سازمان خواربار و کشاورزي ملل متحد (فائو) روز گذشته يکشنبه از بهبود وضعيت امنيت غذايي مردم زيمبابوه به دليل تلاش دولت آن کشور و کمک هاي بين المللي خبر داد.

گزارش فائو در باره زيمبابوه بدان سبب منتشر شد که شرايط اقتصادي بسيار شکننده در اين کشور آفريقايي با تورم بالاي حدود سه ميليون درصد ناشي از مديريت سياسي - اقتصادي آن کشور و تحريم هاي غربي ها عليه دولت و نيز خشکسالي چند سال اخير موجب شده بود امنيت غذايي مردم آن کشور بسيار رو به وخامت برود.
زيمبابوه اي که سال ها بهشت شهروندان ديگر کشورهاي آفريقايي و محل گردشگري اروپايي ها بود، خشکسالي، فقر مالي کشاورزان و کاهش شديد کود، بذر و مواد سوختي موجب شده بود که کشاورزي آن براي چند سال برطرف کننده نيازهاي اوليه غذايي مردمش نباشد به حدي که طي سه سال اخير به تناوب و بطور نسبي فقط حدود هشت درصد از زمين هاي کشاورزي اين کشور زير کشت رفته بود.
زيمبابوه کشوري است که به دليل برخورداري از منابع غني آن، انگليسي هاي دوره استعمار را به خود جلب کرده و سال هاي سال به عنوان جمعيت سفيد پوست اين کشور در آن زندگي و مردم آنرا استثمار کردند.
اين کشور که زماني رونق زياد داشت و به عنوان "رودزياي جنوبي" شناخته مي شد شبکه بي نظيري از راه آهن و جاده هاي عالي و در واقع زيرساخت هاي توسعه عصر خودش را داشت و البته هنوز هم بصورت فرسوده دارد.
شهرهايش متمدن، پررونق و پاکيزه بود و همه نوع محصولات کشاورزي اعم از غلات و انواع ميوه هاي استوايي و ميوه هاي مناطق معتدل جهان در آن کشت مي شد به گونه اي که محصولات آن مي توانست اغلب کشورهاي مجاور را نيز سير مي کرد.
اين کشور همچنين زماني به دليل برخورداري از همه نوع مواد معدني از جمله طلا، کروم، آزبست (پنبه ي کوه ي)، پلاتين و معادن غني زغال سنگ، به بهشتي براي سفيدهاي مهاجر بدل شده بود در مقابل بنا به دلايل سياسي به تدريج شرايط زيست اجتماعي و رواني براي سياهان آن غير ممکن شد که در اينجا مجال بررسي آن نيست.
بنا به دلايلي که ذکر شد سال گذشته تنها هشت هزار هکتار از زمين هاي کشاورزي اين کشور پهناور زير کشت گندم رفته بود و لذا بطور مثال توليد گندم که بعد از ذرت دومين محصول غذايي کشاورزي براي سد جوع مردم آن کشور بود کفاف نياز مردم را نکرد و دولت آن کشور مجبور شده بود به رغم تحريم شديد اقتصادي کشورهاي غربي حدود 40 هزار تن گندم و 50 هزار تن ذرت از کشورهاي همسايه وارد کند.
در اين رابطه فائو سال گذشته اعلام کرد که نزديک به سه ميليون از جمعيت 12ميليوني اين کشور نمي توانند بدون کمک غذايي خارجي زندگي کنند.
برپايه آمار سازمان جهاني بهداشت و سلامت، سن اميد به زندگي در زيمبابوه با رقم 36 سال بسيار پايين است، بطوريکه بيشتر مردان اين کشور 40 سالگي را پشت سر نخواهند گذاشت و زنان نيز بطور متوسط بيش از 34 سال عمر نمي کنند.
درهرحال عوامل طبيعي، شرايط اجتماعي و سياسي ناشي از اختلافات سياسي در کشور، تحريم هاي اقتصادي غرب ، ضعف علمي و فناوري، کمبود انرژي هاي تبديل شونده و بسياري عوامل همه و همه دست به دست هم دادند .
سازمان فائو رور گذشته اعلام کرد اگرچه وضع امنيت غذايي در زيمبابوه به دليل تلاش دولت و کمک هاي بين المللي (به مبلغ 70 ميليون دلار) بهبود يافته و نهاده هاي يارانه­اي جهت تامين نيازهاي بخش کشاورزي در سال آينده مهيا شده است، ولي هنوز حدود 1/68 ميليون نفر به کمک غذايي نياز دارند.
به گزارش فائو، توليد ذرت در زيمبابوه نسبت به سال هاي گذشته بالاتر رفته است اما قيمت مواد غذايي بسيار گران و خارج از توان خريد خانواده ها است.
طبق اعلام اين سازمان بين المللي، زيمبابوه در سال 2010 (1389) به 2/09 ميليون تن غله نياز دارد که تاکنون فقط 1/66 ميليون تن فراهم کرده است.
گزارش فائو همچنين حاکي است که اين نهاد همچنين در صدد است علاوه بر کمک هاي قبلي با ترويج کشاورزي حفاظتي در ميان مردم زيمبابوه به ارتقاي حاصلخيزي خاک اين کشور نيز کمک کند .