شبكه تلويزيوني الجزيره قطر روز سه شنبه اعلام كرد تنها دغدغه رسانه هاي غربي درباره قيام مردمي مصر، تاثير قطعي و انكارناپذير آن بر رژيم صهيونيستي است.

به گزارش گروه اخبار صوتي و تصويري ايرنا، الجزيره افزود: نحوه برخورد رسانه هاي غربي با رويدادهاي اخير مصر و تونس، علامت سوال هاي زيادي را درباره نقش واقعي رسانه ها در جامعه جهاني مطرح مي كند. رسانه هاي غربي بي توجه به ريشه تغيير ديدگاه هاي مردم مصر و تونس، خود را به مسايل ديگري مشغول كرده اند كه آينده رژيم صهيونيستي مهم ترين آنهاست.
به گفته الجزيره، در اواخر سال 2003 ميلادي طي 9 روزي كه اتحاد مخالفان 'ادوارد شوارد نادزه' رييس جمهور وقت گرجستان و طرفداران غرب تظاهرات خود را با هدف سرنگوني وي ادامه مي دادند، رسانه هاي غربي بطور همنوا آنقدر با صداي بلند نواختند تا گوش و چشم جهان را از صداها و تصاوير مورد نظر خود درباره اين تظاهرات پر كردند. در آن هنگام غربي ها اعلام نكردند كه هدف از جنگ سياسي و رسانه اي جاري حمايت از 'ميخائيل ساكاشويلي' نامزد متحد غرب بود و در اين 9 روز پرچم آزادي، دمكراسي و ياري خواهي مردم را بارها بر افراشتند.
رسانه هاي غربي مساله گرجستان را با داستان هاي شاعرانه آميختند و نامي شبيه نام عطرها به آن اعطا كردند و انقلاب ساكاشويلي را 'انقلاب مخملين' يا 'انقلاب گلها' نام نهادند.
يك سال پس از آن، رسانه هاي غربي با تظاهراتي مشابه در اوكراين همسايه گرجستان همصدا شدند و از يك متحد ديگر غرب يعني 'ويكتور يوشنكو' حمايت كردند. رسانه هاي غربي باز هم سخاوتمندانه نام انقلاب را به تظاهرات اين متحد خود بخشيدند و آن را با رنگ نارنجي زينت دادند و كوشيدند چنين وانمود كنند رويدادهاي اوكراين اقداماتي زيبا و پسنديده و شبيه يك كار هنري است، نه يك اقدام سياسي.
رسانه هاي غربي چنين برخوردي را با دو تظاهرات موسوم به 'انقلاب' انجام دادند كه متحدان غرب را روي كار آورد، اما برخورد همين رسانه ها با دو قيام در جهان عرب كه عليه متحدان غرب در جريان است چگونه بود؟ حركت مردم تونس از ابتدا تا 2 روز پيش از پيروزي با بي توجهي كامل رسانه هاي غربي مواجه شد. اما درباره مصر وضعيت كاملا متفاوت بود. رسانه هاي غربي از پايان حوادث روز اول اعتراض هاي مردمي مصر، آن را مورد توجه قرار دادند و بخش زيادي از ساعات پخش يا ستون هاي مطبوعات را به آن اختصاص دادند، اما به سرعت از دامنه اين توجه كاسته شد. به طوري كه بسياري رسانه هاي غربي اين اعتراض هاي مردمي را 'حوادث و ناآرامي و يا حداكثر خيزش مردمي' توصيف كردند.
اين رسانه ها هيچ توجهي به حضور توده هاي مردمي و ميزان رنج غيرنظاميان در برابر وحشيگري دولت هاي عربي نكردند، زيرا سرگرم امور ديگري به جز دمكراسي و حقوق و آزادي ملت مصر بودند.
آنها اعلام كردند: امر حتمي اين است كه تغييري در مصر روي مي دهد ولي بايد پرسيد: اين چگونه تغييري است؟ و چگونه مي توانيم آن را مديريت كنيم؟ براي آنها مساله مهم در اين تغيير، تاثيرات و پيامدهاي گسترده اين تغييرات بر اسراييل، فلسطيني ها و ساير نقاط خاورميانه است.