یک تحلیلگر برجسته لبنانی اظهار داشت: مردم لیبی پس از مشاهده سقوط سریع "بن علی" در تونس و "مبارک" در مصر این شجاعت را پیدا کرده اند به خیابانها آمده و مخالفت خود را با "معمر قذافی" ابراز نمایند که شکستن این ترس تاریخی پایان دیکتاتوری قذافی را رقم می زند.

"طلال عتریسی" که اخیرا سفری به ایران داشته است پس از بازگشت به بیروت در گفتگو با خبرنگار مهر اظهار داشت: آنچه در لیبی این روزها رخ می هد، آغازی بر پایان قذافی است؛ اعراب از ترس سرایت قیام لیبی به کشورهایشان سکوت کرده اند؛ غرب تنها در پی حفظ منافع نفتی خود در لیبی است؛ قبایل لیبی با پیوستن به صف انقلابیون به پاشنه آشیل رژیم قذافی تبدیل شدند که مشروح این گفتگو را از نظر می گذرانید:

مهر: آقای عتریسی تحولات روزهای اخیر در لیبی را چگونه ارزیابی می کنید؟

در این روزها مردم لیبی پس از مشاهده سقوط تقریبا سریع "بن علی" در تونس و "مبارک" در مصر که حاکمانی قوی محسوب می شدند این شجاعت را پیدا کرده اند که به خیابانها آمده و مخالفت خود را با "معمر قذافی" ابراز نمایند.

البته این حضور مردم در تظاهرات مسئله ای غیر قابل پیش بینی بود و بیشتر این مسئله را به رخ کشید که رژیمهای دیکتاتور عربی چگونه با ترساندن مردم بر آنها حکومت می کردند.

اما زمانی که مردم ترس را کنار گذاشتند مشخص شد که رژیمهای عربی بسیار ضعیف و بدون پشتیبانی مردمی هستند و بلافاصله گزینه برخورد خشونت آمیز را انتخاب می کنند.

آنچه در لیبی این روزها رخ می دهد آغازی بر پایان قذافی است که در روزهای اخیر دیپلماتها و اقشار از مختلف وی جدا شده اند. همچنین قذافی در این روزها جنگی داخلی را در لیبی کلید زده که تنها با سقوط رژیم خودش خاتمه می یابد. در واقع به نظر من حتی اگر این تحولات برای چند روز دیگربه درازا کشیده شود حکومت قذافی را هم اکنون باید سقوط کرده تلقی کرد.

شما نحوه عملکرد کشورهای عربی و غربی را در روزهای اخیر در تعامل با انقلاب مردمی علیه قذافی را چگونه ارزیابی می کنید؟

دراینجا اعراب هراس فراوانی از تحولات لیبی دارند. آنها سکوت را انتخاب می کنند چون رژیمهای خود را بسیار مشابه با رژیم قذافی می بینند. آنان از این مسئله بیم دارند که با انقلاب مردم لیبی همراهی کنند. همچنین نمی خواهند از قذافی جانبداری کنند به همین دلیل است که می بینید اتحادیه عرب و کشورهای دیگر عربی سکوت اختیار می کنند.
اما درباره کشورهای غربی باید گفت که آنان در درجه نخست از به خطر افتادن منافعشان در لیبی نگران هستند. این مسئله کاملا مشخص است که لیبی 30 تا 40 درصد منابع نفتی کشورهایی همچون ایتالیا، فرانسه و آلمان را تامین می کند.

در واقع غربیها حفظ مصالح نفتی خود در لیبی را مهمترین مسئله می دانند. آنان می دانند که در نهایت در لیبی چه رخ خواهد داد برای همین در فکر دخالت نظامی برای حفاظت از منافع نفتی خود هستند و تعامل با واقعیتهای جدید در لیبی هستند.

نحوه همراهی قبایل در لیبی که از آنان به عنوان اهرم اصلی نتیجه دادن انقلاب مردمی یاد می شود، چگونه می دانید؟ آیا آنان عملکرده خوبی داشته اند؟

بله، قبایل لیبی در این روزها عملکرد بسیار خوبی داشته اند. چون از قبل پیش بینی می شد که آنها در کنار سرهنگ قذافی که 42 سال با ترفندهای مختلف بر آنها حکومت کرد، باقی بمانند و خود را وارد جریان انقلابیون نکنند.

ورود قبایل به جریان انقلاب به واقع نقطه ضعف اصلی رژیم قذافی محسوب می شود که جبهه انقلابیون را تقویت کرد و در نهایت سقوط رژیم دیکتاتور لیبی را تسریع می کند.

در سوال آخر می خواهم از شما بپرسم چند ساعت یا روز تا سقوط قذافی در لیبی فاصله داریم؟

این بسیار سخت است که برای سقوط قذافی ساعت یا روز تعیین کنیم. رژیمی که از جنگنده برای سرکوب تظاهرات ملت خود استفاده می کند و مردم در مقابل توانسته اند بر اکثر شهرهای کشور سیطره پیدا کنند نشان می دهد که به روزهای آخر خود رسیده است. البته شاید روند این تحولات در لیبی چند روز، یک هفته و یا دو هفته به درازا کشیده شود اما این زمانبندی زیاد مهم نیست. مسئله این است که چهره حقیقی قذافی به عنوان دیکتاتوری که ملت خود را سر می برد (قربانی می کند) نمایان شده و این رژیم ساقط شده تلقی می شود.