ترکيه به عنوان يک کشور هم پيمان "ناتو" و در راستاي رويکردهاي جديد در سياست خارجي چندجانبه گرايانه خود، به عنوان کشور ميهمان در اجلاس سران "جنبش غيرمتعهدها" که قرار است هفته آينده در شرم الشيخ مصر برگزار شود، در سطح رييس جمهور شرکت مي کند.

?نگاهي تحليلي به شرکت ترکيه در اجلاس غيرمتعهدها در مصر
به گزارش ايرنا، اجلاس سران غيرمتعهدها در تاريخ 17 و 18 جولاي مصادف با 26 و 27 تيرماه جاري در شرم الشيخ مصر برگزار مي شود که انتظار مي رود سران 118 کشور عضو و 17 کشور عضو ناظر در اين جلاس شرکت کنند.
"سليمان کورت" خبرنگار ديپلماسي نهاد رياست جمهوري ترکيه در گفت و گو با خبرنگار ايرنا در آنکارا، چرايي دعوت ترکيه به اين اجلاس بزرگ را تشريح کرد و گفت: اجراي سياست چند بعدي ترکيه در دوره جديد و رويکردهاي سياست خارجي اين کشور در اولويت دادن به توسعه و تعميق روابط با آفريقا، گشايش به آمريکاي لاتين، کشورهاي کارائيب، روابط با ليگ عرب و همکاري راهبردي با شوراي همکاري خليج فارس، تحولات جدي است و دعوت از " عبدالله گل " رييس جمهور ترکيه به اجلاس عالي غيرمتعهدها را نيز بايد در چارچوب اين سياست ارزيابي کرد.
وي با اشاره به اين که قبول اين دعوت از سوي نهاد رياست جمهوري ترکيه را نيز بايد از همين زاويه مورد ارزيابي قرارداد، گفت: عامل مهمي که در تصميم گيري ترکيه براي شرکت در اجلاس غيرمتعهدها موثر واقع شد، حمايت بخش مهمي از کشورهاي عضو غيرمتعهدها از عضويت غيردائم ترکيه در شوراي امنيت سازمان ملل مي باشد.
لازم به ذکر است 53 کشور از 118 کشور عضو غيرمتعهدها را کشورهاي آفريقايي، 38 کشور را آسيايي و 26 کشور ديگر را کشورهاي آمريکاي لاتين و کارائيب تشکيل مي دهد و تنها کشور اروپايي عضو اين غيرمتعهدها بلاروس مي باشد.
انتظار مي رود در اجلاس سران غيرمتعهدها علاوه بر سران کشورهاي يادشده، "بانکي مون" دبيرکل سازمان ملل در آن حضور داشته باشد.
کورت گفت: اين اجلاس فرصتي براي عبدالله گل است تا در ديدار با رهبران اين کشورها از حمايت هاي آنها از موضوع عضويت ترکيه در شوراي امنيت سازمان ملل تشکر کرده و با آنها به رايزني بپردازد.
خبرنگار ديپلماسي نهاد رياست جمهوري ترکيه گفت: تا به امروز برنامه ديدارهاي دوجانبه عبدالله گل با بانکي مون، شماري از رهبران کشورهاي آفريقايي و آمريکاي لاتين، تانزانيا، اندونزي، گانا، قزاقستان و تاجيکستان قطعي شده است.
دستور کار اجلاس عالي شرم الشيخ بسيار فشرده است و انتظار مي رود به بررسي مسائل مهمي چون بحران اقتصادي جهان، تنش هاي بين پاکستان و افغانستان، اختلافات بين پاکستان و هندوستان و مساله فلسطين اولويت داده شود.
کورت با اشاره به اين که "علي باباجان" وزيرخارجه وقت ترکيه نيز در تابستان سال گذشته در کنفرانس وزيران خارجه غيرمتعهدها در تهران به دعوت جمهوري اسلامي ايران شرکت کرده بود، گفت: رويکردهاي جديد در سياست خارجي ترکيه با استقبال خوبي از سوي بسيار از کشورهاي اسلامي، آسيايي، آفريقايي روبه رو شده است و مي توان از نهادينه شدن اين رويکرد در سياست خارجي ترکيه سخن گفت.
به گفته کارشناسان روابط بين المللي جنبش عدم تعهد در نظام کنوني جهان، بزرگ ترين و مهم ترين مجمع هماهنگ کننده مواضع سياسي و اقتصادي کشورهاي در حال توسعه مي باشد.
جنبش در اوايل دهه 60 ميلادي (1955) در دوره جنگ سرد با پيشقدمي رهبران کشورهاي مصر، هندوستان، يوگسلاوي شکل گرفت و مهم ترين ويژگي آن، که تاکنون نيز توسط کشورهاي بنيانگذار و کليدي جنبش، مورد توجه قرار گرفته، استقلال سياسي و فاصله گرفتن از قدرت هاي بزرگ بوده است.
جنبش غيرمتعهدها 118 عضو دارد و 17 کشور و 8 سازمان بين المللي و منطقه اي نيز در اين جنبش به عنوان ناظر حضور دارند.
در کنفرانس وزيران خارجه جنبش در تهران که سال گذشته برگزار شد، مونته نگرو به عنوان عضو جديد ناظر در جنبش پذيرفته شد.
پايان جنگ سرد و تغييرات بنيادين در نظام بين الملل، نه تنها از اهميت جنبش نکاست، بلکه روند يک جانبه گرايي قدرت هاي بزرگ، اين جنبش را به عنوان تنها اميد کشورهاي جهان در حال توسعه براي مقابله با يکجانبه گرايي در عرصه نظام بين الملل مطرح نموده است.
جمهوري اسلامي ايران در تابستان سال گذشته با برگزاري موفقيت آميز کنفرانس وزيران خارجه جنبش غيرمتعهدها، اهميت نقش خود در اين جنبش را به عنوان کشوري که سياست خارجي بسيار مستقلي را در نظام بين المللي کنوني دنبال مي کند، تحسين بسياري از کشورها را گرفت.
برخي از کارشناسان معتقدند که تحولاتي که در مقطع کنوني رويداده و يا در حال رويدادن است،‌ درماهيت خود به دنبال بنيان نهادن نظامي نوين در عرصه بين الملل است .
اين نظام که با روي کار آمدن " باراک اوباما " در آمريکا ، سياهپوستي که در کارنامه خانوادگي خود مسلمان بودن را نيز دارد، آغاز شد و به دنبال خود رخدادهايي را در جهان شروع کرد که نشانه هايي از اين تحول اساسي در عرصه بين الملل بوده است .
تغيير قدرت هاي جهاني با مرکزيت مناطق استراتژيک ، تغيير کانون هاي بحران ، تغيير و يا جابه جايي مراکز تجميع ثروت هاي اکتسابي و نيز تغيير برخي از اتحاديه ها از جمله تغييراتي است که در نظم کنوني احتمال آن مي رود .ج