رئیس سابق سازمان انرژی اتمی مصر گفت راه اندازی نیروگاه هسته ای بوشهر نشان می دهد تحریمهای برقرار شده بر ضد ایران بر برنامه هسته ای این کشور تاثیری نداشته است .



علی اسلام در گفتگو با شبکه تلویزیونی النیصل مصر گفت غربی ها می خواهند فناوریهای حساس مانند فناوری هسته ای فقط در اختیار غرب باشد به همین سبب با دستیابی ایران به این برنامه مخالفت و مانع تراشی می کند و اختلاف بین ایران و آژانس بین المللی انرژی اتمی نیز در اصل اختلاف فنی است اما غرب آن را به اختلاف سیاسی تبدیل کرده است تا نگذارد تهران به هدف خود برسد. النیل از اسلام پرسید آیا موانعی که غربیها در مسیر برنامه هسته ای ایران ایجاد کرده اند بر این برنامه تاثیری داشته است یا خیر ؟ اسلام گفت " تجسم برنامه هسته ایران ، نیروگاه برق هسته ای بوشهر است که این نیروگاه نیز در آستانه وارد شدن به مدار تولید برق است ". رئیس سابق سازمان انرژی اتمی مصر با اشاره به سابقه این نیروگاه که از دهه 1970 میلادی آغاز شده است و تاکنون ادامه دارد گفت تا چند هفته دیگر برق تولیدی این نیروگاه وارد مدار خواهد شد . اسلام گفت" ایران اکنون فناوری چرخه سوخت هسته ای یعنی از مرحله اکتشاف اورانیوم تا تبدیل آن به سوخت هسته ای مورد نیاز در نیروگاه هسته ای را در اختیار دارد.

مشکل ایران در آن بود که کیک زرد وارد می کرد اما اکنون خود این کشور نیز کیک زرد تولید می کند .

بر اساس پیمان منع گسترش هسته ای ایران می تواند فناوری چرخه سوخت را در اختیار داشته باشد .

مشکلی که وجود دارد مشکل اعتماد بین جامعه بین المللی و ایران است" . اسلام در پاسخ به این پرسش النیل که برنامه هسته ای ایران به چه مرحله ای رسیده است گفت " ایران به درجه بالای غنی سازی یعنی بیست درصد دست یافته اما برای آژانس بین المللی انرژی اتمی ثابت نشده که ایران به غنی سازی بیست درصد دست زده است ". اسلام در پاسخ به این پرسش که ایران برای ساخت بمب اتم به چه میزان غنی سازی نیاز دارد گفت "برای ساخت بمب هسته ای به بالای نود درصد اورانیوم 235 نیاز است اما ایران اکنون به مرحله بیست درصد غنی سازی رسیده است .برای ساخت بمب اتمی مسئله فناوری مطرح نیست بلکه موضوع نظارتهای بین المللی مطرح است و برای آژانس بین المللی انرژی اتمی نیز ثابت نشده است که فعالیتهای اعلام شده ایران به بالاتر از بیست درصد رسیده است .

ایران برای تامین نیاز رئاکتور تحقیقاتی خود در حال غنی سازی بیست درصد است .بیست درصد غنی سازی نیز برای ساخت بمب اتم ، کم است" .

اسلام گفت "هر کشوری برای آنکه بمب اتم بسازد؛ لازم نیست که به فناوری بالای نود درصد برسد بلکه به شیوه های دیگر نیز برای کشورها امکان ساخت چنین بمبی وجود دارد" . وی در پاسخ به این پرسش که چه مدت طول می کشد تا ایران به فناوری ساخت بمب اتم دست یابد گفت : "دستیابی به فناوری بالای هسته ای به مدت زمان طولانی نیاز ندارد .

وی افزود اگر ایران چنین تصمیمی بگیرد زمان زیادی طول نخواهد کشید به شرط آنکه تهران چنین تصمیمی را بگیرد و تصمیم گیری در این خصوص مهم است.گزارشها نشان می دهد ایران در پی تولید بمب اتم نیست" . اسلام گفت "به علت بی اعتمادی متقابل بین ایران و طرفهای مقابل موضوع تبادل سوخت بی نتیجه مانده است " . النیل از رئیس سابق سازمان انرژی اتمی پرسید ایران تلاش می کند به فناوری هسته ای دست یابد و تحریمهایی نیز بر ضد این کشور برقرار شده است این تحریمها چه تاثیری در دستیابی به فناوری پیشرفته تر خواهد داشت ؟ اسلام گفت "تحریمها از ابتدای سال 2006 میلادی بر ضد این کشور برقرار شده و داستان برنامه هسته ای ایران نیز در سال 2003 آغاز شد که برای جامعه بین المللی مشخص شد تهران در حال غنی سازی با هزار سانتریفوژ بدون اطلاع به آژانس بین المللی انرژی اتمی است .

جامعه بین المللی صرف نظر از پیمان منع گسترش هسته ای به کشورها این اجازه را می دهد که از فناوری هسته ای برای تولید برق و مقاصد صلح آمیز استفاده کنند اما کشورهای غربی تصمیم گرفته اند این فناوری حساس و مشخصا فناوری غنی سازی اورانیوم و فرآوری فقط در اختیار آنها باشد به همین سبب آژانس بین المللی انرژی اتمی موضوع ایران را به شورای امنیت سازمان ملل متحد ارجاع داد تا درباره این کشور به جای تصمیم فنی ، تصمیم سیاسی گرفته شود .

بر اساس تصمیم فنی تا زمانیکه انرژی هسته ای استفاده صلح آمیز دارد مانعی ندارد و کشورها مجاز به این کار هستند اما شورای امنیت در سال 2006 تصمیم گرفت از ایران بخواهد هرگونه عملیات غنی سازی و فرآوری را متوقف کند و حتی فراتر از این خواسته عمل کرد و از ایرانی ها خواست کارخانه آب سنگین و رئاکتور تحقیقاتی خود را در اراک که برای تولید آب سنگین است تعطیل کند " وی گفت "رئاکتوری که آب سنگین استفاده می کند برای آنکه به فعالیتهای دیگری اقدام کند قابلیت بیشتری دارد و به ایران یک مهلت داده شد تا این فناوریها را متوقف کند در غیر این صورت تحریم خواهد شد . در سال 2006 دو قطعنامه و در سال 2007 یک قطعنامه و در سال 2008 و در سال 2010نیز یک قطعنامه تصویب و تحریمهایی بر ضد افراد و بانکها برقرار و به کشورها اجازه داده شد حتی کشتی ها را بازرسی کنند ". اسلام گفت "ایران با وجود همه این تحریمها پیشرفتهای زیادی در زمینه هسته ای کرده اما طبیعتا از نظر اقتصادی برای ایران مشکلاتی به وجود آمده ولی تاکنون نفت و سوخت و صادارت و واردات آن ممنوع نشده است" . وی افزود "همه این اقدامات بر اساس فصل هفتم منشور سازمان ملل اجرا می شود .

فعلا کشورهای غربی به خط مشی دیپلماتیک برای حل این موضوع تمایل دارند اما هر یک از دو طرف در موضعگیری خود سرسختانه ایستادگی کرده اند .

ایران می گوید نباید در مذاکرات درباره غنی سازی اورانیوم صحبت شود ". النیل از اسلام پرسید آیا پیشرفت هسته ای ایران ناشی از همکاری اش با کشورهایی مانند کره شمالی است به ویژه آنکه مقامات گروه پنج به اضافه یک سخنان زیادی درباره همکاری بین کره شمالی و ایران هسته ای به میان آورده اند ؟ وی گفت " به نظر من این چنین نیست زیرا رویکرد ایران استفاده از فناوری هسته ای و دستیابی به چرخه سوخت هسته ای و غنی سازی آن است اما رویکرد کره شمالی فرآوری است . از سوخت مصرف شده در رئاکتورهای هسته ای ماده پلوتونیوم به دست می آید که مرحله فرآوری است و به ساخت بمب اتم منجر می شود بنابراین تهران و پیونگ یانگ دو رویکرد متفاوت دارند .

کره شمالی به تازگی اعلام کرده است برنامه غنی سازی اورانیوم را در دست دارد که به نظر می رسد این مسئله را برای خشمگین کردن غرب و امریکا مطرح کرده است ". النیل از در ادامه از این مقام سابق اژانس پرسید بنابراین کره شمالی می تواند عملا با ایران همکاری کند ؟ اسلام گفت " بین دو کشور تفاوت وجود دارد زیرا پیونگ یانگ اعلام کرد بمب اتمی دارد و از پیمان منع گسترش هسته ای در سال 2003 خارج شد و تاکنون با ان مذاکره می شود که به این پیمان بازگردد اما ایران عضو پیمان منع گسترش هسته ای است و توافقنامه منع گسترش هسته ای را اجرا می کند .

ایران پروتکل الحاقی را امضا کرده اما آن را تصویب نکرده است .اختلاف بین ایران و آژانس اختلاف فنی است به عنوان مثال تولید آب سنگین در چارچوب پروتکل الحاقی نیست. شورای امنیت با پنج قطعنامه خود می گوید که ایران فناوریهای حساس و تولید آب سنگین را متوقف کند" . این کارشناس هسته ای مصری درباره همکاری ایران و پاکستان نیز پاسخ مبهمی داد و گفت " گفته شده است برخی از سانتریفوژها با اورانیوم با غنای بسیار بالا در خارج آلوده شده بود و زمان زیادی طول کشید تا ثابت شود آلودگی سانتریفوژها بر اثر تولید ماده در داخل ایران نبوده است بلکه برای دستگاههای قدیمی که در گذشته استفاده شده بود" . النیل پرسید آیا در این مرحله امکان دارد ایران به شیوه دیگری پاسخ بدهد و کشوری مانند سوریه را هسته ای کند به ویژه آنکه کشورهای غربی نیز چنین چیزی را می گویند ؟ اسلام گفت " در مرحله کنونی ایران مایل نیست چنین کاری را انجام دهد و سوریه نیز دستگاههای هسته ای را از خارج وارد کرده است .

همه مشکل تهران با جامعه بین المللی آن است که به ایران اجازه داده شود بر اساس پیمان منع گسترش هسته ای به سوخت هسته ای دست یابد" .