پایگاه اینترنتی روزنامه لیبراسیون فرانسه در مقاله ای به قلم ژروم گرینپا نوشت:مصر محاصره غزه از سوی اسرائیل را کارآمد کرده است.
در این مقاله آمده است: حمله وحشیانه نیروهای اسرائیلی به کاروان بشردوستانه عازم غزه در سی و یکم ماه مه گذشته ، باعث دلسوزی های توأم با خشم و انزجار شد.
تلاش برای شکستن محاصره با دو هدف رساندن مایحتاج اولیه زندگی به ساکنان غزه و اعتراض به محاصره بیش از یک میلیون انسان در این باریکه صورت گرفت.
بسیاری از انسانها فکر می کنند محکوم کردن جمعیتی به زندگی در شرایط فلاکت بار قابل تحمل نیست.
به این ترتیب به نظر آنها مبارزه برای پایان دادن به این محاصره اقدامی صحیح است.
حال این سوال مطرح است که چگونه می توان با چنین برنامه ای مخالفت کرد؟ مشکل این است که غزه نه فقط از محاصره اعمال شده از طرف اسرائیل بلکه از محاصره اعمال شده از طرف مصر نیز رنج می برد.
زیرا این باریکه تحت محاصره ، بیش از بیست کیلومتر مرز مشترک با مصر دارد که معمولا مرزی بسته است. از سالها پیش ، ساکنان غزه تونل هایی را در این مرز حفر کرده اند تا کالاهای مورد نیاز خود را از مصر وارد کنند و این امر خود دلیلی بر این است که غزه تحت محاصره مصر نیز قرار دارد. اسرائیلی ها مظنون هستند که از این تونل ها فقط برای وارد کردن مایحتاج اولیه زندگی استفاده نمی شود بلکه این تونل ها راهی برای وارد کردن سلاح نیز به شمار می اید .
به این ترتیب ، اسرائیل بمباران مقطعی مناطق مرزی مصر با غزه یعنی رفح را توجیه می کند.
با این حال مصر موضعی مبهم در این زمینه در پیش گرفته است.
مرز مصر با غزه عملا مرزی بسته است.
فقط برخی گذرگاه ها یا همان تونل هایی که وجود دارند؛ گاه گاهی با حسن نیت مصری ها اندک کالایی از آنها وارد غزه می شود.
حتی مصر تهدید کرده است می خواهد دیواری آهنی نصب کند برای اینکه راه های دسترسی به خاکش غیر ممکن شود.
در مقابل ، مشکل می توان تصور کرد که آمد و رفت هر چند به شدت محدود بین غزه و منطقه سینا از نظارت مقامات قاهره پنهان باشد.
واقعیت محاصره اعمال شده از طرف مصر روز بعد از حمله ارتش دریایی اسرائیل به کاروان آزادی غزه مشخص شد که در آن حسنی مبارک رئیس جمهور این کشور دستور بازگشایی گذرگاه رفح را برای چند روز صادر کرد.
مصر به این ترتیب اذعان کرد که نوار غزه را به منطقه ای بسته تبدیل کرده است و اینکه بازگشایی گذرگاه های آن کوتاه مدت خواهد بود.
به این ترتیب می توان گفت نبود مرز باز بین غزه و مصر تقویت کننده کارآیی محاصره اعمال شده از طرف اسرائیل است . اما هیچ کس این اقدام مصر را محکوم نمی کند.
حال چگونه می توان این خویشتنداری از محکوم کردن اقدام مصری ها را توجیه کرد؟ مطمئنا " تصمیم سازان" خواهند گفت که از این امر مطلع هستند اما در این بین از بسته بودن مرز بین مصر و غزه سخن گفته می شود و واژه محاصره به کار برده نمی شود. با این که همواره در تصاویر و تفاسیر از محاصره اعمال شده از طرف اسرائیل سخن به میان می آید اما به ندرت به بسته بودن مرزهای مصر با غزه اشاره می شود. چرا سازمانهای غیر دولتی که به دنبال کمک رسانی به ساکنان این زندان رو باز هستند و به درستی از اقدامات اسرائیلی ها انتقاد می کنند ، هرگز موی دماغ مصری ها نمی شوند؟ چرا آنگونه که برای محکوم کردن اسرائیل از حملات رسانه ای استفاده می کنند ، همین اقدام را علیه مصر انجام نمی دهند؟ چرا همزمان با اعزام کاروان به سمت سواحل غزه ، کاروانی اعتراضی به مرزهای مصر و غزه نمی فرستند؟ چرا رسانه ها ، نمایندگان جامعه مدنی ، سازمان های غیر دولتی و دولتها هر بار که اسرائیل را درباره غزه متهم می کنند همان اتهامات را علیه مصر ایراد نمی کنند؟ این اتهامات علیه مصر می تواند موثر باشد زیرا اگر قاهره مجبور به بازگشایی عادی و بلندمدت مرزهایش با نوار غزه شود ، محاصره اعمال شده از طرف اسرائیل دیگر به هیچ دردی نخواهد خورد.
