استقبال مردم و گروه هاي سياسي مصر از الگوي انقلاب تونس، رژيم حاكم در اين كشور را به قرباني بالقوه انقلاب مردمي در سطح جهان عرب بدل كرده است.



به گزارش گروه اخبار صوتي و صوتي ايرنا، روزنامه 'تركيش پرس' در گزارشي تحت عنوان 'پس از تونس نوبت كدام كشور است؟' نوشت: هرچند هنوز براي پيش بيني تحولات آينده زود است، اما سال 2011 مي تواند سال تغيير در وضعيت موجود خاورميانه باشد.
در حقيقت، اجتناب از اين تصور كه تحولي راديكالي در جهان عرب در حال رخ دادن است، دشوار است. اين تحول با بمب گذاري در كليسايي در اسكندريه مصر در روز نخست سال جديد ميلادي آغاز شد. اين حادثه نه تنها تفرقه بين مسيحيان و مسلمانان اين كشور را برملا كرد، بلكه از صحت وجود حكومتي فاسد و سركوبگر در مصر پرده برداشت.
اين گزارش با نگاهي بر تحولات لبنان، خروج اعضاي حزب الله از دولت ائتلافي اين كشور را نمونه كوچكي از تنشي گسترده تر مذهبي در جهان عرب به طور اعم و در عراق به طور اخص توصيف كرده و با اين حال با توجه به سابقه لبناني ها در اداره امورشان بدون وجود دولت در گذشته پيش بيني كرد كه لبنان از اين بحران نيز جان سالم به در ببرد.
به نوشته اين روزنامه، نشانه ديگر آشوب در جهان عرب در پرتو جدايي جنوب سودان از شمال اين كشور نمود يافته است و آفريقايي هاي جنوب اين كشور با شركت در يك همه پرسي به دنبال كسب استقلال از حاكمان عرب شان هستند.
اين روزنامه با اشاره به اين كه در تازه ترين رويداد منطقه تحولات سياسي و سقوط رژيم تونس به كانون توجهات در منطقه بدل شده است، خاطرنشان كرد كه انقلاب مردمي در تونس يكي از نوادر لحظات قيام هاي مردمي در خاورميانه را به ثبت رساند.
بر اساس اين گزارش، اندكي پس از انقلاب مردمي سال 57 در ايران، بسياري از تحليلگران سياسي از تاثير دومينويي آن در جهان عرب خبر دادند. به دنبال اين انقلاب، انتظار مي رفت كه ساير رژيم هاي سركوبگر و فاسد جهان عرب به سرنوشت شاه مخلوع ايران دچار و سرنگون شوند.
تنش در خيابان هاي عرب همواره امري رايج بوده است، اما تا قبل از انقلاب اخير در تونس، اين تنش ها هيچ گاه به مرحله انفجار نرسيده بود.
تركيش پرس با اشاره به فروپاشي دولت پليسي تونس در نتيجه تظاهرات مردمي بر سر بيكاري، فساد و چند سال حكومت يكي از سركوبگرترين رژيم هاي عربي در آن نوشت: اكنون جهان عرب با اين پرسش ساده مواجه است كه پس از تونس نوبت كدام رژيم عربي است؟
به نوشته اين روزنامه، پاسخ اين پرسش در مطلبي كه در روزنامه آمريكايي نيويورك تايمز منتشر شد، نهفته است. اين روزنامه آمريكايي نوشت: منتقدان 'حسني مبارك' رييس جمهوري مصر با استقبال از تحولات تونس اشاره كردند كه كشورشان همچون اين كشور گرفتار مشكلاتي از قبيل رهبري مستبد، فساد گسترده و خيل عظميمي از جوانان نااميد از دولت است.
جوانان مصري با ارسال پيام هايي خطاب به رييس جمهوري شان با مضمون 'هواپيماي شما منتظرتان است.' خود را آماده استقبال از كناره گيري وي از حكومت نشان دادند. انها همچنين تصاويري از پرچم تونس را در صفحات فيس بوك خود به نمايش درآورند.
اين درحاليست كه يكي از گروه هاي اصلي مخالف رژيم مبارك به سركردگي 'محمد البرادعي' مديركل پيشين آژانس بين المللي انرژي هسته اي، تركيبي از پرچم مصر و تونس را در وب سايت خود به نمايش گذاشت.
در عين حال، گروهي از جوانان مصري در صفحه فيس بوك خود از ديگر شهروندان اين كشور خواستند روز 25 ژانويه را به نام 'روز انقلاب' در برابر شكنجه، فقر، فساد و بيكاري نامگذاري كنند.
اين روزنامه افزود، اما با وجود چنين اشتياقي در خيابان هاي قاهره ممكن است هنوز براي انديشيدن به سرنگوني رژيم مبارك زود باشد. نبايد فراموش كرد كه عامل اصلي دوام رژيم هاي فاسد و سركوبگر، حمايتي است كه آنها به لحاظ سياسي، اقتصادي و اخلاقي از غرب دريافت مي كنند. روي همرفته، تونس به اندازه مصر از اهميت راهبردي براي غرب برخوردار نيست.