بررسی استراتژیک - پرس تی وی/ نیکولا سارکوزی رئیس‌جمهور فرانسه، ناچار خواهد شد که بهای دوستی صمیمی اعضای کابینه خود را با دیکتاتورهای خاورمیانه بپردازد.
بنابر گزارش شبکه تلویزیونی فرانس ۲۴، نشریه “لو کانار آنشنه”، چاپ پاریس، گزارش داد: “حسنی مبارک، رئیس‌جمهوری مصر، تمامی هزینه‌های تعطیلات سال نو فرانسوا فیون نخست‌وزیر فرانسه، را به عنوان هدیه وی متقبل شده بود.” دفتر نخست‌وزیر فرانسه نیز دریافت این هدیه را تأیید کرده است. میشل الیو ماری وزیر امور خارجه فرانسه، در اوج ناآرامی‌‌های تونس به این کشور سفر کرد و همراه همسر و والدینش با هواپیمای اختصاصی یکی از تاجران معروف و متمول تونس، برادر زن بن‌علی، دیکتاتور مخلوع تونس، در سواحل مدیترانه و برخی از شهرهای تونس پرواز کرده است. ادامه…
همچنین وی تنها چند روز قبل از سقوط بن‌علی پیشنهاد کرده بود که فرانسه همکاری‌های جدی امنیتی با تونس را به منظور محافظت از بن علی، قبل از فرار وی، آغاز کند. این شایعه نیز در فرانسه به گوش می‌رسد که رئیس جمهوری فرانسه دستور داده بود تا هواپیمای حامل سلاح و ابزارهای ضد شورش به تونس ارسال شود و مسئول فرودگاه در آخرین لحظات، این موضوع را متوجه شد که بن علی فرار کرده است و با مسئولیت خودش به هواپیما اجازه برخاستن از روی باند را نداد.
نمایندگان مخالف دولت فرانسه در پارلمان، این سفرها را مایه بی‌آبرویی دولت و دستگاه دیپلماسی کشور دانسته و خواستار استعفای وزیر امور خارجه شده‌اند. سگولن رویال، رقیب سابق سارکوزی در انتخابات ریاست‌جمهوری سال ۲۰۰۶، اقدام آلیو ماری را خدشه به اعتبار و آبروی دیپلماسی فرانسه می‌داند و خانم وزیر را دروغگویی از جنس سارکوزی می‌خواند.
به نظر نمی‌رسد که رئیس‌جمهوری سرسخت فرانسه به این خواسته‌ها پاسخ مثبت دهد، ولی دست‌کم روشن می‌شود که دولت اروپایی و مهمی چون فرانسه نیز، همچون امریکا، افراد و رژیم‌های دیکتاتور در خاورمیانه و شمال آفریقا را ترجیح می‌دهد.
سفرهای تعطیلاتی نخست وزیر و وزیر خارجه فرانسه به تونس نشان می‌دهد که پاریس درک درستی از تحولات این کشور نداشته و رژیم بن علی را باثبات می‌دانسته است، همان‌گونه که هیلاری کلینتون وزیر امور خارجه امریکا، در رزوهای نخست انقلاب مردم در مصر، ۲۵ ژانویه، حکومت مصر را باثبات خوانده بود.
همین بی‌اطلاعی از واقعیت‌های موجود در گفت‌وگو ویلیام هیگ وزیر امور خارجه انگلیس با روزنامه تایمز، به چشم می‌خورد.
گرچه وی اظهارات جنگ‌طلبانه رژیم اسرائیل در قبال تحولات مصر و پیامدهای آتی آن را رد می‌کند، اما می‌گوید: “الآن زمان پمپاژ قوی به فرایند صلح در خاورمیانه است.”
وزیر امورخارجه بریتانیا پاسخ چندان روشنی به این پرسش ندارد که چگونه بریتانیا ۲۳ سال از بن علی حمایت کرده است؟ و چگونه خانواده مبارک آزادانه و بدون ترس از مصادره اموال در لندن به سر می برند؟
بسیاری از کشورهای جدید خاورمیانه عربی در دوره استعمار از سوی انگلیس و فرانسه تشکیل شده‌اند و منطقی است که از تحولات امروز این کشورها بی‌خبر نباشند.
بهترین تصور این است که گزارش‌ها و تحلیل‌های امنیتی مأموران سرویس‌های اطلاعاتی به لندن قدرت رقابت با قراردادهای نظامی و اقتصادی و فرصت‌های سرمایهگذاری را نداشته است.
نگرانی از آینده صلح و روابط با مصر در اظهارات مسئولان اسرائیلی موجی می‌زند. گابی اشکنازی رئیس ستاد مشترک این رژیم، نوید جنگ جدیدی را در منطقه می‌دهد که با همه جنگ‌های قبلی فرق خواهد داشت.
این نگرانی برای امریکا، فرانسه، انگلیس و دولت‌های غربی متحد اسرائیل نیز وجود دارد. شاید رهبران اسرائیل واقع بین‌تر باشند که در حال حاضر حرفی از فرایند صلح نمی‌زنند! چون عملا انقلاب مصر همه ستون‌ها را فرو می‌ریزد.
آن‌چه فرایند صلح خوانده می‌شود، بدون مشارکت مصر، امکان حرکت ندارد، چه رسد به موفقیت! مصر، هر سرنوشتی پیدا کند، مصر قبل از تاریخ ۲۵ ژانویه نیست.
برگزاری انتخابات آزاد پارلمانی و ریاست جمهوری در مصر افرادی را به قدرت نزدیک می‌کند که مانند حسنی مبارک و عمر سلیمان ادامه حیات سیاسی خود را در گرو رابطه با اسرائیل و مشارکت در محاصره غزه نمی‌دانند.
دولت مصر اعلام کرده است که ورود هر فرد فلسطینی تا اطلاع ثانوی به خاک مصر ممنوع است. این دستور برای جلوگیری از ورود اهالی غزه به صحرای سینا صادر شده است، ولی به صورت طبیعی شامل مسئولان فلسطینی، همچون محمود عباس و صائب عریقات، مذاکره‌کننده ارشد فلسطین نیز می‌شود.
به علت از هم گسیختگی ارتش مصر و تمرکز واحدهای آن برای مهار اعتراضات ضد دولتی مردم در قاهره و شهرهای دیگر، این ارتش توانایی آن را ندارد که غذای روزانه سربازان خود در مرز با غزه را تأمین کند! و مردم تحت محاصره غزه برای آنها غذا می‌فرستند!! این نمایش دراماتیک باید برای انگلیس گویا باشد که چه آینده‌ای در انتظار مذاکرات خاورمیانه است.
فیلیپ کراولی، سخنگوی وزارت امور خارجه امریکا، گفته است:” در روزها و هفته‌های آینده به مشورت‌های خود با طرف‌های مختلف به منظور حل مشکلاتی که بر سر راه فرایند صلح وجود دارد ادامه می‌دهیم». این اظهارات درپی دیدار ایهود باراک وزیر دفاع اسرائیل، با رئیس جمهوری و وزیر امور خارجه و مشاور امنیت ملی امریکا ایراد شد.
به نظر نمی‌رسد که سفر ایهود باراک برای تقویت مذاکرات صلح باشد، بلکه بیشتر به خطرات رویارویی و احتمال حمله اسرائیل یا پیمان ناتو به صحرای سینا و تلاش برای دور ماندن آبراه سوئز از ناآرامی‌ها در مصر بوده است.
اینک بهترین فرصت برای محمود عباس است که طرح خود را برای شناسایی کشور فلسطین در شورای امنیت به پیش ببرد. طرح این موضوع امریکا را با دشواری‌های زیادی در وتو کردن آن، همچون دیگر قطعنامه‌های مربوط به اسرائیل، روبرو خواهد کرد.
