در شرایطی که کشورهای مختلف جهان برای تعیین چگونگی واکنش به سیاست سرکوب معمر قذافی همچنان در حال رایزنی هستند رهبر لیبی با استفاده از این فرصت همچنان پیگیر سرکوبی مخالفان خویش است.

به گزارش خبرگزاری رویترز، quotation mark سامیه نخول quotation mark در گزارشی تحلیلی درباره اوضاع لیبی نوشت: به نظر می‌رسد معمر قذافی در پیشروی های مسلحانه اش به سوی شهرهایی که در کنترل مخالفان است هیچ اهمیتی به زندگی شهروندان نمی دهد ضمن اینکه سرعت پیشروی نیروهای قذافی به مراتب بیشتر از سرعت کشورهای اروپایی ، عربی و آمریکا برای یافتن راهی جهت پایان دادن به کشتار مردم لیبی است. فرانسه از جمله کشورهایی است که در پیگیری ضرورت تحمیل منطقه پرواز ممنوع بر لیبی پیشگام است اما آمریکا، آلمان و برخی از کشورهای اروپایی همچنان درباره چگونگی مداخله در لیبی مرددند و هم زمان شورای امنیت نیز همچنان در تعیین زمانی برای تصمیم گیری درباره سرنوشت این کشور بازمانده است. سعد جبار وکیل حقوقی و کارشناس امور لیبی در لندن می گوید: گامهای جامعه بین الملل برای حل مشکل لیبی در این زمینه بسیار کند است در شرایطی که تا زمان باقی است باید برای نجات مخالفان در این کشور اقدام کرد. جف پورتر متخصص در امور شمال آفریقا معتقد است، جامعه بین الملل باید سرعت عمل داشته باشد و این سرعت عمل تنها برای نجات جان ساکنان بنغازی نیست بلکه باید تکلیف جوامع بین الملل با قذافی روشن شود و مشخص گردد که آیا همچنان خواستار باقی ماندن قذافی در راس قدرت در لیبی هستند یاخیر؟ پس از سقوط تقریبا مسالمت آمیز زین العابدین بن علی در تونس و حسنی مبارک در مصر کشورهای دیگری چون بحرین، یمن، و لیبی با استفاده از مواضع پرنوسان غرب، خشونت شدیدی را علیه معترضان در پیش گرفتند. از نگاه سعد جبار جهان غرب فرصتی را برای قذافی فراهم کرده است تا مخالفانش را سرکوب کند و این روند مشوقی برای کشورهای عربی مستبد دیگر شد تا در برخورد با مخالفان روش قهر آمیز را در پیش بگیرند. در تحلیل عوامل موثر در تاخیر واکنش مناسب جهان به حوادث لیبی مسائل مختلفی مطرح می شود که در این میان برخی از دولت های غربی معتقدند خطراتی که در عراق و افغانستان تجربه شده است گویای آن است که دخالت نظامی در لیبی می تواند زیان های فراوانی را برای آنان به همراه داشته باشد چنانچه این نوع مداخله می تواند خشم جهان اسلام را برانگیزد. فیلیپ رابینز استاد دانشگاه آکسفورد با تایید این جمله که خطر حضور نظامی در لیبی بالاتر از خطر در کشورهایی چون بوسنی است، می‌گوید: تحولات سه ماهه اخیر در کشورهای عربی و شمال آفریقا بیشتر هم پیمانان آمریکا و غرب را هدف قرار داده است در نتیجه قدرت گرفتن مخالفان در این کشورها می تواند سبب تحکیم موقعیت کشوری چون ایران یا گروهی چون القاعده شود و همین امر سبب می شود تا جهان غرب چندان تمایلی به حمایت از مخالفان در این کشورها نداشته باشد. رابینز ادامه می دهد: نگرانی غرب از سیاست های آینده مخالفان در کشورهای بحران زده سبب شده است تا جهان غرب از صف حامیان فوری مخالفان در چنین کشورهایی فاصله بگیرد و در تعامل با تحولات جانب احتیاط را مراعات کند. هر چند آمریکا با نظام قذافی مخالفت کرده است اما هم زمان از احتمال انقلاب های مشابه با تونس و مصر در بحرین، یمن و حتی عربستان نگران است زیرا نمی خواهد تداوم ریزش دومینوی سیاسی به عمر حکومت سران عرب هم پیمان کاخ سفید در منطقه پایان دهد اما هم زمان کشورهای اروپایی بر این باورند که آنچه در لیبی در جریان است مشابه با حوادثی است که پیش از این در بوسنی رخ داد در نتیجه راهکار نظامی برای پایان دادن کشتار در لیبی را بعید نمی دانند. سعد جبار تحلیلگر مسائل لیبی از مواضع مردد رهبران غربی انتقاد می کند و می گوید:به نظر می‌رسد توافق برای کمک به لیبی در سطحی گسترده در جریان است، مردم لیبی برای رسیدن به آزادی قیام کرده اند و کشورهای عربی نیز برای حمایت از آنان توافق دارند در چنین شرایطی باید درباره علت دودلی های غرب پرسید؟ از نگاه سعد جبار نگرانی از بروز جنگ داخلی و سرازیرشدن موج جدید مهاجران غیر قانونی به اروپا از جمله نگرانی هایی است که سبب می شود تا اروپا و غرب همچنان با دودلی وتردید به قضایای لیبی بنگرند. در همین حال رابینز تسلط قذافی بر تمامی مناطق لیبی را بسیار بعید می داند و می گوید با این حال تداوم شرایط لیبی می تواند به تجزیه این کشور بینجامد و در ادامه آن بخش از لیبی که در دستان قذافی باقی خواهد ماند کشوری منزوی چون صربستان سال 1990 خواهد شد و حتی ممکن است رهبر لیبی در آینده به سبب ارتکاب جرایمی چون دست داشتن در انفجار لاکربی با محکومیت هایی در دادگاه بین المللی مواجه گردد. سعد جبار نیز معتقد است اگر قذافی در کنترل مجدد بنغازی ناکام بماند لیبی را به سومالی دیگر تبدیل می کند در نتیجه یا باید در انتظار تشکیل دو لیبی بود یا در انتظار یک کشور پر از تنش و بحران بود.