روزنامه زمان چاپ ترکیه در مقاله ای در شماره امروز خود نوشت : ترکیه نمی تواند در کنار قذافی که مردم کشورش را موش توصیف می کند و دست به کشتار آنان می زند ، قرار گیرد.

قذافی به علت کشتار مردم لیبی در دادگاه بین المللی تحت پیگرد قرار گرفته است.

در واقع قرار گرفتن ترکیه در کنار قذافی غیر ممکن است زیرا چنین چیزی با ارزش هایی که منبع الهام برای جنبش های مردم منطقه بوده است و موضع آزادیخواهانه که ترکیه در قبال تحولات مصر اتخاذ کرد ، کاملا مغایر است.

به رغم آن سخنان رجب طیب اردوغان نخست وزیر ترکیه و مخالفت وی با تحریم های سازمان ملل و مداخله نظامی ناتو یا قدرت های دیگر در لیبی این تصور را ایجاد می کند که جهان خواستار سرنگونی قذافی است اما ترکیه با این موضوع مخالف است.

ترکیه به علت حضور 25 هزار تبعه این کشور در لیبی پس از آغاز حوادث اخیر دراین کشور موضع محتاطانه ای در پیش گرفت و از توصیه به قذافی برای کناره گیری از قدرت خودداری کرد.

مطبوعات غرب در گزارش های خود بر مخالفت ترکیه با تحریم لیبی و مداخله نظامی در این کشور تاکید و این گونه القاء می کنند که گویا ترکیه در کنار قذافی است.

روز چهارشنبه هفته گذشته در دیدار نمایندگان مطبوعات با وزیر امور خارجه سوالاتی در باره موضع ترکیه در قبال تحولات لیبی مطرح شد .

همچنین این سوال مطرح شد که اگر دستور قتل عام مردم را بدهد آیا مداخله خارجی اجتناب ناپذیر نخواهد بود؟ عبدالحمید بیلیجی مقاله نویس روزنامه زمان می نویسد : quotation mark پس از نشست احمد داوداوغلو وزیر امور خارجه ترکیه با نمایندگان مطبوعات می توانم بگویم ترکیه از روند تغییرات در منطقه حمایت می کند و روندی را که از تونس آغاز شد فرصتی برای منطقه می داند.

احمد داوداوغلو وزیر امور خارجه ترکیه تاکید می کند ، هدف ترکیه در موج تغییراتی که در منطقه آغاز شده است ، حفظ منافع خود و کمک به مردم کشورهای منطقه است که سرنوشت مشترکی با ترکیه دارند.

داوداوغلو همچنین این موضوع را نیز خاطر نشان کرد که دولت ترکیه به تمام سازمان ها و موسسات دولتی دستور داده بود ، برای هر گونه کمک های انسان دوستانه به مصر در صورت بروز اوضاع فاجعه بار در این کشور آماده شوند.

زمان نوشت :‌ دولت ترکیه تغییر را در لیبی اجتناب ناپذیر ارزیابی کرده است اما مایل است روند تغییر در لیبی بدون خونریزی و بدون تجزیه این کشور سپری شود.

دولت ترکیه همچنین با توجه به ساختار جامعه لیبی بر این باور است که این روند به اندازه دیگر کشورها آسان نخواهد بود.

دولت ترکیه دارای ارتباط گسترده با حکومت طرابلس ، سران مخالفان ،‌همچنین سران قبائل لیبی است.

نباید انتظار داشت دولت ترکیه مشابه همان سیاستی را که درباره مصر در پیش گرفت در لیبی نیز درپیش گیرد.

اعتراض اردوغان به تحریم لیبی همانگونه که درباره ایران نیز شاهد آن بودیم مبتنی بر این دیدگاه است که اگر تحریم ها دارای چارچوب های صحیحی نباشد ، به مردم این کشورها لطمه خواهد زد.

درباره علت مخالفت اردوغان با مداخله نظامی در لیبی نیز باید خاطر نشان کرد ، مخالفان حکومت قذافی خواستار مداخله نظامی خارجی نیستند.

چنین اقدامی می تواند به مشروعیت مخالفان قذافی لطمه وارد کند.

اما بی تردید اگر اوضاع تغییر کند و مردم لیبی خواستار چنین مداخله ای شوند ، در این صورت موضع ترکیه نیز تغییر خواهد کرد.