تحليلگر و انديشمند مصري در مقاله‌اي با بيان اينكه رژيم صهيونيستي در حصر غزه شكست خورده و نتايجي عكسي آنچه مي‌خواست به دست آورده است، تاكيد كرد كه حصر غزه قدرت و محبوبيت حماس را بالا برده است.
به گزارش فارس به نقل از پايگاه خبري الجزيره، «فهمي هويدي» در ادامه مقاله خود در خصوص حصر غزه نوشت: كاروان آزادي با اقدام خود، محاصره غزه را به صحنه توجه افكار عمومي برد، به گونه‌اي كه نشان داد دولتي كه [در كنار رژيم صهيونيستي] حصر غزه را تشديد كرده و مراقب است تا فلسطيني‌هاي غزه با جهان خارج ارتباط برقرار نكنند، دولتي است علاوه بر دولت اسرائيل. ديگر براي همه روشن شده است كه باز شدن گذرگاه رفح محصول تفاهم مصر و اسرائيل با توافق آمريكا بود و هدف اين بازگشايي هم به دليل فشارهاي بين‌المللي و خشم افكار عمومي در سراسر جهان بود.
هويدي افزود: با مسئولاني كه در غزه و شهر عريش مصر صحبت كرده‌ام و به شرط عدم اشاره به نام آنان مواردي را درباره گذرگاه رفح بيان كرده‌اند كه به شرح زير است:
* بازگشايي نسبي گذرگاه رفح كم‌كم روي داد. پس از آنكه در هر 2 تا 3 ماه كمتر از 5 بار گذرگاه باز مي‌شد، اكنون پس از بحران كاروان آزادي براي اسرائيل، گذرگاه به مدت طولاني‌تري باز مانده است ولي اعلام نشده است كه تا چه زماني باز خواهد بود.
* قوانين عبور و مرور تغييري نكرده است. برخي داروها اجازه واردات دارند نه همه داروها. ورود مواد غذايي و ساختماني و باقي نيازمندي‌‌هاي روزانه ممنوع است يا به گذرگاه «العوجه» كه تحت كنترل اسرائيلي‌هاست ارجاع داده شده است؛ اين امر دليلي ندارد جز اينكه اسرائيل بايد همه مواد وارداتي را كنترل كند.
* هرچند كه محموله‌اي از پتو و دارو و 20 دستگاه مولد برق در ابتداي بازگشايي وارد شد ولي اين امر، موردي استثنايي به دليل موقعيت اضطراري ابتداي بازگشايي تحت فشار جهاني بود و بيش از يك سال بود كه اين كالاها در بندر عريش انبار شده بود و بايد توجه داشت كه پتوها كه از زمستان سال گذشته مانده بود، مندرس شده و داروها در پايان تاريخ انقضا بود و تنها مولدهاي برق كه دولت عمان آنها را كمك كرده بود قابل استفاده بود.
* گروه‌هايي كه عبور و مرور آنان ممنوع بوده است، هم اكنون نيز ممنوع است و مطلع كردن اسرائيل از اين اسامي همانطور كه حسني مبارك اعلام كرد همچنان انجام مي‌شود. نخستين گروه شامل پرستارهايي مي‌شود كه وزارت بهداشت تشكيلات خودگردان فلسطين آنها را تاييد كرده باشد. گروه دوم افراد مقيم در مصر يا كشورهاي ديگر هستند و دانشجوياني كه در خارج تحصيل مي‌كنند. گروه سوم كه به آنها «هماهنگ شده‌ها» گفته مي‌شود كساني هستند كه مي‌توانند با هماهنگ كردن با افرادي در غزه يا رفح يا عريش وارد شوند و هر فردي از اين گروه بايد مبلغي حدود هزار تا 3 هزار دلار بپردازد.
* علاوه بر دوربين‌ها و ابزارهاي مراقبتي كه در گذرگاه هست و عناصر امنيت پيشگيري كه حضور دارند، سه دستگاه امنيتي مصري هم در گذرگاه فعال هستند كه اين عناصر با رهبران خود در قاهره مرتبط هستند تا شخصيت‌هايي را كه قصد ورود دارند شناسايي و هويت آنان را روشن كنند كه اين امر ساعت‌ها انتظار را پشت گذرگاه به دنبال دارد و زحمت و رنج مردم را دو چندان مي‌كند.
هويدي نوشت: دولت حماس نپذيرفت كه كمك‌هاي كاروان آزادي غزه را كه اسرائيل آن را مصادره كرد به غزه وارد شود و نمايندگان حماس اعلام كردند كه اين كمك‌ها به خون فعال صلح ترك آغشته شده است. بويژه زمانيكه اسرائيلي‌ها باطري‌هاي ويلچرهاي معلولان را در آورد‌ند.
بنابراين گزارش، دولتهاي غربي اكنون از كاهش شدت محاصره غزه صحبت مي‌كنند نه شكستن كامل آن. اين حربه‌اي است براي دولتهاي غربي تا آثار رسوايي حمله تروريستي اسرائيل به كاروان آزادي غزه را سرپوش بگذارند و اصلاح «كاهش»، عبارتي فريبنده براي تداوم محاصره غزه است. قابل توجه است كه روزنامه هاآرتص در تاريخ 13 ژوئن نوشت زماني كه محمود عباس رئيس تشكيلات خودگردان در تاريخ 9 ژوئن با باراك اوباما رئيس جمهوري آمريكا ديدار كرد، از وي خواست كه محاصره غزه شكسته نشود مبادا اين امر نوعي پيروزي براي حماس تلقي شود و افزود: به همين دليل كاهش شدت محاصره بايد به صورت تدريجي صورت پذيرد.
هويدي تاكيد كرد: شكست عمليات محاصره غزه در رسيدن به اهداف خود سبب شده است كه طرف‌هاي دخيل در محاصره در دو محور موازي بينديشند؛ نخست اينكه ادامه سياست بر اين فرض باشد كه پايداري حماس در غزه تا مدتي نامعلوم ادامه دارد و اين پايداري سبب گرايش حماس به انديشه مقاومت و نپذيرفتن سازش و حل و فصل مسالمت‌آميز مسئله مي‌شود. محور دوم كه بر اساس محور نخست است اين است كه ديرزماني است كه حقيقتي به نام دولت حماس در غزه وجود دارد، پس دولت مصر بايد ترتيباتي در مرزهاي خود با غزه براي ايجاد منطقه‌اي جداكننده ميان غزه و صحراي سينا به وجود بياورد.
بنابراين گزارش، محاصره غزه تاكنون نتايجي عكس داشته است و گام‌هاي حماس را در فلسطين محكم‌تر و محبوبيت آن را بيشتر كرده است و اين امر به زيان محمود عباس و تشكيلات اوست، كساني كه گذر زمان ثابت كرده است كه آنان در اردوگاه و جبهه ديگري هستند و برخلاف استمرار محاصره سه ساله غزه، هجوم فعالان صلاح بين‌المللي از غرب مانند كاروان آزادي غزه قبح و زشتي آنان را بيشتر رسوا كرده است و سبب زحمت و ناخرسندي شديد دولت آمريكا، حامي اصلي محاصره و همچنين مصر و اسرائيلي شده است كه محاصره را عملا اجرا مي‌كنند و حتي تلاش‌هاي صلح‌طلبانه براي شكستن محاصره غزه تغييرات مهمي در نقشه خاورميانه ايجاد كرده است كه در فرصتي ديگر از آن سخن خواهيم گفت كه از جمله آن خروج تركيه از همپيماني اسرائيل است كه اين امر خود موضع ارودگاه پايداري در جهان عرب را تقويت كرد.
هويدي با اشاره به محور انديشه نخستي كه حاميان محاصره غزه در فكر آن هستند، نوشت: روشن است كه حصر غزه با توافق سه طرف حامي آن ادامه مي‌يابد و همانطور كه روزنامه هاآرتص روز جمعه يازدهم ژوئن اعلام كرد، ميزان «كاهش شدت محاصره» و بهايي است كه بايد براي آن پرداخت، محور ارتباطات كنوني[حاميان محاصره] است.
در كنار اين اصطلاح و سياست، تشكيلات خودگردان، براي نجات وجهه خود در ميان مردم بارها سخن از شكسته شدن حصر غزه سر داد و به سراغ موضوعي رفت به نام «هجوم آشتي» كه فقط و فقط قصد وي منحرف كردن افكار از موضوع اساسي به موضوعي فرعي بود با اين هدف كه وانمود كند حماس است كه اتحاد و يكپارچگي را نمي‌پذيرد.
هويدي در خصوص اقدام مصر در جدا كردن غزه از صحراي سيناء نوشت: ديوار فولادي كه مصر در اين قسمت آن را بنا مي‌كند با نظارت آمريكاست كه 10 كيلومتر آن كشيده شده و سه‌و نيم كيلومتر نهايي آن به دليل مسكوني بودن منطقه متوقف شده است (اكنون حدود 18 هزار نفر در اين منطقه زندگي مي‌كنند) و قرار است اين منطقه طبق احكام صادر شده بسته شود و با نصب درهاي الكترونيك و اتاق‌هاي كنترل، مراقبت شود. در اين پروژه كارشناسان آمريكايي كه مسئله را پيگيري مي‌كنند آمد و شد مي‌كنند و دفتر همكاري نظامي را در سفارت آمريكا در مصر، فردي آمريكايي لبناني‌الاصل به نام وليد ناصر اداره مي‌كند.
هويدي نوشت: در سوي ديگر، هياهويي كه در خصوص برنامه‌ريزي دوباره براي عمران مناطق «رفح» و «شيخ زويد» و تبديل آنان به مناطق سرمايه‌گذاري آزاد ايجاد شده است، بهانه خوبي براي جدا كردن غزه از اين مناطق بود. اين هياهو زماني وارد شهر عريش شد كه برخي اشخاص وارد اين منطقه شدند و خود را نمايندگان نهادهاي عالي در مصر معرفي كردند. اين افراد با سران و شيوخ قبايل وارد بحث شدند تا به بهانه سرمايه‌گذاري در منطقه و رشد اقتصادي آن، زمين‌ها را خريداري كنند.
هويدي در پايان تصريح كرد: جالب توجه اين است كه همه اين اقدامات همه با هدف نوار غزه‌اي صورت گرفت كه مرز آن با مصر فقط 13و نيم كيلومتر است ولي مرز مصر با فلسطين اشغالي كه 250 كيلومتر است، آرام و باز است. در اين خصوص از مسئولي پرسيده شد كه دليل اين تفاوت چيست كه در مرز 250كيلومتري با فلسطين اشغالي هيچ اقدامي براي ساخت ديوارهاي جداكننده ساخته نمي‌شود، كه اين مسئول پاسخش اين بود كه مصر با اسرائيل توافقنامه صلح دارد ولي چنين توافقي كه با نوار غزه وجود ندارد!.
