لبنانی های مقیم ساحل عاج از وضع بحران سیاسی در این کشور بسیار نگرانند.

پایگاه آفریکاتایم گزارش داد: جمعیت لبنانی ساکن ساحل عاج که بیش صد سال در این کشور قدمت دارد، با بروز بحران اخیر در این کشور غرب آفریقا، نمی داند به کدامین سو گرایش پیدا کند.

این جمعیت که یک قدرت اقتصادی عمده در کشور محسوب می شود، نگران آینده خود است. وقتی لوران باگبو در روز چهارم دسامبر، با وجود تایید پیروزی الحسن واتارا در انتخابات ریاست جمهوری از سوی کمیسیون انتخاباتی و ناظران بین المللی، به عنوان رییس جمهور سوگند یاد می کرد، در مراسم مربوطه، نمایندگان خارجی حاضر به زحمت به تعداد انگشتان یک دست می رسید که در میان آنان به جز سفیران آنگولا و آفریقای جنوبی، علی عجمی، سفیر لبنان در ساحل عاج، نیز حاضر بود. آفریکا تایم نوشت: قدمت حضور لبنانی ها در ساحل عاج به بیش از یک قرن قبل می رسد.

اواخر قرن نوزدهم، اولین سوری- لبنانی ها وارد منطقه گران بسام ( پایتخت سابق واقع در شرق ابیجان) شدند و دفاتر خرید و فروش راه اندازی کردند.

به دنبال بروز قحطی در جنگ جهانی اول ( 1914 تا 1918) و به دنبال آن رکود اقتصادی دهه 1930، بسیاری از لبنانی ها به آفریقای غربی مهاجرت کردند.

آنان ابتدا در سنگال و بعد در ساحل عاج مستقر شدند.

سیاست های تشویقی دولت فرانسه که هم ساحل عاج مستعمره آن بود و هم از سال 1920 به بعد لبنان را تحت الحمایه خود داشت، در این راستا بی تاثیر نبود.

در فاصله سال های 1975 تا 1990 به دنبال بروز جنگ داخلی در لبنان، مهاجران جدیدی از این کشور راهی ساحل عاج شدند، زیرا در این کشور به راحتی مستقر شده و می توانستند کار کنند.

ساحل عاج برای برخی از لبنانی ها به مثابه پناهگاه امن گردید.

در سال 2006 نیز در جریان جنگ میان اسراییل و لبنان، لوران باگبو اجازه داد لبنانی ها بدون نیاز به روادید وارد ساحل عاج شوند. آفریکا تایم نوشت: چند روز بعد از حضور سفیر لبنان در ساحل عاج در مراسم تحلیف لوران باگبو، برخی لبنانی های این کشور از این حرکت اعلام برائت کردند.

یک عضو عالی رتبه جامعه لبنانی که جمعیت آن در ساحل عاج را بین پنجاه تا هفتاد هزار نفر ارزیابی کرده است، به صورت ناشناس به روزنامه " نوو روی" در این کشور در شماره ده دسامبر گفته بود که " لبنانی ها نباید خودشان را در سیاست کشور دوست و سرزمین پناه دخالت دهند".

علی از لبنانی های ساکن ابیجان که ملیت ساحل عاجی دارد، نیز می گوید: " حضور سفیر در این مراسم با توجه به منافع لبنانی ها در اینجا تعجب آور نیست".

لبنانی ها که بزرگترین جمعیت غیرآفریقایی ساحل عاج با بیش از شصت هزار نفر را تشکیل می دهند، از نظر اقتصادی جایگاه مطلوبی در کشور دارند.

آنان به طور سنتی به قدرت حاکم نزدیک هستند و از این جهت موضع گیری این جمعیت در حال حاضر به نفع باگبو یا واتارا سخت شده است.

برنا کونت، محقق دانشگاه بوردو-چهار و کارشناس مطلع مسایل ساحل عاج می گوید: " لبنانی ها به طور سنتی به قدرت حاکم نزدیک هستند.

لبنانی ها با باگبو تفاهم کامل دارند و در صورت استقرار الحسن واتارا در راس قدرت، با وی نیز هماهنگ خواهند شد.

اما فعلا زود است به سوی این یا آن متمایل شوند." آفریکا تایم نوشت: لبنانی ها قهرمان اقتصاد ساحل عاج هستند.

ارتباط بیروت- ابیجان بسیار قدیمی و مستحکم است.

ساحل عاج از دهه 1930 تا 2006 همواره درهای خود را به روی لبنانی های مهاجر باز گذاشته است.

لبنانی های ساحل عاج اصلی ترین بازیگر اقتصاد این کشور محسوب می شوند.

آنان که در آغاز فقط در تجارت خرد حضور داشتند، اکنون در بخش های حمل و نقل، مالیه و نفت و گاز کشور نیز نقش اول را ایفا می کنند.

به گفته رونالد داغر، شرکت دار بزرگ لبنانی ساکن ابیجان، " سی و پنج تا چهل درصد" اقتصاد کشور در کنترل لبنانی هاست که " به همان اندازه و شاید بیشتر از دولت ایجاد اشتغال می کنند".

یک پیمانکار فرانسوی مستقر در لبنان، توضیح می دهد که بعد از آنکه لبنانی ها در ساحل عاج مستقر شدند، از موج خصوصی سازی های اواخر دهه 1990 بهره گرفتند و شرکت های زیادی را صاحب شدند.

همچنین بعد از بحران نوامبر 2004 و خروج گسترده صاحبان صنایع و تجارت فرانسوی، لبنانی ها جایگزین آنها شدند و فروشگاه های زنجیره ای و برندهای شناخته شده در این کشور مانند پریساک، برنابه و تکنیبا را در اختیار گرفتند.

جمعیت لبنانی ها و دوملیتی ها در حال حاضر در ساحل عاج بین شصت تا هفتاد و پنج هزار نفر تخمین زده می شود.

هفتاد و پنج درصد این جمعیت را شیعیان جنوب لبنان تشکیل می دهند و باقی اقلیت مسیحی و سنی و چند خانواده دروزی هستند.

لبنانی ها بیشتر در محله بزرگ مارکوری در ابیجان که " بیروت کوچک" نامیده می شود، زندگی می کنند.

آنان یک کلیسای مارونی و دو مرکز اسلامی از جمله مرکز شیعی " الغدیر" را در ابیجان در کنترل دارند و حمایت از حزب الله نزد آنان اتفاقی طبیعی است.

آنان در سال 2010 اتاق بازرگانی و صنعت لبنان در ساحل عاج را نیز افتتاح کرده اند.

به گفته رونالد داغر که به همراه یک لبنانی دیگر به نام فواد عوماییس به عضویت شورای اقتصادی و اجتماعی کشور نیز درآمده اند، " امروز لبنانی ها مفتخرند که به جای فرانسوی ها، تولید ناخالص داخلی ساحل عاج را تامین می کنند".

با این اوصاف لبنانی ها در زمینه سیاسی همواره به قدرت حاکم نزدیک می شوند.

داغر می گوید" لبنانی ها در انتخابات ریاست جمهوری 2010 در دور اول به باگبو به خاطر اینکه فکر می کردند رای دادند".

اما لبنانی ها در مجموع یادگرفته اند در سیاست دخالت نکنند.

اگرچه در محله مارکوری احساسات طرفداری از حزب الله داغ است و حتی در مقطعی امام جماعت شیعیان به نام شیخ منعم القبیسی تحت فشارهای آمریکا از ساحل عاج اخراج شد که بعدا به این کشور بازگشت و حتی در یک تجمع حمایتی از باگبو نیز سخنرانی نمود.

شیعیان دو مرکز فرهنگی اسلامی و دو مدرسه در ابیجان دارند و در کارهای خیریه بسیار فعالند.

من می خواهم هرچه زودتر کار و فعالیت اقتصادی از سر گرفته شود.

ما الان ده روز است که کار نکرده ایم و من نمی دانم حقوق دسامبر کارکنانم را که باید برای خریدهای نوئل مورد استفاده قرار دهند، چگونه پرداخت کنم."