ایتالیا که بیش از هر کشور دیگری برای مشروعیت بخشیدن به لیبی و رهبر دمدمی مزاج اش تلاش کرده است در حالی که درگیریهای داخلی در این مستعمره سابق ، واردات نفت ایتالیا ، سیمای بین المللی این کشور و ثبات تعدادی از شرکتهای معتبر ایتالیا را تهدید می کند با یک کابوس در زمینه سیاست خارجی خود روبروست.
روبرتو الیبونی معاون موسسه امور بین الملل ایتالیا که اخیرا در گزارشی استدلال کرد که ایتالیا باید موضع شفافی در قبال قذافی اتخاذ کند و در جناح مخالف لیبی سرمایه گذاری نماید می گوید quotation mark مخاطرات برای کشور ما خیلی بالاست.
quotation mark اما با پیشرفت تحولات در لیبی رم با درک این نکته که در میان کشورهای اروپایی می تواند بزرگترین بازنده باشد با احتیاط حرکت می کند. شش ماه قبل سیلویو برلوسکونی نخست وزیر ایتالیا و سایر مقامات این کشور به ستایش از معمر قذافی پرداختند و با او در سومین سفرش به ایتالیا در عرض دو سال گذشته همانند یک شخصیت بسیار برجسته رفتار کردند. اکنون یک پیمان دوستی مربوط به سال 2008 که در ان استفاده از پایگاههای ایتالیا برای انجام اقدام نظامی علیه لیبی منع شده رسما به حال تعلیق درامده است.
به نظر می اید که ایتالیا در فکر این است که در قبال لیبی چه سیاستی باید اتخاذ کند. اعداد خود گویای خیلی چیزها هستند.
ایتالیا حدود هشتاد درصد از نیازهای انرژی خود را از خارج وارد می کند.
حدود سی و دو درصد از تولیدات نفت لیبی به ایتالیا می رود که این ، بیست و پنج درصد واردات نفت ایتالیا را تشکیل می دهد و حدود دوازده درصد از گاز مصرفی ایتالیا هم از لیبی تامین می شود. بر اساس پیمان دوستی میان ایتالیا ولیبی ، رم وعده داد که به جبران بیست و پنج سال رفتارهای استعماری اش پنج میلیارد دلار به لیبی بپردازد. لیبی دلارهای نفتی اش را به صورت خرید سهام شرکتهای ایتالیایی مصرف کرده است و شرکتهای ایتالیایی قراردادهای زیادی را در زمینه زیرساخت و انرژی در لیبی برنده شده اند که از جمله انها می توان به قراردادهایی در بخش بانکی ، منسوجات ،خودرو ، ساخت وساز ، راه اهن ، هوافضا و حتی باشگاههای فوتبال اشاره کرد.
لیبی در فاصله سالهای 1911 تا 1943 مستعمره ایتالیا بود. دوستی برلوسکونی و قذافی بعد از انکه لیبی تروریسم و سلاحهای کشتار جمعی را تقبیح کرد جامعه بین المللی از برگشت مجدد لیبی محتاطانه استقبال کرد و قرار شد تا ایتالیا تضمین کننده دوفاکتوی رفتار خوب لیبی باشد.
در حالی که رهبرانی چون تونی بلر نخست وزیر وقت انگلیس و هیلاری کلینتون وزیر خارجه امریکا سرانجام به طرابلس رفتند و ظاهرا هیچ مشکلی با قذافی پیدا نکردند ایتالیا تمام خودداری های خود را کنار گذاشت و برلوسکونی قذافی را با توصیف او به عنوان quotation mark دوست بزرگ من quotation mark در اغوش گرفت. جیان انتونیو استلا مفسر روزنامه کوریره دلاسرا استدلال می کند که به این علت که رم قذافی را تا همین چند وقت قبل بشدت عزیز می داشت و ستایش می کرد ایتالیا در جستجوی نشانه های مثبت از بحران لیبی باید احساس مسئولیت بیشتری بکند. زمانی که ناارامی های لیبی شروع شد برلوسکونی در ابتدا تقریبا در صدد انکار برامد.
شاید حس می کرد که روابط دیپلماتیک یگانه بین این دو کشور فروپاشیده است انهم در زمانی که قذافی به عادت قدیمی اش برای توهین به قدرت استعماری سابق لیبی بازگشت. سرجیو رومانو مفسر سیاسی و از سفرای سابق ایتالیا می گوید quotation mark سبک خاص برلوسکونی در ارتباط با قذافی نتایجی خلق کرد که مضحک و غیرقابل دفاع بودند.
quotation mark رومانو می افزاید quotation mark ما مجبور بودیم با تلون مزاج سرهنگ قذافی ، تاخیرهایش ( قذافی در سال 2009 برای سخنرانی در پارلمان ایتالیا حاضر نشد ) ، توهین هایش ، یونیفورم هایش و برپایی چادرهایش در پارکهای ما کنار بیائیم.
quotation mark رفتارهای رم می تواند پیامدهای گسترده ای برای ایتالیا به همراه داشته باشد.
الیبونی اظهار می دارد quotation mark بی مبالاتی سیاسی دولت ایتالیا می تواند خطر ازاد شدن نارضایتی از هر لیبی را که بعد از بحران کنونی پدیدار می شود به همراه داشته باشد.
quotation mark الیبونی می افزاید quotation mark منافع ملی ایتالیا در چنین حالتی بشدت در خطر قرار خواهد گرفت.
quotation mark تعجبی ندارد که ایتالیا اصلا از تحریمهای اعمال شده علیه لیبی یا درخواستها برای توقیف دارایی هایش و اعمال منطقه پرواز ممنوع خوشحال نشد. هیچگونه اقدام یکجانبه ای نباید انجام شود رم تصریح کرده است که در حال حاضر به فکر ضبط یکجانبه دارایی های لیبی در شرکتهای ایتالیایی نیست. لیبی در شرکتهای معتبر ایتالیایی نظیر بانک یونی کردیت و شرکت دفاعی Finmeccanica دارای سهام است و سرنوشت سهامش از زمانی که اتحادیه اروپا تحریمهایی را علیه لیبی اعمال کرد زیر ذره بین قرار گرفته است. یک مقام ایتالیایی اخیرا به خبرگزاری رویترز گفت اتحادیه اروپا هفته گذشته و بعد از انکه نیروهای امنیتی لیبی برای سرکوب اعتراضات به خشونت متوسل شدند موافقت کرد تا دارایی های قذافی و فهرستی از مقامات ارشد لیبی را توقیف کند.
اما از انجا که در این فهرست به صندوق ثروت حاکمیتی لیبی ، سازمان سرمایه گذاری لیبی یا بانک مرکزی این کشور یعنی نهادهایی که در شرکتهای ایتالیایی سهام دارند اشاره نشده است دولت ایتالیا در نظر ندارد این سهام را توقیف کند.
اکنون سوال این است که در کجا دارایی های قذافی و خانواده اش تمام می شود و از کجا دارایی های لیبی شروع می گردد. استفانو لپری از روزنامه لا استامپا می گوید quotation mark مشکل این است که امروز در یک رژیم مستبد درست همانند پادشاهی های مطلق قرون وسطا تشخیص میان اموال شخصی حاکم و اموال دولت دشوار است.
quotation mark سایرکشورهای اروپایی در تلاشهای خود برای ضبط دارایی های مرتبط با قذافی و مقامات نزدیک به او با قدرت بیشتری عمل کرده اند. ناشر انگلیسی پیرسن پی ال سی هفته گذشته اعلام کرد سهم 3.2 درصدی سازمان سرمایه گذاری لیبی در این شرکت به علت تحریمها ضبط شده است و اتریش فهرست ان دسته از مقامات لیبی را که اموالشان در این کشور باید ضبط شود گسترش داد تا شامل یک مقام ارشد سازمان سرمایه گذاری لیبی هم شود. انچه موضع ایتالیا را در قبال لیبی دشوار می سازد چشم انداز موج مهاجران غیرقانونی است.
چنین موجی بدتر از موجی خواهد بود که در اوائل دهه 1990 بعد از فروپاشی کمونیسم در البانی وارد ایتالیا شد. امانوئلا پائولتی از موسسه بین المللی مهاجرت در دانشگاه اکسفورد می گوید quotation mark تفاوت میان الزامات اخلاقی ( برای حمایت از دموکراسی ) و منافع سیاسی به این علت که نگرانی از پیامدهای سقوط رژیم قذافی می تواند بر مهاجرت هم تاثیر بگذارد بویژه شدید است.
quotation mark رم و طرابلس در سال 2009 قراردادی امضا کردند که به گارد ساحلی ایتالیا اجازه می دهد تا قایق های بزرگ حامل مهاجران غیرقانونی را به لیبی برگرداند.
قبل از امضای این قرارداد لیبی محل اصلی عزیمت مهاجران از افریقا به اروپا بود و قذافی گفته است که اگر بخواهد می تواند اجازه دهد تا دوباره غول از بطری خارج شود. قذافی روز یکشنبه به نشریه فرانسوی ژورنال دو دیمانش گفت اگراو سقوط کند quotation mark شما شاهد موج مهاجرت خواهید بود و هزاران نفر از لیبی به اروپا هجوم خواهند اورد.
