یدیعوت احارانوت نوشت: در حالیکه مهمترین متحد امریکا در خاورمیانه در حال سقوط است ، واکنش اوباما توام با تامل است.
این روزنامه در شماره امروز خود در اینترنت در تحلیلی به قلم اورلی ازولی نوشت: باراک اوباما رئیس جمهور امریکا خاورمیانه را طلاق داده است، گرچه این موضوع را اعلام نکرده و طلاق نامه را به جهان نشان نداده است. مقامات دولت امریکا با اعتراضات در مصر به نحوی برخورد می کنند که گویی یک رویداد معمول در خاورمیانه است و انرا با انقلاب در اروپا در پی فروریختن دیوار برلین مقایسه می کنند اما اوباما با پایبندی به جهان بینی اش مبنی بر اینکه امریکا نباید در ایجاد یا نابودی رژیم های خارجی دخالت کند، طی اخر هفته واکنشی توام با تامل اتخاد کرد.
وی از مبارک حمایت نکرد اما از جناح مقابل نیز به طور کامل جانبداری نکرد و خواستار انتخابات عمومی یا تغییر رژیم مصر شد.
اوباما می توانست یک انقلاب را در خاورمیانه رهبری کند.
وی به عنوان رهبر جهان ازاد میتوانست حداقل با اعمال فشار زیاد، دستیابی به توافقنامه های صلح را تسهیل کند.
اما دقیقا وقتی که تصمیم گرفت یک گام بردارد، مصر مهمترین متحد امریکا در خاورمیانه درست جلوی چشمانش از هم پاشید. واکنش اوباما به اعتراضات در مصر و نطق مبارک ثابت کرد کاخ سفید در ان وهله ترجیح داد یک موضع قاطع و صریح اتخاذ نکند.
در حالیکه اوباما در نطق روز جمعه اش گفت که از خواست مردم مصر حمایت می کند، حمایت وسیعی از معترضان نشان نداد.
از طرف دیگر از مبارک هم حمایت نکرد. اکنون برای دو سال است که اوباما در پشت صحنه با مبارک اختلاف داشته و از وی خواسته است وضع حقوق بشر را در مصر بهبود بخشد.
طبق دیدگاه رئیس جمهور امریکا، هیچ مجالی برای حمایت از حاکمان خودکامه نیست و بنابراین او حتی یک سخن مثبت در تقویت ثبات رژیم مبارک در برابر معترضان به زبان نیاورد.
اوباما در حالی چنین موضعی اتخاذ کرده است که نگرانی های معقولی درباره احتمال روی کار امدن اخوان المسلمین در صورت سقوط مبارک وجود دارد. اوباما طی اخر هفته هر کاری که در توانش بود انجام داد که به عنوان رهبری به تصویر کشیده نشود که از یک دیکتاتور حمایت می کند اما درنگ امریکا از یک حقیقت بسیار مهم دیگر نشات گرفته می شود.
اینکه، اوباما تصمیم گرفته است به خاورمیانه پشت کند. رئیس جمهور امریکا با وجود همه سخنان خوبش جرات نکرد طرحش را برای برقراری صلح درمنطقه اجرا کند.
این امر لزوما به محدود شدن اعتراضات در مصر نمی انجامید اما احتمالا مفهوم متفاوتی پیدا می کرد اما اوباما این فرصت را از دست داده بود.
امریکا به ندرت در این عرصه وارد شده است.
