شود.

به این ترتیب این سوال نیز مطرح است که آیا اتحادیه عرب به سمت اسلامگرایان حماس که تاکنون به ایران نزدیک بوده اند متمایل خواهد شد؟ دو کشور عربی یعنی مصر و اردن که با فلسطین مرز مشترک دارند حداقل این توان را دارند که از رنج "برادرانشان" بکاهند و نه اینکه وضعیت آنها را به دستور اسرائیل وخیم تر کنند.

مساله دیگری نیز وجود دارد که شایسته است جدی گرفته شود و آن مزاحمت ترکیه اردوغان اسلامگرا است که از زمان حمله به کاروان آزادی غزه به دست و پنجه نرم کردن با اسرائیل پرداخته است.

در واقع اتحادیه عرب ، هر چند اذعان نمی کند ، از قدرتیابی ترکیه که طی ماه های اخیر به عنصری غیر قابل چشم پوشی در بین کشورهای اسلامی آسیا تبدیل شده است نگران است.

ترکیه نیرویی است که از متحدان سنتی اش یعنی اسرائیل و امریکا مستقل شده است.

کشورهای خلیج فارس (در این مقاله از واژه جعلی خلیج استفاده شده است) از اقدامات ترکیه نگران هستند.

اما اعراب (مردم عرب) که تاکنونن با بی تحرکی نظامهایشان مواجه بوده اند ، به نزدیکی آنکارا با تهران و زورآزمایی اش با اسرائیل بی تفاوت نیستند.