جوان/
نعیم شرافت/
امروز در مصر رفتارها و مواضع سیاسی در میان مخالفان رژیم مبارک گاهی در سطح کودکانه تقلیل می‌یابد، البته قطعاً یکی از دلایل آن خفقان ۵۰ سال گذشته است که به عدم تحرک سیاسی در میان احزاب مصری انجامیده است. نیم قرن است که در مصر جزای یک انتقاد ساده هم، حبس و شکنجه است و مردم از ادبیات ساده نقد نیز بی‌اطلاعند.
بنابراین در چنین شرایطی که همه چاره‌ای جز رضایت به وضع موجود ندارند، اگر هم کسی جریانی اعتراضی برپا کند، با تعجب سایرین روبه‌رو می‌شود و سرانجام نیز سرافکنده و مهجور می‌شود. احزاب مخالف رژیم آنقدر از فضای مردم‌سالاری دور بودند که در انتخابات، تکنیک‌های رقابتی ساده سیاسی را نیز نمی‌دانستند و گاف‌های سیاسی آنان از ائتلاف‌های ساعتی و دور خوردن‌های حزبی، موجب تمسخر و سوژه رسانه‌های عربی شده است. در این انتخابات همه احزاب از موافق و مخالف با تشویق‌های دولتی دعوت به شرکت در انتخابات شدند، اما تشخیص آنکه این انتخابات هم همچون تمامی دعوت‌های سیاسی سه دهه اخیر، فریب است و بی‌نتیجه، برای فعالان سیاسی که در فضای بسته مصر در همان کودکی سیاسی خود به سر می‌برند، امکان‌ناپذیر بود. ادامه…
همه با ساده‌لوحی تمام در دور اول شرکت کردند و همه آنان هم‌اکنون به نتایج معترضند. آنان نیز که همچون البرادعی و ایمن نور، راه را در تحریم اساس انتخابات و تغییر قانون انتخابات می‌دانستند، به دلیل فقدان برخورداری از حامیان کلیدی در میان دولتمداران و نخبگان سیاسی، کاری از پیش نبرده‌اند. فقط کمی درایت لازم بود که مشخص شود وقتی وزیر کشور و رئیس پلیس مصر، که از بزرگ‌ترین مفسدان سیاسی و اقتصادی مشهور در مصر هستند، مسئولیت برگزاری انتخابات را برعهده دارند، دیگر نمی‌توان انتظار برگزاری انتخاباتی سالم را در این کشور داشت.صرف نظر از تلاش رژیم مبارک برای رد صلاحیت و تخریب نامزدهای غیردولتی، عملکرد دو حزب اصلی رقیب حزب حاکم الوطن آنقدر آماتورگونه بود که هیچ امیدی برای پیروزی آنها را باقی نمی‌گذاشت. آنها به جای به‌کارگیری تکنیک سیاسی اتحاد موقت علیه دشمن مشترک، به رقابت جدی با یکدیگر پرداختند و فراموش کردند که رقیب اصلی آنان چه کسی است. راهکارهای آنها برای خروج از بحران سیاسی و اقتصادی جامعه مصری، کاملاً انتزاعی و بدون شناخت صحیح از واقعیت‌های اجتماعی و فرهنگی بود. شاید اگر گروهی می‌توانست سخنانی منطقی و مستدل برای آبادانی مصر پس از نیم قرن حاکمیت طاغوت، ارائه کند، مردم نیز رغبت بیشتری برای حضور سیاسی از خود نشان می‌دادند. رفتار آماتوری احزاب مخالف مصری در حالی صورت می‌گرفت که چهره‌های سیاسی مخالف در طول سال‌های گذشته اقدامات اعتمادزدایانه بسیاری در کارنامه خود دارند؛ اقداماتی که حمایت قشر تحصیلکرده از آنان را کاسته است؛ به عنوان نمونه، سال گذشته که چندین نامزد به نمایندگی از دانشگاه‌های مصر در انتخابات شوراها شرکت کردند و میتینگ‌ها و گروه‌های مختلف دانشجویی و مردمی را به حمایت خود فراخواندند، بحث تقلب در انتخابات شوراها مطرح بود. پیرو این فراخوان دانشجویان و اساتید، یکپارچه به اعتراض برخاستند و چندین روز در محوطه دانشگاه قاهره به تحصن نشستند. با این حال وقتی دانشگاهیان دیدند که نامزدهای مورد حمایت آنها، هیچ حضوری در تحصن‌های اعتراضی آنان ندارند، سرافکنده از آن همه هیاهو، به خوابگاه‌های خود بازگشتند. شاید همان سرافکندگی است که امروز اجازه نمی‌دهد با وجود آشکار شدن تقلب در انتخابات پارلمان برای همه رقیبان عکس‌العملی جدی در برابر رژیم مبارک صورت گیرد.
