خبرگزاري فارس: منطقه جنوب سودان، منطقه خودمختار است كه داري دولت محلي و نيروهاي نظامي خاص خود است. مركز اين منطقه شهر جوبا است.



به گزارش فارس، مردم جنوب سودان به زبان‌هاي زيادي تكلم مي‌كنند اما زبان رسمي منطقه جنوب سودان انگليسي و عربي است و زبان انگليسي براي آموزش و اداراه رسمي مورد استفاده قرار مي گيرد.

منطقه جنوب سودان متشكل از 10 ايالت است و از جنوب شرقي با اتيوپي ، كنيا، اوگاندا، جمهوري كنگو دموكراتيك و از غرب به جمهوري آفريقاي مركزي و از شمال به ساير ايالت هاي سودان همجوار است.از جمله بزرگترين شهرهاي منطقه جنوب سودان، واو، ملكان، رومبيك، اويل و ياي مي باشد.

ساكنان جنوب سودان داراي اديان آفريقايي سنتي، دين مسيحي و دين اسلام هستند . جمعيت منطقه جنوب سودان 8 ميليون 200 هزار نفر برآورد مي شود و واحد پول آن ليره مي‌باشد.

مساحت منطقه جنوب سودان 640 هزار كيلومتر مربع است كه 28درصد مساحت كشور سودان را كه دو ميليون و پانصد هزار كيلومتر مربع وسعت دارد، در برمي گيرد.

منطقه جنوب سودان ثروت ها، منابع اقتصادي و طبيعي فراواني دارد كه طمع ورزي بسياري از كشورها به آن را به دنبال داشته است.

نفت بزرگترين منابع طبيعي جنوب سودان را تشكيل مي دهد و در حال حاضر سودان حدود 470 هزار بشكه نفت در روز توليد مي كند كه اكثر آن از منطقه جنوب سودان استخراج و توليد مي شود و درآمدهاي نفتي بيش از 90 درصد درآمد سودان را تشكيل مي دهد كه 80 درصد از اين 90 درصد به خاطر توليد نفت در جنوب اين كشور است.

اين درحالي است كه ذخاير عظيم نفتي همچنان وجود دارد كه استخراج نشده است و از آن جمله مربع شماره 3 در دو منطقه فلج و عدال و مربع هفت در اعالي نيل است به گونه اي كه ميزان ذخاير نفتي فقط در دو منطقه فلج و عدال حدود 9 ميليارد بشكه است و مناطق نفتي هم در ايالت جونغلي وجود دارد كه هنوز بهره برداري نشده است و 76 درصد چاه‌هاي نفت سودان در منطقه جنوب سودان قرار دارد.

30درصد مساحت جنوب سودان را اراضي كشاورزي تشكيل مي دهد كه فقط يك درصد از آن مورد بهره برداري قرار گرفته است.23 درصد آن را هم جنگل‌ها تشكيل مي دهند و 40درصد ديگر از اين مساحت نيز مناطق پرورش احشام است و 7درصد مساحت باقي مانده نيز منابع آبي منطقه جنوب سودان را تشكيل مي دهد.

منطقه جنوب سودان همچنين داراي مقادير زيادي طلا و معادن ديگري نظير آهن، كروم و منگنز در ايالت شرق استوايي و علاوه بر آن الماس در ايالت غرب استوايي است كه به طور كامل بهره برداري نشده است.

اين منطقه درحال تبديل شدن به منبع صادرات چوب بويژه "المهوقي " و "التيك " است كه دو نوع درخت جنگي به شمار مي رود و از بهترين نوع چوب ها در سطح جهان محسوب مي شود.

جنبش خلق براي آزادي سودان (شورشيان سابق در جنوب سودان) به رهبري "جان گارانگ " در سال 2005 ميلادي در شهر نيواشا در كنيا به توافقنامه صلحي دست يافتند كه اهم مفاد آن شامل حق تعيين سرنوشت منطقه جنوب درسال 20011 ميلادي، برگزاري انتخابات عمومي در سطوح حداكثر تا سال 2009 ميلادي، تقسيم ثروت، تقسيم قدرت بين شمال و جنوب سودان، اداره مناطق به حاشيه رفته بين شمال و جنوب و تدابير امنيتي بود. در پي اين توافقنامه، نيروهاي سازمان ملل در جنوب سودان مستقر شدند.

بسياري از كشورها از زمان امضاي توافقامه نيواشا و خودمختاري اين منطقه در سال 2005 ميلادي، حضور خود در اين منطقه را از طريق اجراي برخي پروژه هاي اقتصادي شروع كردند به گونه اي كه "ازيكيل لول " نماينده جنبش خلق سودان در واشنگتن حدود يك سال پيش در گفت‌وگو با روزنامه نيويورك تايمز فاش كرد كه آمريكا از جدايي جنوب سودان حمايت مي كند وسالانه يك ميليارد دلار در پروژه هاي زيربنايي و آموزش ارتش و نيروهاي مسلح جنوب هزينه مي كند.

برخي گزارش‌ها حاكي است كه رژيم صهيونيستي در پس پرده برخي از اجراي برخي پروژه هاي جنوب سودان تحت تابعيت‌هاي ديگر است مثلا صهيونيست‌ها يك هتل در جنوب سودان را دركنترل خود دارند و در لواي تابعيت هاي مختلف در زمينه خريد املاك و ساختن موسسات و مزارع كار مي كنند اما آنها حداقل در حال حاضر خود را با توجه به اينكه جنوب سودان بخشي از كشور سودان به شمار مي‌رود، نشان نمي دهند و درپس پرده عمل مي كنند.