مرکز پژوهشهای امنیت ملی رژیم صهیونیستی اعلام کرد این رژیم بطور اساسی باید نگران تحولات مصر واردن و بروز قیام مردمی دراین دو کشور باشد.
روزنامه القدس العربی درنسخه اینترنتی امروز خود نوشت: این مرکز درمقاله ای درنشریه الکترونیکی خود افزود سرنگونی نظام تونس موجب فرار بن علی حاکم مطلق این کشور درچهاردهم ژانویه امسال به خارج شد،حادثه ای که درکشورهای عرب بی سابقه بود. شماری از کشورهای عرب که دارای حکومت فردی هستند سالها پیش شاهد کودتاهایی نظامی بودند که باعث شد شخصیت هایی قدرتمند به حکومت برسند اما مسئله این است که نظام بن علی درتونس نه براثر کودتای نظامی بلکه براثر قیام مردمی سرنگون شد.
درعین حال باید یادآوری کنیم که به علت تقویت دستگاههای امنیتی و ارتش درکشورهای عرب،سالها است که دیگر شاهد کودتاهای نظامی دراین کشورها نبوده ایم و دیگر زمان آن گذشته است که فرمانده یک گردان بتواند با تسلط بر ایستگاه رادیو،یک رژیم عرب را از پای درآورد.
درهرصورت،نظام تونس براثر ازدست دادن کنترل بر تظاهرات توده ها سرنگون شد و بطورکلی، سرنگونی این نظام باعث شور وهیجان توده ها علیه دولت های عرب شده است زیرا حاکمان این دولتها با توده های مردم بیگانه اند،این شور وهیجان را درتظاهرات اخیر مردم کشورهای مصر،اردن،الجزایر ولیبی درحمایت ازقیام مردم تونس، می توان مشاهده کرد. نکته قابل توجه دراین باره این است که نظام بن علی از سالها پیش با مشت آهنین زیرساخت های جنبش اسلامی تونس را ازبین برده بود وسران این جنبش نیز مدتها پیش به خارج فرار کرده بودند،بنابراین، بدنه قیام مردمی در تونس را جوانان تحصیلکرده دارای فرهنگ غربی و رهبری این قیام را فعالان دمکراتیک به عهده داشتند. این درحالی است که فعالان دمکراتیک نفوذ بسیار درکشورهایی مانند مصر واردن ندارند بلکه جنبش های اسلام گرا در این دو کشور دارای تاثیر بیشتر هستند. اکنون پرسش اساسی این است که نتیجه انتخابات دمکراتیک در تونس چه تاثیری بر کشورهای دیگر عرب خواهد گذاشت؟به نظر می رسد به علت ضعف کنونی جنبش های اسلام گرا درتونس،این جنبش ها درکوتاه مدت نمی توانند حکومت را دراین کشوربه عهده گیرند وبه همین علت ،تحولات تونس درکوتاه مدت تاثیر زیادی بر جوامع عرب بویژه مصر واردن - که جنبش های اسلام گرااز قدرت بسیاری در این جوامع برخوردارند- نمی گذارد اما در بلند مدت و پس از بوجود آمدن فضای آزاد برای فعالیت جنبش های اسلام گرا وپیروزی این جنبش ها درانتخابات( بویژه از طریق جذب آراء در روستاها)،این امر تاثیرمثبت بسیار بر جنبش های اسلام گرا درکشورهای عرب ازجمله مصر واردن می گذارد.
اسرائیل بطور اساسی باید نگران تحولات مصر واردن ،دو همسایه نزدیکش باشد؛مصر مدتها است که به علت بیماری حسنی مبارک رئیس جمهور این کشور از مشکل تعیین جانشین برای وی رنج می برد و فضایی ابهام آمیز دراین باره بوجود آمده است. درست است که حسنی مبارک تلاش کرد تا فرزندش جمال را برای این کار آماده نماید اما بسیاری از مصری ها با این اقدام به شدت مخالفند. البته نظام مصر دارای دو نقطه قوت مهم است اول اینکه این نظام توانست دستگاههای امنیتی کارآمدی برای تداوم خود ایجاد کند و دوم اینکه تعداد زیادی نخبه را پرورش دهد که دارای منافع اقتصادی درسایه تداوم این نظام هستند وبه همین علت ازآن حمایت می کنند.
دراردن نیز مشکلات اقتصادی مستمری وجود دارد که نظام این کشور ازآن رنج می برد،به علاوه گروه اخوان المسلمین از حمایت بسیاری از مردم این کشوربرخوردار است. بطورکلی به نظر می رسد که نظام های مصر واردن درکوتاه مدت دارای ثبات باشند اما دربلند مدت،اسرائیل درباره بروز بی ثباتی دراین نظام ها باید نگران باشد.
