بررسی استراتژیک - خبرگزاری مهر/ می گویند حوادث تاریخ دوبار تکرار می شوند؛ بار اول به صورتی جدی و دراماتیک و بار دوم به صورت دینامیک و طنزگونه.
انقلاب اسلامی در یازده فوریه ۱۹۷۹ به پیروزی رسید و مردم مصر نیز ۳۲ سال پس از آن موفق شدند در چنین روزی بزرگترین دیکتاتوری تاریخ مصر را سرنگون و انقلاب خود را به پیروزی برسانند. شاید مشابهت های زیادی میان انقلاب اسلامی ایران وانقلاب ملت مصر وجود نداشته باشد اما رخدادهای اخیر مصرنشان داد که مردم این کشور ازاسرار پنهان انقلاب ایران به خوبی رمز گشائی کرده اند.
دلیل این امر این است که حسنی مبارک دیکتاتور سابق مصر در طول ۳۰ سال گذشته با همکاری آمریکا ورژیم اسرائیل شیوه های متعددی را برای توطئه علیه جمهوری اسلامی ایران و قطع ارتباط عاطفی میان دو ملت ایران و مصربه کار گرفت.
مبارک در طول جنگ تحمیلی عراق علیه ایران تمام امکانات نظامی مصر را دراختیار صدام حسین دیکتاتور سابق عراق قرار داد.همچنین مبارک در ۳ دهه گذشته از افزایش سطح روابط سیاسی ایران با مصر وسایر کشورهای عرب منطقه جلو گیری کرد زیرا اساسا دیکتاتور فراری مصر از تاثیرگذاری ادبیات انقلاب اسلامی بر ملتهای عرب بیمناک بود.ادامه….
انقلاب اسلامی ایران یک ضرورت تاریخی بود و انقلاب های اخیر تونس ومصر یک نیاز اجتماعی سیاسی بود که باید اتفاق می افتاد. بی شک دو انقلاب تونس ومصر راه را برای همه ملتهای عرب در راستای ایجاد یک جامعه ارزشی وآزاد هموار خواهد ساخت.
جامعه مصر که به لحاظ تاریخی ، فرهنگی و سیاسی در مقایسه با کشورهای عربی از جایگاه ویژه ای برخوردار است یک جامعه پویا، جوان و آگاه است. وجود دانشگاه الازهر که سابقه یک هزار ساله دارد ونیز احزاب ریشه داری مانند اخوان المسلمین با ۸۲ سال فعالیت مبارزاتی، ابعاد علمی دینی و مبارزاتی مصر راپر رنگ تر ساخته است. تاریخ این کشور در طول نزدیک به ۶ دهه گذشته فراز وفرودهای سیاسی زیادی را پشت سر گذاشته است. اما در نهایت قطار مصر در دوران ریاست جمهوری انور سادات ” از ۱۹۷۰ تا ۱۹۸۱″ و حسنی مبارک ” از سال ۱۹۸۱ تا ۲۰۱۱″ از مسیر خود خارج شد وبه کج راهه رفت.
مصر که پیشتاز مبارزات ضد استعماری کشورهای عرب بود از زمان انور سادات به دلیل امضاء قرار داد ننگین کمپ دیوید، بعد رهبری و راهبردی خود را در جهان اسلام وعرب از دست داد. این قرار داد، مصر را از یک کشور عضور جبهه پایداری عربی به کشوری حافظ منافع رژیم صهیونیستی ونگهبان امین مرزهای فلسطین اشغالی تبدیل کرد.
به همین دلیل انور سادات که با امضای قرار داد کمپ دیوید وعزیمت به بیت المقدس اشغالی به آرمان های افسران آزاد مصر و ملت مبارز این کشور خیانت کرد بهای سنگینی پرداخت کرد. سادات در اکبر سال ۱۹۸۱ در جریان یک رژه نظامی هدف حمله یک گروه از افسران اسلامگرا قرار گرفت و به هلاکت رسید. انتظار می رفت که جانشین وی حسنی مبارک در برابر اراده ملت خود سر سختی نشان نمی داد و موضع متعادل تری نسبت به مسائل داخلی، منطقه ای وبین المللی اتخاذ کند.
اما حسنی مبارک، به اصطلاح تمام تخم مرغ های خود را در سبد آمریکا و رژیم صهیونیستی قرار داد واز ملت خود فاصله گرفت.
حادثه حمله رژیم اسرائیل به اهالی غزه وکشتار بیرحمانه مردم فلسطین توسط اسرائیل وپشتیبانی آشکار حسنی مبارک از این رژیم برای سر کوب جنبش حماس حادثه ای نیست که از ذهن مردم مصر محو شود. محاصره ظالمالنه غزه، سرکوب مبارزان مصری، اجرای قوانین اضطراری، نقض آزادی های فردی، گسترش فساد مالی واداری و دور ساختن جامعه از ارزشهای دینی از جمله تراکماتی هستند که جامعه مصر را به سمت یک انقلاب مردمی سوق داد.
تحلیلگران آمریکائی وغربی وسازمان های اطلاعاتی آمریکا تا پایان سال میلادی گذشته جامعه مصر را آرام ترین جوامع عربی توصیف می کردند. این امر از نا آگاهی کامل دستگاه های جاسوسی آمریکا نسبت به زوایای پنهان لایه های فرودستی ومیانی جامعه مصر وسایرجوامع شرقی، حکایت دارد. لذا هم انقلاب مردم تونس وهم انقلاب مردم مصر برای امریکا و غرب غافلگیر کننده بود، زیرا تحلیلگران غربی نتوانسته و یا نخواسته اند که واقعیت های پنهان جوامع خاورمیانه را منصفانه تجزیه و تحلیل کنند.
بزرگنمائی خطر رادیکالیسم اسلامی از سوی رهبران رژیم های دیکتاتور عرب مانند رژیم های مصر و تونس، یمن و اردن برای باج خواهی از آمریکا وغرب فضای فریبنده ای از آرامش و ثبات منطقه ای را در ذهن رهبران آمریکا وغرب ترسیم کرده بود.
ملتهای عرب بیش از ۳ دهه از کمک گسترده آمریکا به دیکتاتورهای عرب رنج برده اند زیرا این دیکتاتورها هر حرکت آزادی خواهانه ای را به بهانه مهارخیزش های اسلامی سرکوب می کردند. نگاه دو گانه آمریکا نسبت به واقعیت های موجود منطقه که برخاسته از سیاست کلان آمریکا برای تامین امنیت اسرائیل است، موجب افزایش نفرت عمومی از این سیاست ها شد. به همین دلیل علیرغم هزینه های مالی وانسانی سنگینی که آمریکا پرداخت کرده کلیه راهبردهای امنیتی وسیاسی این کشوربرای مدیریت خاورمیانه با شکست مواجه شد.
تحولات اخیر منطقه برآیند سیات های غیر منصفانه آمریکا نسبت به ملتهای عرب منطقه است ولذا اکنون این ملتها با بهره گیری از معیارهای بومی خود درصدد ترسیم یک خاور میانه جدیدی هستند. این خاورمیانه با فرمولی جدید باز تعریف خواهد شد که در آن آمریکا، رژیم صهیونیستی ودیکتاتورهای عرب هیچگونه جایی نخواهند داشت.
بنابراین، سونامی سیاسی منطقه که تونس و مصر را در نوردیده، قطعا در آینده نزدیک کلیه کشورهای عرب منطقه را فرا خواهد گرفت. در این راستا نظام هائی از این سونامی جان سالم به در خواهند برد که فاصله سیاسی زیادی با آمریکا واسرائیل دارند ومعیارهای انسانی را در مورد ملتهای خود رعایت کرده باشند. دهه آینده، دهه ای است که خاور میانه جدید شاهد شکل گیری نظام های دموکراتیک با زیر ساختارهای اسلامی خواهد بود و این نظام ها فاصله خود را با آمریکا، اسرائیل وغرب افزایش خواهند داد.
