نیروی صحلبان سازمان ملل متحد در جمهوری افریقای مرکزی و چاد (مینورکات) روز سه شنبه در چارچوب برنامه خروج از منطقه تا پایان دسامبر امسال، یکی دیگر از پایگاههای خود واقع در منطقه فارشانه در شرق چاد را به نیروهای دولتی این کشور تحویل دادند.
یک مسئول مینورکات که نخواست نامش فاش شود روز گذشته در تماسی تلفنی با خبرگزاری فرانسه از شهر اتی واقع در چهارصد کیلومتری شمال شرقی انجامنا، پایتخت چاد، این خبر را اعلام کرد اما توضیحات بیشتری در این باره نداد.
مراسم بیستمین سالگرد به قدرت رسیدن ادریس دبی اینتو، رئیس جمهور چاد امروز چهار شنبه در شهر اتی برگزار می شود به همین علت شمار زیادی از شخصیتهای سیاسی و نظامی چاد راهی این منطقه شده اند.
رژه نظامی در برابر مقامات دولت یکی از برنامه های این مراسم است اما هیچ مقام خارجی در این مراسم حضور نخواهد داشت. نیروی صلحبان سازمان ملل متحد در مرحله بعدی برنامه خروج از منطقه، پایگاه نظامی خود واقع در شهر ابشه در شرق چاد را در اواسط دسامبر واگذار خواهد کرد. یک مسئول مینورکات پیشتر اعلام کرده بود که این نیروی صلحبان دو پایگاه خود را در منطقه بیرائو در شمال شرقی افریقای مرکزی به نیروهای ارتش این کشور تحویل داده است. هدف از این ماموریت صلحبانی، انجام عملیات در تمام سطوح بشر دوستانه، سیاسی و نظامی بود تا غیر نظامیان ساکن این منطقه همجوار با استان جنگزده دارفور از و همچنین اوارگانی که شمار انها بالغ بر چهارصد و پنجاه هزار نفر است از ناامنیها و خشونتهای احتمالی در امان بمانند. مینورکات در مارس سال دو هزار و نه به جای نیروی صلحبان اروپایی (اوفور) در این منطقه مستقر شد.
ماموریت یکساله نیروی صلحبان اتحادیه اروپا پانزدهم ماه مارس سال گذشته به پایان رسید.
حدود سه هزار و سیصد نیروی صلحبان که اکثریت انها را سربازان فرانسوی تشکیل می دادند در چارچوب این طرح در چاد و افریقای مرکزی مستقر شده بودند.
از انجا که اکثریت این نیرو را نظامیان فرانسوی تشکیل داده اند و حمایتهای اشکار و گسترده ای که پاریس از دولت ادریس دبی ایتنو رئیس جمهور چاد، مستعمره پیشین فرانسه، به عمل می اورد موجب شد چند بار بی طرفی نیروی صلحبان اتحادیه اروپا در این کشور افریقایی زیر سوال برده شود.
سال گذشته ادریس دبی ایتنو رئیس جمهور چاد خواستار خروج این نیروها از منطقه شد و شورای امنیت سازمان ملل متحد نیز در بیست و پنجم ماه مه امسال با تصویب قطعنامه هزار و نهصد و سی و دو، با درخواست ایتنو موافقت کرد.
