خبر آنلاین - لیبی به بوسنی شبیه تر است تا مصر. جامعه جهانی باید مانع از این قصابی قذافی شود

مارک لینچ
آنچه در لیبی می گذرد وحشتناک تر از آن است که در وصف بگنجد. مهم نیست که چند بار تا کنون هشدار داده ایم که دیکتاتورها برای بقای در قدرت به هر ابزاری متوسل خواهند شد . تماشای تصویر شهروندانی که در طرابلس سلاخی شدند از الجزیره بسیار دردناک است . نباید لیبی را با مصر و تونس مقایسه کنیم و البته ادعا کنیم که واشنگتن می تواند به انتقال آرام قدرت در لیبی کمک کند. شاید لیبی را در بهترین حالت بتوانیم به بوسنی هرزگوین و یا کوزوو یا حتی روآندا تشبیه کنیم. آن زمان که کشتارهای جمعی در هر کدام از این کشورها عیان شده و تصاویر آن بر روی اینترنت قرار گرفت و یا توسط رسانه های غربی پخش شد. این تصاویر بودند که غربی ها را به فکر راه چاره انداختند .

اکنون زمان آن فرا رسیده است که ناتو ، ایالات متحده ، سازمان ملل و اتحادیه عرب وارد بازی شوند. باید برای پایان دادن به این حمام خون فکری کرد. باید مانع از آن شد که شرایط از آنچه که امروز و الان هست بدتر شود. زمانی که می گوییم این کشورها و نهادهای بین المللی باید وارد بازی شوند منظور ما دست به کار شدن به شکل جدی و استفاده از تمام ابزارهای لازم و در اختیار است . باید مانع از قصابی ارتش لیبی شد. ناتو تا کنون یک بار نسبت به ادامه خشونت های دولتی در لیبی هشدار داده و گفته می شود که این نهاد نظامی می تواند هرگونه پرواز بر فراز آسمان لیبی را به کمک سازمان ملل ممنوع اعلام کند که در این فضا قطعا جنگنده های ارتش لیبی هم نمی توانند مردم را بمباران کنند.در بیانیه این نهاد همچنین آمده است که از این پس هرگونه کشتاری که در لیبی انجام گیرد ارتش و دولت مسئولیت ان را در نهادهای بین المللی بر عهده خواهند داشت . ایالات متحده در این فضا سکوت اختیار کرده اما طبیعی ترین کاری که از دست این کشور برمی آید تشکیل جلسه فوری شورای امنیت و صدور قطعنامه ای علیه کشتارها در لیبی است. دولت در طرابلس باید تحت شدید ترین تحریم های بین المللی قرار بگیرد تا زمانی که به توسل خشونت علیه هموطنان خود پایان دهد . این قبیل گام ها باید در زمان مناسبی برداشته شود تا اوضاع از آنچه که امروز شاهد آن هستیم وخیم تر نشود.

پاسخ سریع و قاطع جهانی به آنچه امروز در لیبی در جریان است تنها کمک به حفظ جان مردم این کشور نیست بلکه هشداری است به تمامی سران عربی که گمان می کنند می توانند برای مهار اعتراض های مردمی دست به سلاح شوند. این توهم نیست که گمان کنیم کشورهای خارجی می توانند کنترل اوضاع را در لیبی عهده دار باشند حقیقت این است که اگر این کشورها اراده کنند می توانند با هر ابزاری مانع از ادامه خشونت در لیبی شوند . ما به دنبال دخالت نظامی مستقیم در امور لیبی نیستیم.اما حقیقت این است که غرب و البته ایالات متحده به بهانه عدم دخالت در امور داخلی یک کشور چشم خود را بر کشتار بی گناهان بسته اند. اکنون باید این ژست های دیپلماتیک را به حاشیه راند و مراقب بود که اوضاع بدتر از این نشود. اشتباه نکنید آنچه ما در لیبی شاهد آن هستیم در حقیقت جریان دموکراسی خواهی مدرن نیست. جریان اعتراضی ساده ای نیست که بتوانیم به راحتی از ایالات متحده بخواهیم دولت در حاکمیت را به انجام اصلاحات یا کناره گیری از قدرت وادار کند. در همین 72 ساعت گذشته بازی بسیار فراتر از این بحث رفته است . اکنون بسیاری از ما خواهان توسل غرب به خشونت هستیم برای پایان دادن به این مناقشه. رژیم معمر قذافی با سرعت غیرقابل پیش بینی تمام معادلات را بر هم می زند و در این فضا تغییرات منطقه ای به ثانیه انجام می گیرد . بیست و چهار ساعت پیش سیف الاسلام قذافی سخن گفت و اکنون هیچ کس سخنی به میان نمی آورد و تنها به راحتی معترضان را قتل عام می کند.


هیچ کس نمی تواند آنچه را که در طرابلس رخ می دهد، تکذیب کند. الجزیره بیست و چهار ساعته تحولات لیبی از ده روز پیش تا کنون را پوشش داده است. بسیاری از صحنه ها دلخراش بود و حتی بیننده را به برگرداندن سر وادار کرد اما حقیقتی بود که رسالت انتقال آن را این شبکه عربی به خوبی به انجام رساند. این روزها همه در داخل و خارج دوست دارند در خصوص معمر قذافی سخن بگویند و لیبی. دیپلمات ها قذافی را دیکتاتور می خوانند و رهبران قبایل خواهان وداع او با قدرت هستند. برخی روحانیون مسلمان حتی خون وی را مباح دانسته اند.لیبی در مرکز توجه جهان عرب قرار دارد . در چند روز گذشته اخبار میان مصر ، یمن، بحرین و لیبی چرخید تا بدان جا که در نهایت قرعه به نام لیبی افتاد. وقتی صدایتان را بلند می کنید دیگران هم به تبع شما صدای خود را بالا می برند. اکنون جهان عرب یکپارچه صدا شده است . اعراب از سکوت غرب و جامعه جهانی در قبال دیکتاتورهای نشسته بر منابع نفتی به ستوه آمده اند. قذافی در عرصه بین المللی دوستان چندانی ندارد. قطر که پایگاه شبکه الجزیره است از اتحادیه عرب خواست تا برای مهار بحران انسانی در لیبی کاری بکند . تاریخ نشان داده که ما نمی توانیم چندان از اتحادیه عرب انتظار کمک داشته باشیم اما حقیقت این است که این قبیل فراخوان ها می تواند تا حدودی فرضیه امپریالیستی بودن این جریان ها در خاورمیانه را زیر سوال ببرد. این تمام کاری است که فعلا از دست ما برای لیبی و مردمانش بر می آید.