تداوم حضور ميليون ها مصري معترض در خيابان هاي شهرهاي مختلف مصر بويژه ميدان التحرير قاهره، تاكنون بيش از 300 كشته و هزاران مجروح برجاي گذاشته است كه توسط پليس، ماموران امنيتي و زندانيان و اوباش تحت حمايت رژيم حسني مبارك، هدف قرار گرفته اند.
غرب بويژه آمريكا كه با خيزش ناگهاني مردم تونس، متحد خود در شمال آفريقا يعني زين العابدين بن علي را از دست دادند، هر گز فكر نمي كردند دژ امن مصر به نگهباني حسني مبارك نيز در خطر قرار گيرد.
اما فراتر از اين تصور، مردم مصر با انباشتي از تحقيرهاي پس از پيمان سازش كمپ ديويد، فشارهاي سياسي، اجتماعي و اقتصادي پس از جمال عبدالناصر و در حاليكه هر روز گردشگران و ماموران رژيم صهيونيستي را در وطن خود مي ديدند، پاشنه آشيل غرب يعني حسني مبارك را هدف قرار دادند كه در نخستين روز به ثمر نشست و اعلام كرد، پيام مردم را شنيده است.
غرب كه پس از چند روز سنجش اوضاع، حفظ حكومت با حسني مبارك همراه انجام اصلاحات روبنايي را در اولويت قرار داده بود، پس از تحليل جدي تر، در حال پذيرش نگرش حفظ حكومت كنوني بدون مبارك، اما با كاركردهاي او هستند تا بتوانند نقشه هاي خاورميانه اي خود را با محوريت رژيم صهيونيستي كامل كنند.
استفاده از واژه ها و عبارت هاي ديپلماتيك توسط سران غرب از جمله رييس جمهوري آمريكا و نخست وزير انگليس مانند انجام اصلاحات، دوران گذار و انتقال قدرت براساس راهكارهاي قانون اساسي كنوني مصر از پر استفاده ترين
اظهارنظرهاي مقامات غربي در باره اوضاع مصر است.
آمريكا و غرب كه اكنون مشكل بيماري پادشاه عربستان را نيز پيش رو دارند، با تمامي قدرت تلاش مي كنند خيزش مردمي در مصر را مطابق الگوي خود پيش ببرند.
اين سخن 'ديويد كامرون' نخست وزير انگليس در نشست داووس سوييس كه 'در غرب هيچ پيش بيني درباره اوضاع مصر وجود نداشت' و 'بايد مراقب باشيم تا افرادي كه نمي خواهيم در مصر سركار نيايند' عمق راهبرد غرب براي حفظ ساختارها و كاركردهاي حكومت كنونوي در قاهره را نشان مي دهد.
از سوي ديگر، ابراز نظر رسانه اي فرانك ويزنر سفير اسبق آمريكا در مصر و فرستاده رسمي كاخ سفيد، واشنگتن را بگونه اي عصبي كرد كه فورا واكنش نشان داد.
ويزنر كه بتازگي به عنوان فرستاده دولت آمريكا به قاهره سفر كرده بود، گفته است، ماندن حسني مبارك در قدرت بهتر است تا تغييرات را هدايت كند. تداوم رهبري وي حياتي است تا ميراث خوبي از خود برجاي بگذارد.
اين سخنان كه شايد نبايد آشكارا يا حداقل در زمان كنوني بيان مي شد، فليپ كراولي سخنگوي وزارت خارجه آمريكا را واداشت در يك واكنش فوري بگويد، 'ويزنر پس از سفر به مصر، فاقد جايگاه رسمي است و براي اين اظهار نظر با دولت آمريكا هماهنگ نكرده است'.
در بازي نعل و ميخ غرب، مبارك همچنان با لرزش بيشتر قدرت، فشار فرسايشي بر مردم را افزايش مي دهد و با اين بهانه كه رفتن من بحران ايجاد خواهد كرد، مصري ها را در منگنه سياست خشن خود و خواسته غرب قرار داده است.
غرب اكنون نمي خواهد همبازي خاورميانه اي خود را از دست بدهد زيرا با همراهي انور سادات و سپس مبارك، صف مبارزه ضد صهيونيستي اعراب را كاملا متفرق كرد و موضوع فلسطين را از واولويت جهاني و شوراي امنيت سازمان ملل به انزوا كشانده كه اكنون مسئوليت ايجاد سازش بر عهده يك كميته چند جانبه متشكل از اتحاديه اروپا، آمريكا و روسيه قرار گرفته كه بخش كلي آن فقط حمايت كامل از رژيم صهيونيستي است.
حسني مبارك كه پس از دو هفته تظاهرات مردمي اعلام كرده 'بگذاريد فقط هشت ماه ديگر حكومت كنم'، در30 سال زمامداري خود گروه واحدي از كشورهاي عربي را در صف غرب قرار داده تا نقشه هاي آمريكا در خاورميانه بهتر و زودتر عملي شود.
در جنبه داخلي نيز خانواده حسني مبارك معادل 50 تا 55 ميليارد دلار ثروت دارند. در حاليكه مصر آرمان گردشگران جهان بويژه غربي ها است، بيشترين ميزان فقر، بيكاري و ... را تجربه مي كند.
انتصاب عمر سليمان به عنوان معاون رييس جمهوري كه همزمان نيز رييس سازمان اطلاعاتي مصر است، نيز نشانگر قدرت بخش امنيتي و نظامي مصر بر اركان حكومت است كه در 30 سال گذشته توانسته اند مبارك را همچنان بر سر قدرت نگهدارند و مخالفان و احزاب را كاملا از صحنه خارج كنند.
مصر به عنوان همبازي خاورميانه اي غرب بگونه اي اهميت دارد كه از زمان همراه شدن انور سادات رييس جمهوري ترور شده با رژيم صهيونيستي و آمريكا در عقد پيمان كمپ ديويد و به رسميت شناختن اين رژيم تاكنون، حتي يك انتقاد سطحي نيز به نقل از مقامات آمريكايي و غربي در آرشيو سياسي جهان وجود ندارد.
عملكرد مبارك در جريان تهاجم رژيم صهيونيستي به غزه و حتي تنگ تر كردن محاصره اقتصادي اين منطقه و ممانعت از همبستگي كشورهاي عربي و مسلمان هنگام حمله همه جانبه نظاميان صهيونيست به لبنان نيز از ديگر مواد درسي كارنامه حكومت مصر است كه اين رژيم و آمريكا بارها از آن تقدير كردند.
پيشينه آزمون سياسي مبارك نزد غرب و دستاوردهايي كه از وي گرفته اند، نشان مي دهد، چرا آمريكا و غرب حاضر نيستند همبازي خود را رها كنند.
افزون بر هراس غرب و آمريكا از خيزش هاي در حال وقوع در ديگر كشورهاي عربي از جمله اردن و يمن بر اثر وقايع مصر، احتمالا اين موضوع كه هنوز رژيم صهيونيستي به خواسته هاي خود نرسيده است، پس تا آن زمان بايد حتي الامكان مبارك بماند و اگر نشد، جانشينش همسان وي باشد، از ديگر انگيزه هاي غرب براي ادامه كاركرد مبارك است.

---