اسوشیتدپرس در گزارشی از قاهره به قلم رابرت رید نوشت : بلافاصله پس از اعلام کناره گیری حسنی مبارک از قدرت خیابان های قاهره پر از جشن و شادی شد.



این دیکتاتور منفور رفت و هلهله و شادی مردم و اشک شوق آنها و همچنین بوق خودروها دوره جدیدی را برای این کشور به ارمغان آورد . سی و دو سال پیش نیز در تهران نیز همین اتفاق افتاد .

یازدهم فوریه سال هزار و نهصد و هفتاد و نه فرمانده نیروی هوایی ایران در رادیو ملی اعلام کرد نیروهای مسلح از مبارزه برای نجات رژیم تحت حمایت محمد رضا پهلوی که سه هفته پیش درپی اعتراض های خیابانی علیه حکومت دیکتاتوری وی از کشور فرار کرد ، عقب نشینی می کند .

با کنار کشیدن ارتش از مقابله با مردم ، رژیم سلطنتی ایران سرنگون شد و احتمال بازگشت دوباره شاه به کشور از بین رفت . با عقب نشینی نیروهای نظامی و بازگشت سربازان به سربازخانه ها ، تهران غرق در جشن و سرور شد و صدای بوق خودروها و هیاهوی مردم سراسر شهر را فرا گرفت . قیام مردم علیه شاه زنگ های هشدار در غرب که شاه را متحد مورد اعتماد خود و یک وزنه تعادل در برابر رژیم های عربی تندرو و تندروهای فلسطینی می دانستند به صدا درآورد .

چهره این انقلاب ، آیت الله روح الله خمینی ( ره ) رهبر و بنیانگذار فقید انقلاب اسلامی ایران بود که رفتار و اظهارات ضد آمریکایی و همچنین تفسیر او از اسلام نه تنها منافع غرب بلکه ارزش های غربی را نیز به چالش کشید . انقلابیون امروز مصر نمایانگر طیف گسترده ای از جوانان زرنگ و با استعداد ، جریان های سیاسی مهم و اسلامگرایان است که با تنفر از حسنی مبارک و تمایل برای یک نظام آزادتر و دموکراتیک تر همراه شده است . به هر حال آنچه یک نسل قبل در تهران رخ داد با آنچه که در quotation mark شب آزادی quotation mark جمعه رخ داد شبیه یکدیگر است و آن یک حس راحتی قابل لمس و رضایتمندی میان مخالفان دولت ، ایجاد جوی سرشار از شادی و انفجار غرور ملی است . اعتراض های مردم مصر توانست ظرف مدت هجده روز مبارک را که سی سال بر مصر حکومت کرده بود سرنگون کند .

اگرچه اواخر ماه ژانویه تا حدودی غارت و دزدی در مصر آغاز شده بود و آنهم به نظر می رسد کار ماموران امنیتی باشد تا از این طریق اعتراض های مردمی را بدنام کند ، جنبش ضد مبارک تا حد زیادی آرام و منظم بود .

ظاهرا اکثر خشونت ها در مصر ناشی از اقدامات تحریک آمیز پلیس و اشراری بود که حزب حاکم به آنها پول داده بود به اقدامات خشونت آمیز خودشان ادامه دهند تا اینکه ارتش بتواند آنها را مهار کند . اما قیام مردم ایران اینگونه نبود .

انقلاب مردمی در ایران ژانویه سال هزار و نهصد و هفتاد و هشت با اعتراض های خیابانی علیه شاه آغاز شد .

تا پایان آن سال ، اعتراض ها و اعتصاب ها باعث شد کشور فلج شود .

تقریبا همه وزیران از کار دست کشیدند .

شرکت های هواپیمایی پرواز به طرف تهران را متوقف کردند .

باتوجه به اینکه مقررات منع آمد و شد در تهران ادامه داشت ، مردم در تاریکی شب دور هم جمع می شدند تا صدای شلیک تفنگ ها را گوش کنند. اعتراض ها در ایران بیش از گذشته به خشونت کشیده شد بطوریکه گارد شاهنشاهی در شلیک به طرف تظاهرکنندگان غیر مسلح تعلل نمی کرد .

شاه شانزدهم ژانویه سال هزار و نهصد و هفتاد و نه رفت و دولت را به نخست وزیر منتصب خود واگذار کرد .

دو هفته بعد آیت الله خمینی در میان استقبال گسترده و پرشور میلیون ها نفر از مردم ایران به کشور بازگشت .

درحالیکه کمتر از دو هفته از بازگشت آیت الله خمینی می گذشت ، تکنسین های نیروی هوایی در پایگاهی در تهران شورش کردند .

سرانجام نظام پادشاهی در ایران سرنگون شد . قیام مردم مصر پیش از آنکه درگیری ها در این کشور باعث از هم گسیختن جامعه مصر شود به هدف خود یعنی برکناری مبارک دست یافت .

پس از استعفای روز جمعه مبارک ، مردم مصر در خیابان های این کشور جشن و سرور را آغاز کردند .