ریاد سیداوی گفت: متاسفانه رژیم حاکم بر لیبی از همان ابتدا گزینه سرکوب شدید،خونین و همه جانبه معترضان را انتخاب کرد. این کارشناس سیاسی ادامه داد، تفاوت عمده قذافی با زین العابدین بن علی رئیس جمهور تونس و حسنی مبارک رئیس جمهور مصر در این است که آنها پس از مدتی در سخنرانی های خود به اشتباهات خود اعتراف و اعلام کردند به صدای مردم گوش خواهند داد اما قذافی از همان ابتدا تا پایان سیاست ریشه کن کردن معترضان را دنبال کرد. وی ادامه داد، به همین دلیل بود که سرانجام جامعه جهانی تصمیم گرفت به تک روی قذافی پایان دهد و قطعنامه شدیدالحنی علیه وی صادر نماید. این کارشناس در ادامه سخنان خود در پاسخ به پرسشی درباره آینده سیاسی لیبی پس از معمر قذافی، گفت: برای من که تحلیلگر مسائل جهان عرب هستم، چشم انداز لیبی بسیار مشکل و مبهم است چرا که در تونس یا مصر همه چیز واضح و مشخص بود و معلوم بود با رفتن بن علی و مبارک چه گروه یا گروه هایی زمام امور را در دست می گیرند اما در لیبی هیچ چیز مشخص نیست.

وی ادامه داد، در لیبی احزاب دموکرات، لیبرال، مارکسیست، چپگرا و یا راست گرا مشاهده نمی شود.

آنچه که در لیبی وجود دارد یک جامعه کاملا از هم پاشیده است که در طرفی می توان هواداران قذافی را دید و در سویی دیگر اسلامگرایان تندرو و جهادی را مشاهده کرد. این کارشناس گفت: اسلامگرایان در تونس و مصر که عمده آنها را اخوان المسلمین تشکیل می دادند بسیار میانه رو بودند اما در لیبی مشکل این است که اسلامگرایان بسیار تندرو وجود دارند. وی گفت: تفاوت عمده تونس و مصر با لیبی در این است که در لیبی یک انقلاب کاملا مسلحانه به وقوع پیوست.

بافت اجتماعی لیبی قبیله ای است و افراد تمام قبایل مسلح هستند و به همین دلیل است که معتقدم دورنمای سیاسی لیبی بسیار تاریک و مبهم است.

وی ادامه داد، متاسفانه بر خلاف تونس و مصر، لیبی فاقد یک ارتش قوی و وفادار به ملت است که بتواند از مردم غیر نظامی دفاع کند.

---