بررسی استراتژیک - جوان/ اعتراضات سراسری مصر در اواسط هفته سوم جواب داد و مبارک را مجبور به کناره‌گیری از قدرت کرد. در حالی که بسیاری از رسانه‌ها آخرین ساعات روز پنج‌شنبه نوشتند که حسنی مبارک با ترک قدرت از مصر گریخته و به مکان نامعلومی رفته است، وی در برنامه‌ای تلویزیونی که بسیاری آن را ضبط شده می‌دانستند، حاضر شد و گفت تا شهریورماه سال ۱۳۹۰ (سپتامبر ۲۰۱۱) در قدرت باقی خواهد ماند.
مبارک همزمان اختیارات ریاست جمهوری‌اش را به عمر سلیمان، معاون خود واگذار کرد تا مگر از اعتراضات خیابانی کاسته شود. این تاکتیک نتیجه عکس داد و انگیزه مصری‌ها برای براندازی قدرت مبارک افزایش یافت تا اینکه رئیس جمهور سابق را قدم به قدم به عقب راندند و قلعه‌های قدرت وی را یکی‌یکی تصرف کردند. اولین گام این حرکت را می‌توان در فرار پسران و خانواده مبارک دید که در همان روزهای اول اعتراض مردمی، نجات جانشان را به باقی ماندن در قدرت ترجیح دادند. فرار جمال مبارک از مصر انگیزه جنبش مردمی را افزایش داد. در واقع حسنی مبارک اولین پشت پا را از خانواده‌اش خورد که در برابر فشار مردم فرار را بر قرار ترجیح دادند. ادامه….
پس از آن انگیزه انقلابی مردم چنان تحریک شد که با نادیده گرفتن حکومت نظامی، خیابان‌ها را به تصرف خود درآوردند. ارتش مصر نیز نتوانست این دومین قلعه را از دست مردم برباید و آنها را به خانه‌هایشان بازگرداند. سومین قلعه قدرت مبارک زمانی تصرف شد که وی اعلام کرد در انتخابات ریاست جمهوری سپتامبر ۲۰۱۱ شرکت نخواهد کرد. این در حالی است که پیشتر همواره نام وی به همراه پسرش در رأس لیست کاندیداها قرار داشت. از این‌رو مردم به وی قبولاندند که نباید دوباره در قدرت مصر باقی بماند و از همین امروز با آن وداع کند.در چهارمین گام نیز مبارک مجبور شد با تغییر چهره‌های سیاسی کابینه را ساقط کرده و احمد شفیق را به عنوان نخست‌وزیر و عمر سلیمان را به عنوان معاون خود معرفی کند. این عقب‌نشینی از چهارمین قلعه، نویدبخش فروپاشی نظام مبارک بود، زیرا مردم به این نتیجه رسیدند که اگر به مبارک فشار بیاورند، گام به گام به هدفشان نزدیک‌تر خواهند شد. انحلال کابینه به عنوان چهارمین گام بزرگ جنبش شناخته شد که امیدهای مردم را برای فرار مبارک افزایش داد. پنجمین گام جنبش مصر نیز در شامگاه پنج‌شنبه برداشته شد. اگرچه در آن شب مبارک برخلاف انتظار مردم قدرت را ترک نکرد، اما نشان داد که اگر اعتراضات و قیام مردمی مصر تداوم یابد، این اتفاق نیز رخ خواهد داد. در آن شب مبارک با واگذاری ابزارهای قدرت، تعهد کرد که حالت فوق‌العاده را- که مردم توجهی به آن نداشتند- برداشته و هیئتی را مأمور کند تا برای شش اصل قانون اساسی اصلاحیه تنظیم کند. این شش اصل در طول ۳۰ سال گذشته ریشه‌های دیکتاتوری مبارک را آبیاری کردند. در واقع رئیس جمهور مصر با این کار تنها می‌خواست بگوید که اجازه دهید تا هفت ماه دیگر در دفتر کارش حضور داشته باشد و پس از آن مردم هرچه خواستند، انجام دهند. گام ششم در تحولات مصر نیز این بود که مبارک بر اثر فشار بی‌نظیر مردم به همراه خانواده‌اش از قاهره به شرم‌الشیخ رفت تا رسماً اعلام کند سیاست را تا جایی ادامه خواهد داد که در آخرین روزها در مصر بماند و به شکل شرافتمندانه از قدرت کناره‌گیری کند.اما مصری‌ها به آن هم بسنده نکردند و تنها شعار مبارک باید برود را سر دادند و آخرین قلعه قدرت مبارک را زمانی تصرف کردند که عمر سلیمان در بیانیه‌ای تلویزیونی اعلام کرد، رئیس جمهور از قدرت کناره‌گیری کرده است. از این پس مصر نیازمند یک مدیریت حساب شده برای کنترل اوضاع و قطع کامل عوامل مبارک و غرب در کشور است.
