آفریقایی ها باید با دیده تردید به تصمیمات شورای امنیت سازمان ملل بنگرند.



پایگاه اینترنتی آفریکاتایم در مقاله ای به قلم یک اقتصاد دان و کارشناس روابط بین المللی نوشت: دولت ها غربی و بالاخص کشورهای آمریکا، انگلیس و فرانسه، برای برگزاری همه پرسی نهم ژانویه 2011 در جنوب سودان بسیج شده اند.

در این همه پرسی قرار است درباره استقلال جنوب سودان و تعلق منطقه نفت خیز آبیه به جنوب یا شمال این کشور نظرخواهی شود.

تمام خبرگزاری ها و سازمان های غیردولتی غربی تمام امکانات خود را برای دستیابی به هدفی که از مدت ها قبل مخفی نگه داشته شده بود، بسیج کرده اند: تجزیه سودان برای کنترل راحت تر جنوب نفت خیز این کشور بالاخص منطقه آبیه.

برای رسیدن به این هدف در گذشته راهبردهای متعددی به کار گرفته شد. اندیاوار سوماره، اقتصاد دان، حقوقدان، کارشناس روابط بین المللی و مدیر مرکز تحقیقات راهبردی آفریقا در این مقاله نوشت: اولین راهبرد به کار گرفته شده، کنترل و حمایت دول غربی از جنبش های شورشی مانند " جنبش رهایی سودان" به رهبری عبدالواحد النور بوده است که در پاریس حضور داشت.

عکس روبوسی وی با برنار کوشنر، وزیر امور خارجه فرانسه، معروف است.

وی که به رد تمام قراردادهای صلح در جنوب سودان شهرت دارد، مورد حمایت بی دریغ پاریس و روشنفکرانی مانند برنار آنری لوی قرار دارد که در پایگاه اینترنتی خود صفحه ای مستقل را به النور اختصاص داده است.

راهبرد بعدی فضاسازی رسانه ای با انتشار دروغین حملات نیروهای دولتی سودان به آوارگان جنوب بوده است که بر این اساس زمینه برای اعزام نیروهای سازمان ملل به سودان و صدور قرارهای بازداشت رییس جمهور این کشور فراهم گردید.

خبرهای پرشمار خبرگزاری های غربی به طور روزانه خطر" بروز جنگ داخلی" را برای توجیه ماموریت های بین المللی و مداخله در جنوب سودان منتشر می کنند.

بر همین اساس دولت خارطوم دسترسی برخی ماموریت های سازمان ملل متحد به برخی مناطق سودان را محدود کرده است. این تحلیل گر آفریقایی با اشاره به راهبردهای دیگر غرب مانند کمک مالی به سازمان های غیردولتی و احزاب سیاسی " تحت کنترل" نوشت: این احزاب مرتبا گزارشهای هشدار دهنده از جنوب سودان منتشر می کنند.

این سازمان های غیردولتی در کشورهایی مانند زیمبابوه، هاییتی و کنیا، اختلال آفرینی کرده بودند.

یک شیوه دیگر کنترل کشورها از سوی غرب، اعزام نیروهای کلاه آبی است که تحت ماموریت سازمان ملل " اهدافی دیگر" را دنبال می کنند. نویسنده با اشاره به مداخله های خارج از ماموریت محوله از سوی کلاه آبی ها در کشورهای آفریقایی، نوشت: کنار گذاشتن عمرالبشیر از قدرت شیوه دیگری بود که با ابزار دادگاه بین المللی کیفری جستجو می شد و به نتیجه نرسید.

سازمان ملل که برای مراقبت از صلح در جهان تاسیس شده است، عملا به ابزار دست گروه های سیاسی و مالی غربی در شورای امنیت تبدیل شده است.

در این شورا کشورهای استعمار گر سابق برای حفظ منافع خود و تسلط بر منابع طبیعی کشورهای آفریقایی به حمایت از شورشی ها و کودتاچی ها ادامه می دهند.

علت بی ثباتی کشورهای زیمبابوه، کنیا، آفریقای مرکزی، جمهوری دموکراتیک کنگو، ساحل عاج، هاییتی و ..

همین است.

در همه جای آفریقا " سربازان سازمان ملل" حضور دارند.

نقش اتحادیه آفریقا باید این باشد که نیروهای سازمان ملل را از سرتاسر آفریقا جمع آوری کند تا اولین گام اساسی به سوی آرامش و توسعه آفریقا برداشته شود.