«كشورهاي عضو ناتو بدون كمك سازمان ملل، اقدام به انجام عمليات نظامي در ليبي نخواهند كرد. در كنار خطراتي كه در پي مداخله‌ي نظامي در ليبي به وجود خواهد آمد كه كشتارغير نظاميان بخشي از آن است، افزايش خشونت در ليبي و يا پيروزي نهايي قذافي بر گروه‌هاي مخالف از ديگر گزينه‌هاي مطرح در مورد آينده‌ي اين كشور آفريقايي است.»
به گزارش خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، پايگاه اينترنتي فرانكفورتر آلگماينه در تحليلي تحت عنوان "آيا غرب در ليبي مداخله‌ي نظامي كند بهتر است يا نه؟ " آورده است:
«مخالفت با رژيم ليبي اكنون منجر به بروز جنگ داخلي در اين كشور شده است. سوالي كه اكنون مطرح است اين است كه آمريكا و اروپا چگونه مي‌توانند به جبهه‌هاي مخالف در ليبي كمك كنند.
با آنكه آمريكا به اين نتيجه رسيده است كه واشنگتن نمي‌تواند به گونه‌اي منفعلانه تنها نظاره‌گر رويدادهاي ليبي باشد و اجازه‌ي قدرت نمايي بيش از پيش به اين ديكتاتور را دهد، اما به نظر مي‌رسد كه رويكرد آمريكا در مواردي كه با ترديد در واكنش نسبت به وقايع يك كشور همراه است تنها در پنج كلمه خلاصه مي‌شود و آن نيز اين است كه "همه گزينه‌ها پيش روي ماست".
با اين حال اخيرا اعتراض سياستمداران مختلف آمريكا براي واداشتن دولت كشورشان براي اعمال فشار به قذافي افزايش پيدا كرده است، به گونه‌اي كه جان مك كين، سناتور جمهوري خواه آمريكا و كهنه سرباز جنگ ويتنام، اخيرا اظهار داشت "ما اجازه نداريم كه بيش از پيش نظاره‌گر حملات هوايي ليبي عليه مردم باشيم".
جان كري، همتاي دموكرات مك كين نيز كه اكنون رياست كميته روابط خارجي سنا را بر عهده دارد و يكي از اصلي‌ترين متحدان اوباما محسوب مي‌شود، با بياناتي صريح‌تر خواستار واكنش به اقدامات قذافي شده است.
باراك اوباما نيز طي روزهاي گذشته بر فشارهاي خود به دولت ليبي افزوده است. وي در حال حاضر به جاي اعزام نيرو، اقدام به ارسال پول براي اين كشور كرده است؛ به گونه‌اي كه آمريكا در شرايط فعلي 15 ميليون دلار آن هم با هدف كمك‌هاي حقوق بشري، در اختيار ليبي قرار داده است.
البته طبق نظر سياستمداران آمريكا، اين كشور از اين پس قرار نيست تنها نظاره‌گر كمك‌ها و اعزام امدادگر براي ليبي باشد و البته در صورت اتخاذ چنين تصميمي نيز كاخ سفيد در اين زمينه تك روي نخواهد كرد.
پيشتر كاخ سفيد، بارها از معمر قذافي درخواست كرده بود كه كنار برود و احزاب و جنبش‌هاي مخالف در اين كشور را به همكاري و مشاركت و همين طور تحمل دعوت كرده بود.
طي هفته‌هاي گذشته مشاوران امنيت دولت آمريكا ضمن مطالعه روند تحولات و دموكراسي سالها و دهه‌هاي گذشته در اندونزي، صربستان، فيليپين، لهستان و شيلي به اين نتيجه رسيده‌اند كه آنها بايد استراتژي خود در قبال جهان اعراب را تغيير دهند.»
مجله آلماني اشپيگل نيز در مطلبي تحت عنوان "قدرت‌هاي جهاني مستاصل" آورده است:
«به نظر مي‌رسد كه استفاده آمريكا از واژه‌ي "ابزار نظامي" قبل از هر چيز اعمال فشار به نظرات عمومي و همه‌ي دولت‌هايي باشد كه از اعمال تحريم و فشارهاي بيشتر عليه قذافي حمايت نمي‌كنند. بويژه متحدان روسي و چيني آمريكا و همين طور برخي از متحدان اروپايي اين كشور در ناتو و اتحاديه اروپا.
به همين دليل آمريكا از يك سو بحث حمله‌ي نظامي به اهداف دولت ليبي را مطرح كرده است. گزينه‌هاي ديگر آمريكا در مورد ليبي، حمايت از مخالفان دولت از طريق مشاوران و متخصصان امور نظامي است.
علاوه بر اين، ايجاد منطقه‌ي پرواز ممنوع بر فراز ليبي با نظارت هواپيماهاي جنگي اين كشور روي خواهد داد. خطرات و پيامدهاي منفي ايجاد يك منطقه‌ي پرواز ممنوع برآمده از تجارب قبلي (در عراق و صربستان) مي‌باشد.
به همين دليل رابرت گيتس، وزير دفاع آمريكا، تاكيد كرد كه حمله به نيروي هوايي ليبي حمله‌ي نظامي‌اي بزرگ به يك كشور بزرگ است.
اين مساله كاملا محرز است كه در واشنگتن، بروكسل و همين طور پاريس، برلين و لندن خطرات سياسي زيادي در پي حمله‌ي نظامي به يك جهان عربي - اسلامي نهفته است و از اين رو آمريكا هرگز به دنبال گزينه‌ي حمله نظامي بدون كمك و حمايت سازمان ملل نيست. البته حق وتوي روسيه و چين در شوراي امنيت سازمان ملل نيز تهديدي براي احتمال حمله نظامي محسوب مي‌شود. اين درحالي است كه آمريكا در سال 1991 اقدام به ايجاد منطقه‌ي پرواز ممنوع عليه عراق نمود كه اين اقدام بدون كمك سازمان ملل و با هدف حمايت از كرد‌ها و شيعيان در برابر حملات صدام انجام شد.
نيروهاي امنيتي ليبي نيز اكنون به سلاح‌هاي غرب و شوروي سابق و بويژه هواپيماهاي جنگي و موشك‌هاي دفاعي و تانك مجهز هستند. گرچه اين تسليحات نظامي كهنه و از كار افتاده هستند، اما براي مقابله با جنگ‌هاي داخلي كافي مي‌باشند. البته هواپيماهاي مدرن فرانسوي و موشك‌هاي Fla اين كشور نيز تكميل كننده‌ي اين تسليحات هستند.
نيروي هوايي ليبي مجهز به حدود 240 هواپيماي شكاري ، 110 بمب، 35 هلي‌كوپتر كه اكثرا مدل‌هاي شوروي سابق هستند و همين طور 220 سيستم دفاع ضد موشكي است.»
