خبرگزاری فرانسه در گزارشی به قلم مریم شاپلن ریو از پاریس نوشت کتاب افشاگرانه جدیدی در فرانسه منتشر شده است که نقاط تاریک شخصیت و زندگی فرانسوا میتران، رئیس جمهور سابق این کشور را نمایان کرده است: فرانسوا میتران که در سال هزار و نهصد و هشتاد و یک مجازات اعدام را از قوانین فرانسه حذف کرد، در ماه مه سال هزار و نهصد و پنجاه و هفت در اوج جنگ در الجزایر، در شرایطی وزارت دادگستری فرانسه را ترک کرد که چهل و پنج ملی گرا با گیوتین اعدام شدند.
این کتاب که تحت عنوان « فرانسوا میتران و جنگ الجزایر» منتشر شده است نتیجه دو سال تحقیق فرانسوا مالی، روزنامه نگار و گزارشگر کارکشته هفته نامه لوپوان Le Point ،و بنژامن استورا مورخ فرانسوی است. بنژامن استورا که کارشناس و متخصص مسائل الجزایر به شمار می رود اعلام کرد ما برای نوشتن کتاب خود، با دقت بسیار زیاد اسناد و مدارک بایگانی شده زیادی را زیر و رو کردیم.
ما در این راستا چهارصد صفحه از گزارشهای مختلف نشستهای شورای عالی قضایی فرانسه، اسناد و گزارشهای وزارت دادگستری و همچنین گزارشهای اداره تحقیقات دانشگاهی سوسیالیست فرانسه را در ان زمان مورد بررسیهای دقیق قرار دادیم و به حقایق و واقعیتهای ناگفته زیادی دست پیدا کردیم. در این کتاب افشا شده است که فرانسوا میتران در زمانی که اداره امور وزارت دادگستری دولت سوسیالیست گی موله Guy Mollet را بر عهده داشت در خونسردی و رضایت کامل شمار زیادی از ملی گرایان الجزایر را که برخی از انها دستشان هم به خون هیچکس الوده نشده بود، گردن زد. در ان زمان پرونده محکومان در وزارت دادگستری فرانسه تهیه شد و مورد بررسی قرار گرفت و وزیر دادگستری وقت که نایب رئیس شورای عالی قضایی فرانسه را بر عهده داشت، با هشتاد درصد از درخواستهای عفو در این پرونده ها مخالفت کرد. ژان کلود پریه، که تنها عضو بازمانده شورای عالی قضایی فرانسه در ان زمان است، می گوید در ان دوره هیچگاه فرانسوا متیران تمایل و اراده خود را برای سرکوب شدید شورشیان پنهان نمی کرد.
وی در تصمیم گیریهای خود در شورای عالی قضایی فرانسه تمایل شدید خود را برای سرکوب شورشیان نشان داد.
در واقع دیدگاهی که میتران از الجزایر داشت وی را به اتخاذ چنین رویکردی بیرحمانه ای سوق می داد.
میتران در ان زمان تصور می کرد که سرکوب و حذف شورشیان بهترین راه برای حل مشکلاتی است که فرانسه در الجزایر با انها روبرو شده است.
در کتاب افشاگرانه « فرانسوا میتران و جنگ الجزایر» امده است میتران که در ان زمان چهل سال داشت و اهداف سیاسی بلند پروازانه ای را در سر می پرواند برای رسیدن به ارزوهای خود چاره ای نمی دید جز اینکه به نیروهای افراطی و تندرو حاضر در دولت فرانسه ضمانتهایی بدهد.
در ان دوره از تاریخ فرانسه که بسیار خاص بود، فرانسوا میتران بدون کمترین تردیدی از نظام استعماری فرانسه و روشهای خشونت بار و سرکوبگرانه ای که در کشورهای مستعمره از جمله الجزایر به کار گرفته می شد، حمایت کرد و در این راه مثل یک سرباز وفادار به نظام استعماری وقت فرانسه عمل کرد. بنژامن استورا در این کتاب می نویسد ژان لوک اینودی، مورخ فرانسوی پیش از این تحقیقاتی در این زمینه انجام داده و در سال هزار و نهصد وهشتاد و شش فهرستی از اعدامهایی که در زمان جنگ داخلی الجزایر اتفاق افتاد، تهیه کرده است.
اما هیچگاه تا کنون کسی جرات پیدا نکرده است به طور خاص به نقش فرانسوا میتران در این ماجرای دردناک بپردازد.
اما چرا مسئله میتران اینهمه اهمیت پیدا می کند، علت این است که وی در سالهای بعد به مقام ریاست جمهوری فرانسه دست می یابد اما ظاهرا برای میتران دستیابی به سمت ریاست جمهوری فرانسه،طی این مسیر اجتناب ناپذیر بوده است. در این کتاب همچنین شهادتهای تکان دهنده زیادی از جنگ الجزایر ارائه شده است.
به عنوان مثال ژرژت الژی که ابتدا به عنوان یک روزنامه نگار و سپس مشاور کاخ ریاست جمهوری فرانسه از سال هزار و نهصد و هشتاد و دو، ناظر و شاهد حوادث بوده است، و همچنین برخی شخصیتهای سیاسی و مطبوعاتی وقت فرانسه مانند روبر بادینته،رولان دوما، میشل روکار یا ژان دانیل دیده ها و شنیده های خود را از جنگ الجزایر و حوادث دردناک ان تعریف کرده اند.
این افراد برای اولین بار قبول کردند که این جنبه تاریک از شخصیت و زندگی فرانسوا میتران را بازگو کنند و خود میتران انچه را که این افراد تعریف کرده اند، انکار نکرده است.
رئیس جمهور سابق فرانسه چند دهه پس از گذشت حوادث سیاه جنگ الجزایر، اذعان کرده است که دستکم در این ماجرا مرتکب خطا شده است. مقامات دولت الجزایر بارها ضمن محکوم کردن جنایاتی که فرانسویها در دوران استعمار این کشور افریقایی مرتکب شده اند، از مقامات پاریس خواسته اند به خاطر جنایتهای وحشیانه و به ویژه کشتارهایی که بیش از سیزده دهه استعمار در الجزایر مرتکب شده اند عذرخواهی کنند و اشتباهات خود را جبران نمایند. مقامات الجزایر معتقدند دوران مخرب سلطه استعمار بر کشورشان که با جنایات نظامیان فرانسوی در الجزایر همراه بود دشوارترین و وحشتناک ترین دوره برای مردم الجزایر بوده است بنابراین فرانسویها باید به خاطر گذشته سیاه خود در الجزایر از مردم و دولت این کشور عذرخواهی کنند. نیروهای استعمارگر فرانسوی در زمان سلطه بر الجزایر روستاهای زیادی را به همراه ساکنانش از بین بردند، هزاران الجزایری را تبعید کردند، میلیونها نفر را به قتل رساندند و هزاران زن، کودک، پیر و جوان را از خانه های خود اواره کردند و هزاران نفر را نیز که خواستار ازادی بودند مورد ازار و اذیت و شکنجه قرار دادند. مقامات الجزایر از مدتها پیش به اصرار از همتایان فرانسوی خود می خواهند به جنایاتی که نظامیان این کشور در دوره استعمار الجزایر از سال هزار و هشتصد و سی تا هزار و نهصد و شصت و دو مرتکب شده اند اعتراف، و برای جبران خطاهای خود تلاش کنند. برخی از مقامات حزب مخالف فرانسه نیز معتقدند کشورشان به خاطر گذشته تاریک خود در کشورهای افریقایی از جمله الجزایر باید از ساکنان این قاره عذرخواهی کند.
سگولن رویال، نامزد حزب سوسیالیت فرانسه در انتخابات ریاست جمهوری گذشته که از سارکوزی شکست خورد تا کنون چند بار بر ضرورت عذرخواهی فرانسه از افریقا به خاطر سابقه استعماری خود در این قاره تاکید کرده و از نقشی که افریقایی در تاریخ ایفا کرده و مشارکتی که اتباع افریقایی در آزادسازی، توسعه و پیشرفت فرانسه انجام داده اند، از افریقائیها قدردانی کرده است.
نیکولا سارکوزی رئیس جمهور فرانسه نیز در دسامبر سال دو هزار و هفت در سفر به الجزایر، به شدت نظام استعماری را محکوم و تاکید کرد ماهیت نظام استعماری بی عدالتی است.
با این وجود رئیس جمهور فرانسه مخالف ان است که کشورش به خاطر گذشته تاریک استعماری خود از مقامات الجزایر عذرخواهی و ابراز ندامت کند.
