خبرگزاري فارس: يك روزنامه آلماني در گزارشي با اشاره به روابط نزديك ايتاليا و ليبي نوشت كه انقلاب مردم ليبي باعث از دست رفتن بسياري از منافع ايتاليا در ليبي در بخش نفت و انرژي خواهد شد.
به گزارش فارس به نقل از "فرانكفورترآلگماينه "، ليبي براي ايتاليا اهميت ويژه‌اي دارد. اين 2 كشور چندين دهه است كه روابط بسيار نزديكي با هم دارند و رابطه نزديك اين 2 كشور فقط به زمان تصدي قدرت "سيلويو برلوسكوني " نخست‌وزير ايتاليا محدود نمي‌شود، ضمن اينكه اين موضوع خود را در همكاري‌هاي سياسي و اقتصادي به ويژه در قراردادهاي نفتي نشان مي‌دهد.
در اين گزارش آمده است كه تنها بررسي اقدامات شركت نفتي ايتاليايي (Eni) به عنوان بزرگترين شركت خارجي فعال در ليبي در زمينه اكتشاف و استخراج نفت و گاز كه روزانه بيش از 520 هزار بشكه نفت در اين كشور استخراج مي‌كند، اهميت شرايط سياسي ليبي را براي ايتاليا روشن مي‌كند. به عبارتي ليبي شريك تجاري مهمي براي ايتاليا است، اين كشور حدود 25 درصد از نفت و 12 درصد از گار مورد نياز خود را از ليبي تامين مي‌كند.
براساس اين گزارش، شركت اني از سال 1959 در ليبي فعاليت مي‌كند و پس از مصر و ايران، ليبي مهمترين مقصد سرمايه‌گزاري اين شركت ايتاليايي است و هم اكنون در 6 منطقه از ليبي به كار حفاري و استخراج مي‌پردازد. نفت ليبي در سواحل مورد بهره‌برداري قرار مي‌گيرد و گاز نيز توسط خط لوله‌اي به طول 500 كيلومتر انتقال مي‌يابد كه البته طرفيت آن نيز مي‌‌تواند بيشتر شود.
شركت اني همچنين از سال 1959 تاكنون در ليبي حدود 50 ميليارد دلار سرمايه گذاري كرده است و قصد دارد در سال آتي در راستاي امتياز نفت تا سال 2042 و گاز تا سال 2047، باز هم مبلغ 20 ميليارد دلار سرمايه گذاري كند و حتي در شرايط كنوني نيز بر اين عملي شدن اين اقدام تاكيد كرده است.
حال اين پرسش مطرح مي‌شود كه بعد از تغيير دولت در ليبي آينده اين قراردادها چه خواهد شد؟
اين در حالي است كه در راستاي توقيف جريان پولي به رژيم ليبي و گسترش تحريم‌هاي مصوب شوراي امنيت عليه اين رژيم، "فرانكو فراتيني " وزير امور خارجه ايتاليا با اعلام عدم بازپرداخت وجوه مربوط به صادرات نفت ليبي، خواستار گسترش تحريم‌هاي مصوب شوراي امنيت سازمان ملل عليه اين رژيم شده است.
علاوه بر اين نبايد فراموش كرد كه به موازات اقدامات ايتاليا در ليبي، اين كشور نيز بخشي از درآمدهاي ناشي از صادرات نفت را در ايتاليا سرمايه گذاري مي‌كرد كه در اين زمينه مي‌توان به اقدام ليبي در سال 1976 در كمك به شركت فيات براي نجات از بحران وقت در بخش انرژي اشاره كرد.
فرانكفورترآلگماينه نوشت كه كارشناسان ايتاليايي به قدري سرمايه گذاري در ليبي را مهم مي‌دانند كه ادامه آن را در دولت جديد پس از سرنگوني "معمر قذافي " حاكم ليبي بررسي مي‌كنند.
