زمان - علاء​الدین بروجردی
آنچه در مصر ظرف سه هفته گذشته رخ داد حرکت پرجوش و فراگیر مردمی بود که در نتیجه چند دهه تحقیر ملی بوجود آمد. حاکمان خود فروخته و وابسته به قدرت های بزرگ و خاضع در برابر رژیم صهیونیستی، چنین تحقیر ملی​ای را به مردم مصر تحمیل کرده بودند. تحقیری که با چاشنی تحولات تونس، انقلاب و انفجاری چنین مهیب را در مصر ایجاد کرد.



مردم مصر با ایستادگی و پابرجایی و سرمایه گذاری​ای که با اهدای خون شهدا و مجروحانشان انجام دادند، موفق شدند که دیکتاتور خودکامه​ای را از قدرت خلع کنند. البته آنها هنوز تا رسیدن به یک نظام مستقل و متکی به آراء مردم راه درازی را در پیش دارند.

مردم مصر باید متوجه باشند که حسنی مبارک و عمر سلیمان از عناصر نظامی در مصر بودند و انتقال حکومت از آنها به نظامیان مصری اگرچه یک تحول عظیم است اما تا رسیدن به استقلال سیاسی و دستیابی به یک حکومت منطبق با خواست​های مردمی مصر فاصله زیادی دارد. این گام اول در تحولات مصر است که قدرت از مبارک به یک گروه منتقل شده است و اتفاق بسیارمهمی بود.

نکته دیگری که مردم مصر باید متوجه آن باشند این است که آمریکا و رژیم صهیونیستی و هم پیمانانشان در اروپا و منطقه به سادگی اجازه دستیابی آنها به نقطه مطلوب و استقلال سیاسی را نمی​دهند. از این رو مبارزه مردم مصر ادامه دارد. مردم مصر نشان دادند به حیثیت ملی خود حساس هستند و مبارزه را ادامه می​دهند، امیدواریم که در آینده نیز به خواسته​های مبتنی بر شئونات اسلامی و شئونات بومی مصری دست​یابند.

سومین نکته در مورد انقلاب مصر آن است که رهبری در انقلاب​های مردمی چیزی نیست که افراد انتخاب کنند. در بستر زمان و تحولات انقلابی است که رهبری شکل می​گیرد و مردم نیز آن را می​پذیرند. به عبارت دیگر انتخاب رهبر برای انقلاب​های مردمی، یک انتخاب مردمی است. کما اینکه در ایران نیز در بستر زمان این اتفاق رقم خورد و مردم امام خمینی(ره) را به عنوا ن رهبر پذیرفتند و مجلس خبرگان رهبری نیز بر همین مبنا پایه​گذاری شد. البته مقوله رهبری در نظام جمهوری اسلامی ایران با توجه به اصل ولایت مطلقه فقیه، یک الگوی ویژه و مبتنی بر آموزه​های اسلامی و الهی و قرآنی است که در حرکت مصر وجود ندارد.

اگر انقلاب مصر به صورت شوارایی هم رهبری و هدایت شود، باید سمت و سوی خاص خودش را بیابد و به این جهت حرکت کرده و جلو برود تا در مقابل توطئه​های آمریکا و رژیم صهیونیستی و انگلیس پابرجا بماند.

علی​رغم اختلاف میان رهبری انقلاب ایران که از سوی چهره برجسته و کاریزماتیک امام خمینی(ره) هدایت می​شد تا رهبری انقلاب مصر که لیدر مشخصی ندارد، همه صحنه​های مصر نشان دهنده الگو گیری انقلاب آنها از انقلاب ایران بود. حرکت مردم مصر در مقابل ارتش این کشور و تقدیم گل به آنها، تاثیر روانی​ای در راستای جلوگیری از کشتار جمعی در این کشور داشت که الگو برداری از حرکت مردم ایران بود. شعارهای اسلامی و الله و اکبر گفتن​های پیاپی مردم مصر در میدان تحریر، ایستادگی مردم مصر و نترسیدنشان از کشتارهای جمعی از سوی حاکمیت، نیز در همین راستا قابل ارزیابی است. همین اشتراکات بود که سبب شد همه جهان شاهد تکرار انقلاب ایران در شمال آفریقا باشند و آن را ورژن جدیدی از استکبار ستیزی امت مسلمان بدانند.

رئیس کمیسیون امنیت​ملی و سیاست خارجی مجلس