روزنامه 'گاردين' با اشاره به اعتراضات مردمي در مصر نوشت: مصر پيش تر نيز شاهد اين تظاهرات خياباني بود، اما ناآرامي هاي اخير پيام سرنگوني و تغيير را براي رژيم مبارك به همراه دارد.
به گزارش گروه اخبار صوتي و تصويري ايرنا، اين روزنامه چاپ انگليس،نوشت: مصر همانند تونس نيست،بلكه بسيار بزرگ تر است. مصر كشوري است با 80 ميليون جمعيت درحالي كه تونس از جمعيت 8 ميليوني برخوردار است. مصر به لحاظ سياسي، جغرافيايي و استراتژيكي از جايگاه متفاوتي برخوردار است. اين كشور به طور فطري رهبر جهان عرب است. اما بسياري از نارضايتي هاي خياباني در اين دو كشور عربي مشابه يكديگر است.مصر و تونس تنها به لحاظ جمعيت با يكديگر متفاوتند. اگر مصر منفجر شود،انفجار آن به مراتب بزرگ تر خواهد بود.
گاردين در ادامه مي نويسد: مصر پيش تر نيز شاهد اين تظاهرات خياباني بوده است. ناآرامي هاي بهار 2005 در قاهره اميدها را براي اصلاحات آرام و انتخابات آرام زنده كرده بود. اما آن اميدها مردند، همچون برگ هاي خزان، باد ويران گري بر آن دميده شده و 'قوانين فوق العاده' بار ديگر بر مردم تحميل شده است. ناآرامي هايي كه در سال 2008 به خاطر افزايش قيمت هاي مواد غذايي در شهر 'محلة الكبري' رخ داد، بار ديگر اميدها را براي وقوع انقلاب زنده كرد. اما آن شورش ها به سرعت سركوب شدند.
در ادامه مطلب گاردين مي خوانيم، اما ناآرامي هاي روز سه شنبه (5 بهمن) از جنبه هاي بسيار متفاوتي برخوردار بود و پيام سرنگوني و تغيير را براي شيوه زندگي كه رژيم مبارك خود آن را ايجاد كرده و از آن خشنود است، به همراه داشت. تظاهركنندگان 'روز خشم' در قاهره تنها در قالب گروه هاي كوچكي كه صرفا شعار سر مي دادند - اقدامي كه معمولا انجام مي شد - قرار نگرفتند. آنها در يك جا نماندند و به يكديگر پيوستند. در برخي موارد پليس نتوانست يا نخواست آن ها را متوقف كند.
اين تظاهرات آرامش را از حسني مبارك، رئيس جمهوري مصر و وزيران دولت او گرفت. حبيب العدلي، وزير كشور مصر، پيشتر گفته بود هيچ مخالفتي با تظاهرات ساكن گروه هاي كوچك معترض ندارد. اما تظاهرات گسترده،كنترل نشده و خودجوش در مسير بلوار قاهره، چيزي كاملا جديد و خطرناك بود.
در ادامه مطلب اين روزنامه انگليسي آمده است: سازمان دهي اعتراضات مصر نيز جنبه اي متفاوت داشت و يادآور نا آرامي هاي تونس بود. دولت مصر سال ها از وجود اخوان المسلمين،بزرگ ترين گروه مخالف دولت مصر، به عنوان ابزاري براي جلب حمايت هاي غرب از رژيم سكولار مصر حمايت مي كرد، اما اين گروه از شركت در ناآرامي ها خودداري كرد. محمد البرادعي، رئيس سابق آژانس بين المللي انرژي اتمي و نامزدد احتمالي انتخابات آتي رياست جمهوري در اين كشور، شورش هاي مصر را رهبري مي كند.
در عوض،ائتلاف دانشجويان، جوانان بيكار، كارگران صنعتي، روشنفكران، طرفداران فوتبال و زنان كه از طريق رسانه هاي اجتماعي با يكديگر در ارتباط هستند، مردم چند شهر مصر را برانگيخت. همان طور كه پيش بيني مي شد، پليس نتوانست مانع از ناآرامي ها شود و به اعمال خشونت رو آورد.
گاردين مي نويسد:'مبارك، عربستان سعودي منتظر توست' شعاري بود كه معترضان سر مي دادند. در واقع اين شعار به فرار زين العابدين بن علي، ديكتاتور سابق تونس، اشاره دارد. 'بيرون، بيرون، انقلاب تا پيروزي' شعاري بود كه گروهي از مادران سربازان ارتش مصر سر مي دادند. در سراسر شهرهاي قاهره، اسكندريه و ديگر شهرهاي مصر، درحالي كه تصاويري از قيام مردمي تونس را در دست داشتند آن ها را مانند پرچم تكان مي دادند، به اين اميد كه به حيات حكومت كهنه مصر پايان دهند.
نويسنده گاردين در عين حال معتقد است كه مصر همانند تونس نيست. پليس مصر بسيار كارآمدتر و سرسخت تر است. رئيس پليس مصر فردي سرسخت و همانند يك روباه پير مكار است. نخبگان نظامي و حاكم وابسته به كمك هاي مالي سالانه 2 ميليارد دلاري آمريكا وابسته است.
در ادامه مطلب آمده است: جمهوري آمريكا كه خود حاصل يك انقلاب است، هيچ علاقه اي به وقوع انقلاب در كشورهاي ديگر ندارد. مبارك 82 ساله 30 سال است كه حاكميت مصر را در چنگال خود دارد. او حاكمي خودخوانده و دست نشانده آمريكاست.
بر اساس اسنادي كه از سوي پايگاه ويكي ليكس منتشر شده است، او شايد تا آخر عمر در قدرت بماند و سپس قدرت را به فرزند خود منتقل كند.
اين روزنامه انگليسي همچنين مي نويسد:هنوز هيج انقلابي در مصر رخ نداده است. اما اگر بر فرض،حكومت مبارك سرنگون شود،پيامدهاي آن براي اسرائيل و آينده فرايند صلح، قدرت رو به فزوني ايران، براي نفوذ آمريكا در منطقه خاورميانه، افزايش و گسترش شبه نظامي گري و اسلام ضد غربي غيرقابل محاسبه خواهد بود.
گاردين در پايان نوشت: هيلاري كلينتون، وزير خارجه آمريكا، روز سه شنبه (5 بهمن) اعلام كرد كه 'ارزيابي ما اين است كه دولت مصر دولتي باثبات است و به دنبال يافتن راهي براي پاسخگويي به نيازها و علايق مشروع مردم مصر است'. آن ها در مورد حكومت بن علي هم اين گونه تصور مي كردند.سخنان شتاب زده كلينتون گوياي آن است كه آمريكا تا چه حد از وقايع مصر نگران است.
