یورونیوز گزارش داد: فقر فزاینده ، بیکاری لجام گسیخته ، دیوان سالاری دست و پا گیر، عطش زیاد برای تغییرات سیاسی و اجتماعی و وجود گروهی که از سی سال پیش تاکنون بی وقفه زمام امور الجزایر را در دست دارند، همه و همه دست به هم دادند تا شرایط را برای انقلاب مردم این کشور مانند آنچه که در مصر وتونس رخ داد، فراهم کنند.
شبکه خبری یورونیوز در گزارشی تحت عنوان آیا الجزایر نیز برای انقلاب آماده می شود؟ به بررسی شرایط سیاسی و اجتماعی حاکم بر این کشور پرداخت و اعلام کرد به باور برخی از مردم الجزایر شرایط اجتماعی و سیاسی کشورشان شباهت زیادی با تونس و مصر ندارد زیرا ابتدا اینکه زخم های ناشی از سالهای سیاه جنگ داخلی این کشور هنوز التیام نیافته است و دوم آنکه ، قدرت در الجزایر در دست یک خانواده نیست.
اما به هر حال دراین کشور نیز مانند دیگر کشورهای شمال آفریقا مسئله یاس وناامیدی دربین جوانان بیداد می کند.
جوانان از بیکاری لجام گسیخته رنج می برند.
بحران مسکن اقشار مختلف جامعه راتحت تاثیر خود قرار داده است و فساد مالی و اداری در ساختار های اداری این کشور بسیار شایع است. وضع اجتماعی مردم درالجزایر هر سال نسبت به سال قبل بدتر می شود .حتی در پایتخت این کشور ، در برخی موارد دو خانواده در یک خانه زندگی می کنند.
خانه های که از امکانات اولیه رفاهی و آسایش برخوردار نیستند.
از نظر شغل جوانان این کشور بیشتر به دست فروشی و یا کارهایی که از نظر شغلی امنیت بالایی ندارند مشغول هستند. کارهایی که کفاف زندگی دشوار وگران در الجزیره پایتخت الجزایر را نمی دهد.
براساس آمار و ارقام رسمی، بین هفده تا بیست درصد جمعیت فعال الجزایر هم اکنون بیکار هستند .
اما آمار و ارقام واقعی و غیر رسمی حاکی از آن است که بیش از سی درصد جمعیت فعال این کشور بیکار هستند.
حتی خود جوانان الجزایری می گویند نرخ بیکاری در کشورشان بیش از چهل درصد است زیرا با بیشتر جوانانی که برخورد می کنند بیکار هستند. این شبکه با به تصویر کشیدن خانه های که مردم الجزایر در پایتخت این کشور در آن زندگی می کنند ، تاکید کرد که مردم از نظر آسایش و رفاه اجتماعی اصلا وضع مناسبی ندارند.
مردمی که خبرنگار یورونیوز در خانه های محقرشان با آنها گفتگو کرده بود می گفتند چرا باید آنان این چنین وضع ناگواری داشته باشند در حالی که کشور از نظر منابع و ثروت های طبیعی غنی است ؟ آنها می گویند اگر افراد با صلاحیتی در راس کشورشان بودند ثروت های کشور به طور برابر بین مردم توزیع می شد ؟ علی یحیی عبدالنور فعال حقوق بشر الجزایری در گفتگویی با این شبکه خبری گفت: شرایط اقتصادی در کشور ما آنچنان بد است که برخی از جوانان ما مجبور شده اند کمربند ها را تا آخرین مرحله سفت کنند بنابراین دیگر بیش از این نمی توانند این شرایط را تحمل کنند.
زیرا واقعا وضع زندگی شان بسیار دشوار شده است . وی افزود برعکس در الجزایر جوانانی نیز هستند نه تنها کمربند های خود را کاملا شل کرده اند بلکه حتی درمواردی دو بندی نیز می زنند واین نشان می دهد که ثروت های کشور به طور عادلانه توزیع نمی شود. خلاصه آنکه بحران مسکن ، عطش زیاد برای تغییرات سیاسی و اجتماعی در کشور، در بین همه مردم الجزایر حس می شود. یک زن میانسال الجزایری در این باره به خبرنگار یورونیوز می گوید ما واقعا اکنون نمی دانیم باید در کشور چه کار کنیم .
آیا باید خودم یا پسرم را آتش بزنم؟ خود سوزی در دین ما حرام است و من نمی خواهم در جنهم بسوزم .اما من و فرزندانم همین الان هم در جنهم زندگی می کنیم .
یک مرد جوان نیز دراین باره می گوید باید اوضاع تغییر کند زیرا سی است که همین افراد بی وقفه بر کشور حکومت می رانند.
هنوز همان نظام حاکم است و هنوز همان حرف های گذشته بر زبان رانده می شود. احمد بن بیتور نخست وزیر سابق الجزایر نیز در گفتگو با این شبکه خبری معتقد است که نظام حکومتی این کشور باید تغییر کند. او هشت ماه بعد از آنکه عبدالعزیز بوتفلیقه به سمت رئیس جمهوری الجزایر رسید از سمت خود استعفا کرد.
او با ایجاد تشکل سیاسی خاص خود موسوم به پیمان ملی برای تغییر (ای ان سی) تلاش می کند در انتخابات ریاست جمهوری که در سال دو هزار و چهارده بر گزار می شود نامزد شود و رئیس جمهوری الجزایر شود. این در حالی است که منتقدان ، احمد بن بیتور را به همدستی با قدرت حاکم بر الجزایر متهم می کنند.
زیرا در این کشور هم اکنون تشکیل و راه اندازی حزب سیاسی غیر ممکن است و اینکه وی توانسته است حزبی برای خود با توجه به این شرایط تشکیل دهد سئوال برانگیز شده است .
نخست وزیر سابق الجزایر می گوید که مسئولان سیاسی این کشور امروز توانایی هوشی برای درک تغییرات در جهان را ندارند .
تغییراتی که پیامدهای مهمی در کشورش به جای گذاشته است .
او بر این باور است که نظام آموزشی ،اقتصادی و زمامداری الجزایر باید بازسازی شود . در این چارچوب ، مبارزات حزبی برای ایجاد تغییرات در الجزایر آغاز شده است. حزب جبهه نیروهای سوسیالیست که در سال هزار و نهصد و شصت و سه تشکیل شده است یکی از قدیمی ترین احزاب سیاسی مخالف دولت حاکم بر الجزایر است .او در یکی از نشست های سیاسی خود موفق شد نظر بسیاری از مخالفان را به سوی برنامه های سیاسی خود جذب کند .
کریم تابوک دبیر کل این جنبش مدافع مبارزه صلح آمیز است .او بر این باور است که نباید علجه کرد و می گوید ما مردم الجزایر بیش از مردم تونس و مردم مصر وبیشتر هر ملت دیگری برای آ‍زادی هزینه پرداخت کرده ایم.
به باور دبیر کل این حزب ،امروز در الجزایر قبل از هر چیزی اعتماد سازی لازم است. زیرا مردم الجزایر به اندازه قیام و به اندازه کافی خشم داشته اند.
بنابراین برای گذر از این رویکرد بی اعتمادی و از رویکرد صبر و انتظار به رویکرد پویایی کنش گری ، باید اعتماد مردم الجزایر را به دست آورد. برخی دیگر از فعالان الجزایری از دیوان سالاری لجام گسیخته در کشورشان می نالند و می گویند قطعا باید مبارزه کرد تا شرایط عوض شود .
