فرانسه دیگر آفریقا را نمی فهمد. پیر شرو در تحلیلی منتشر شده در پایگاه اینترنتی فرانسوی زبان آفریکاتایم نوشت: انفعال فرانسه در قبال تحولات آفریقا، علاقه مندی مردم این قاره به فرانسه و نفوذ این کشور را در آفریقا کاهش می دهد.
وطن حقوق بشر دیگر خواب از چشم مردم آفریقا نمی رباید.
شرو با اشاره به تحولات تونس و رفتار فرانسه نوشت: سقوط سخت بن علی در تمام مغرب شگفتی آفرید.
فرار فاجعه آمیز وی با هواپیما به سوی عربستان سعودی همه را غافلگیر کرد.
در این میان فرانسه نیز که ظاهرا از واقعیت های تونس اطلاعات زیادی داشت، از همه غافلگیرتر شد.
بیش از هزار شرکت فرانسوی در تونس حاضر هستند و بیست و پنج هزار فرانسوی در این کشور تحت الحمایه سابق فرانسه زندگی می کنند.
سالانه یک میلیون فرانسوی نیز تعطیلات خود را در تونس سپری می کنند.
با وجود این رابطه نزدیک، فرانسه بازهم ناخشنودی و نارضایتی گسترده مردم تونس را از رییس جمهوری که بیست و سه سال در راس قدرت قرار داشت، ندید.
کسی که یک دیکتاتوری واقعی را مستقر کرده بود و در آن خبرنگاران داخلی و خارجی نمی توانستد آزادانه فعالیت کنند و مردم به صلابه کشیده شده بودند، اما مقامات فرانسه هیچ کدام از این ها را ندیدند.
از ژاک شیراک گرفته تا نیکلا سارکوزی، همگی از الگوی تونسی تمجید کردند و آن را دمکراسی زیبا یی نامیدند که البته در آن احزاب زیر پا له شده بودند و تنها احزاب سیاسی فرمانبر اجازه فعالیت داشتند.
به همین دلیل بود که بن علی مطمئن بود در هر انتخاباتی بیش از نود درصد آرا را به دست می آورد. آفریکاتایم در این مقاله نوشت: فرانسه در برابر تمام این واقعیت های تلخ تونس کور بود.
تا جایی که حتی وزیر امور خارجه فرانسه وقتی پلیس ها بن علی نزدیک به نود نفر را کشته بودند، پیشنهاد کمک فنی برای مهار تظاهرات را به مقامات تونسی داد.
همین اتفاق به نوع دیگری در مورد ساحل عاج رخ داد.
وقتی لوران باگبو نتیجه انتخابات بیست و هشت نوامبر را نپذیرفت و از قدرت کنار نرفت، سارکوزی هفتاد و دو ساعت به باگبو فرصت داد تا از قدرت کنار برود.
وی به زعم خود با این کار به رییس جمهور منتخب، الحسن واتارا، کمک کرد.
اما در واقع باعث شد تا اردوگاه باگبو بر حس ملی گرایی مردم سوار شود و شارل بله گوده، وزیر جوانان باگبو، بگوید که ساحل عاج استانی از استان های فرانسه و باگبو استاندار فرانسه نیست.
فرانسه همچنین با اقدام به مداخله نظامی در مالی و نیجر علیه تروریست های القاعده مغرب عربی باز هم تصویر نامطلوبی از خود به افکار عمومی آفریقا ارائه داد.
فرانسه از سوی دیگر با حمایت از نظام های دارای ضعف مشروعیت مانند رییس جمهور علی بونگو در گابن - که جانشین پدرش شده است- یا فور ناسینگبه ایادما در توگو با شرایط جانشینی مشابه، این پیام را به آفریقایی ها می دهد که از نظام های موجود به هر قیمتی حمایت می کند.
در عین حال برخی نزدیکان رییس جمهور سارکوزی به وضوح گفتمانی ضد اسلامی دارند که این به شکل دیگری مردم آفریقا را از فرانسه دور می کند.
خلاصه اینکه فرانسه دیگر آفریقا را نمی فهمد و به سرعت نفوذ خود در این قاره را از دست می دهد.
