سرانجام تب فراگير انتفاضه‌ي تونس به مصر نيز رسيد و مردم اين كشور بدون هيچ‌گونه هراسي از نظام مستبد و ديكتاتور مبارك به خيابان‌ها آمده و اركان حكومت 30 ساله و تزلزل‌ناپذير وي را به لرزه درآوردند. هر چند كه سازمانهاي امنيتي مصر از هيچ راهي براي سركوب تظاهرات مصري‌هاي خواهان تغيير و دموكراسي فروگذار نكردند، اما مسلما 30 سال سركوب، استبداد و اختناق، پاياني جز قيام و انتفاضه‌ي مردمي نخواهد داشت و به نظر مي‌رسد كه تازه روزهاي سخت و پربيم و هراس براي حكومت مصر آغاز شده است.
به گزارش خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، روزنامه فرامنطقه‌اي القدس العربي، در تحليلي تحت عنوان "فيل مصري انقلابش را آغاز كرد" مي‌نويسد:
«سوالي كه در محافل سياسي و رسانه‌اي دنيا و همچنين جهان عرب مطرح بود، اين بود كه كدام كشور شاهد انتفاضه‌اي مشابه انتفاضه تونس خواهد بود و در اين ميان مصر، اردن و يمن به دليل بحران وضعيت معيشتي در اين كشورها و درخواست ملت‌هايشان براي اصلاحات، جزو كشورهاي كانديداي اين امر بودند.
تظاهرات پرجنجالي كه روز سه‌شنبه در بيش از پنج شهر مصر روي داد و هزاران تن از مردم اين كشور به ويژه قشر جوان مصر در آن شركت نمودند، چه بسا سرآغازي براي انتفاضه‌ي پيش‌بيني شده و مورد انتظار در اين كشور باشد.
مصري‌ها از الگوي تونس الهام گرفته‌اند و اين به وضوح در شعارهايي كه تظاهركنندگان در تظاهرات روز سه‌شنبه سردادند، مشاهده مي‌شد؛ شعارهايي همچون "اي مبارك اي مبارك هواپيما در انتظار توست" و يا "زين‌العابدين حالا نوبت كيست؟"
وضعيت معيشتي در مصر سه برابر بدتر از وضعيت معيشتي در تونس است تا جايي كه درآمد سالانه هر فرد در تونس حدود 3000 دلار است، اما متوسط درآمد سالانه هر فرد مصري در بهترين شرايط از 800 دلار بالاتر نمي‌رود. بيش از 60 ميليون مصري زير خط فقر زندگي مي‌كنند و بر اساس معيارهاي سازمان ملل متحد كمتر از دو دلار در روز درآمد دارند.
چه بسا، نبود اصلاحات سياسي، سركوب شهروندان توسط نيروهاي امنيتي و فاصله طبقاتي بين قشر ثروتمند و فقير جامعه همه و همه جزو عواملي باشد كه مصر را مانند ديگر كشورهاي عربي به نقطه‌ي انفجار رسانده است.
مردم مصر به دليل برخورد حقيرانه و نامناسب نظام حاكمشان احساس حقارت و اهانت مي‌كنند و اين احساس به شكلي آشكار در تحريم نسبي انتخابات اخير مجلس شعب (مردم) مصر كه به پيروزي حزب حاكم و كسب اكثريت كرسي‌هاي پارلمان توسط اين حزب انجاميد، انعكاس يافت.
نظام مصر از تحريم و بي‌توجهي مردمي به انتخابات درس نگرفت و تلاش كرد تا با تاكيد بر شفافيت و سالم بودن انتخابات اين بي‌توجهي را ناديده بگيرد و حتي از اين فراتر رفته و با تقلب ساده لوحانه در انتخابات كه به شكست نامزدهاي دو حزب بزرگ اين كشور يعني
اخوان‌المسلمين و الوفد انجاميد، مردم را بيش از پيش تحقير نموده و ناديده گرفت.
مردم مصر همانند ملت تونس فقط نان نمي‌خواهند بلكه عزت، آزادي و اصلاحات سياسي مي‌خواهند و به نظر ما نظام حاكم مصر آماده برآوردن اين نيازها و خواسته‌ها نيست و با اقداماتش از جمله پافشاري بر شيوه سركوب در تعامل با اين تظاهرات اعتراض‌آميز همچون گذشته اين مساله را به اثبات رسانده است.
در اين ميان، مساله قابل توجه حضور بيش از 30 هزار نيروي امنيتي در خيابان‌هاي اصلي قاهره براي سركوب تظاهرات روز سه‌شنبه بود كه حتي در برخي اماكن تعداد اين نيروها بيش از تظاهركنندگان بود، اما سخت است كه بگوييم راهكاري كه در گذشته نتيجه داد، در تظاهراتي مثل تظاهرات روز سه‌شنبه نيز نتيجه خواهد داد.
چرخ تغيير در مصر به حركت درآمده است. درست است كه حركت آن كند و آرام است، اما مسلما تاثير آن بسيار قوي‌تر و بيشتر خواهد بود. مردم مصر از نظر حجم و بزرگي شبيه يك فيل هستند و فيل هنگامي كه برخيزد هر آنچه را كه بر سرراهش باشد، بدون رحم و شفقت نابود مي‌كند.
تغيير در مصر يعني تغيير در كل منطقه و اين همان چيزي است كه خانم هيلاري كلينتون، وزير امور خارجه آمريكا را به اين امر واداشته كه از تمامي طرف‌ها بخواهد خويشتن‌داري كنند.
اما درخواست خانم كلينتون كمي دير مطرح شده است، زيرا ما معتقديم كه خفقان در مصر بسيار شديد است و روزهاي آينده پر از تحولاتي خواهد بود كه آمريكا و هم‌پيمانان اسرائيلي و عرب ميانه‌رو‌اش را در منطقه خوشحال و مسرور نخواهد كرد.»
