واشنگتن پست نوشت: در دومین روز زد و خورد شدید بین معترضان مصری با پلیس نشانه هایی از انسجام در جنبش مخالف به چشم می خورد.
این روزنامه در شماره امروز خود در اینترنت در گزارشی به قلم شرین بایومی و لیلا فادل در قاهره نوشت: معترضانی که این هفته به خیابانهای مصر ریختند به جنبش مخالف در این کشور ویژگیهایی بخشیدند که مدتهای مدید فاقد ان بود.
ویژگیهایی مانند خود انگیختگی و ریشه داشتن در بسیاری بخش های جامعه. این تظاهرات که روز چهارشنبه با وجود حضور قوی پلیس و بازداشت صدها تن ادامه یافت فعالان با تجربه و کسانی را جذب کرد که پیش از این هرگز تظاهرات نکرده بودند، از جمله سکولارها، سوسیالیست ها و اسلام گرایانی که همگی در کنار هم خواستار تغییر در وحدتی هستند که سالها جناح مخالف در مصر از ان محروم بود. چهره جدید جناح مخالف چالشی مهم برای حسنی مبارک رئیس جمهور مصر است که طی حاکمیت سی ساله اش محدودیت های شدیدی در مورد منتقدانش اعمال کرده است.
ضعف سلامت سوالاتی را درباره توان مبارک برای باقی ماندن در سمتش مطرح ساخته و پیش بینی هایی را درباره تصمیم وی به روی کار اوردن پسرش موجب شده است. ماریا اوتاوی مدیر برنامه خاورمیانه در بنیاد کارنگی برای صلح بین الملل در واشنگتن گفت، نارضایتی وسیعی در مصر وجود دارد اما تاکنون در قالب سه جنبش مختلف قرار داشت که با هم کار نمی کردند، جنبش کارگری، جنبش سیاسی طرفدار دموکراسی و اخوان المسلمین که یک گروه اسلامی است. به گفته وی، اکنون سوال اساسی این است که ایا نشانه ای از اغاز اتحاد این گروهها در وجود دارد؟ اعتراضات روز سه شنبه به درخواست تعدادی از گروههای مخالف از طریق رسانه های اجتماعی برگزار شد که به درخواست های مشابه شان در گذشته فقط چند ده یا چند صد تن پاسخ می دادند.
اما این هفته تظاهرات چند صد نفری اولیه با استفاده مصری ها از پایگاههای اینترنتی اجتماعی و الهام گرفتن از سقوط رئیس جمهور تونس و به تصویر کشیدن مقاومت مردمی در برابر سرکوبگری پلیس به سرعت گسترش یافت.
شادی حمید مدیر بخش تحقیقات در مرکز بروکینگز دوحه گفت، مانع روانشناختی هراس شکسته شده است.
هشت میلیون مصری شاهد اعتراضات روز سه شنبه بودند. سالها خشم مصری ها از دولت پلیسی حاکم بر کشورشان اتش زیر خاکستر بود، کشوری که فرصت ها در انجا بسیار معدود و شکاف بین فقرا و یک طبقه نخبه کوچک در حال گسترش است.
سالها اعتراضات سیاسی ادواری در اعتراض به رژیم سرکوبگر، قیمت مواد غذایی و قانون فوق العاده که به نام امنیت ملی عملا ناقض حقوق بشر است، برگزار شده بود اما فقط چند صد فعال جوان در ان مشارکت داشتند و یا توسط اخوان المسلمین سازمان دهی شده بود که می توانتد جمعیت وسیعی از مردم عادی را فعال کند اما دولت مصر می توانست به اسانی حرکت انها را به عنوان ناراضیان مسلمان خنثی کند. تظاهرات روز سه شنبه بزرگترین تظاهرات طی چند سال و طبق برخی براوردها یکی از بزرگترین اعتراضات ضد دولتی در تاریخ مصر بود.
در سالهای اخیر فقط در سال د وهزار و پنج تجمع مشابهی در سراسر مصر با سازمان دهی گروه ممنوع اخوان المسلمین برگزار شد. گرچه اعضای اخوان المسلمین در تظاهرات این هفته شرکت داشتند، این اعتراضات با سازمان دهی انها صورت نگرفت.
بسیاری از تظاهر کنندگان تحصیل کرده های دانشگاهی بیست تا سی ساله و برخی در سنین بالاتر بودند.
تظاهرات روز چهارشنبه انها با وجود ممنوعیت اعتراضات عمومی از سوی دولت صورت گرفت.
درخواست مردم برکناری مبارک بود. به گفت حمید، این اعتراضات بیشتر مانند یک جنبش بدون رهبر است و وقتی پلیس به سوی جمعیت تیراندازی می کند اخوان المسلمین نیستند، بلکه همه مصری ها هستند. مایکل دان مدیر نشریه اینترنتی بولتن اصلاحات عربی می گوید، تا کنون فکر می کردم ضعف و عدم یکپارچگی احزاب و جنبش های مخالف در مصر مانعی عمده در برابر اعمال فشار واقعی انها بر رژیم مبارک است.
اما دیگر در مورد چندان مطمئن نیستم.
