تهران - روزنامه آمريكايي 'ميامي هرالد'، در مقاله اي ضمن بررسي تصميم اخير غرب براي مداخله نظامي در ليبي، با اشاره به در حاشيه قرار گرفتن آمريكا در اين زمينه ، تلاش كاخ سفيد را كند و محتاطانه ارزيابي كرد و اين رويكرد محتاطانه را نتيجه تجربه هاي نظامي آمريكا در عراق و افغانستان دانست.
به گزارش گروه اخبار صوتي و تصويري ايرنا، اين روزنامه آمريكايي روز شنبه نوشت: هشت سال پيش، 'جرج بوش'، رئيس جمهور سابق آمريكا، حمله به عراق را بدون هر گونه حكم صريح از سوي سازمان ملل و نگراني نسبت به نظر متحدانش آغاز كرد.
فرانسه به شدت با اين حمله مخالفت كرد و يك ماه پيش از آغاز آن تلاش كرد تا به صورت ديپلماتيك از آن جلوگيري كند.
اكنون در سال 2011 هستيم و تصوير ديپلماتيك وارونه شده است: فرانسه پيشگام مداخله در ليبي براي حفظ غير نظاميان از شر حملات 'معمر قذافي'، ديكتاتور اين كشور شده است و 'باراك اوباما'، رئيس جمهور آمريكا نقش جنگجوي بي رغبتي را بازي مي كند كه با تاكيد بر اين كه هر اقدامي بايد تحت حمايت جامعه بين المللي باشد، رهبري اروپا را در اين ماجرا به تعويق مي اندازد.
اكنون به جاي 'شوك و هراس' آمريكا، ديپلماسي زمان بر و بررسي دقيق گزينه ها را شاهد هستيم.
در حالي كه جنگ عراق و بحران ليبي از بسياري جهات با يكديگر تفاوت هاي اساسي دارند، كارشناسان خارجي اين سوال را مطرح مي كنند كه آيا رويكرد چند جانبه گرايي اوباما از رويكرد يك جانبه گرايي بوش بهتر خواهد بود؟
آيا تهديد نظامي صرف مي تواند به كنار رفتن قذافي از قدرت منجر شود؟
آيا اگر جت هاي فرانسه و انگليس بدون نتيجه دارايي هاي نظامي قذافي را هدف قرار دهند، آمريكا تحت فشار قرار گرفته و به صورت فعالانه نقش نظامي خود را ايفا خواهد كرد؟
چه كسي پس از قذافي، ليبي را تجديد سازماندهي خواهد كرد و آيا دولت وي به كشور تقسيم خواهد شد؟
'دانيل سرور'، ديپلمات بازنشسته آمريكا كه تجربه حضور در درگيري ها و بازسازي هاي پس از درگيري ها در بالكان، عراق و نقاط ديگر را دارد، گفت: 'اين ماجرا با تبعات سنگيني پايان مي يابد.'
چشم انداز اين تبعات باعث شده است كه آمريكا با ورود شتابزده به ليبي مخالف باشد و اين نقش را به ديگران محول كند. به نظر مي رسد كه ميراث و هزينه هاي جنگ هاي عراق و افغانستان بر سرتاسر سياست هاي اوباما سايه افكنده است.
اوباما در اظهارات روز گذشته ( جمعه ) خود درباره ليبي تلاش نكرد تا نارضايتي خود را با سومين مداخله آمريكا در يك كشور مسلمان در فاصله يك دهه پنهان كند.
وي گفت: 'آمريكا به دنبال اين نتيجه نبود. با وجود نيروهاي آمريكايي در افغانستان و در حالي كه مشغول پايان دادن به ماموريت خود در عراق هستيم، گرفتن اين تصميم دشوارتر است.'
اوباما با اظهار اين كه، آمريكا نيروهاي زميني عازم ليبي نخواهد كرد و 'با زور از يك هدف تعيين شده كه همان حفاظت از غير نظاميان است، فراتر نخواهد رفت'، به دقت نقش آمريكا را محدود كرد.
مقامات كاخ سفيد روز گذشته ( جمعه) از مشخص كردن نحوه حمايت آمريكا از عمليات نظامي تحت رهبري اروپا در ليبي خود داري كردند.
آن ها همچنين از ارائه جزئيات عواملي كه از ديدگاه اوباما ميزان عمق مداخله در ليبي را مشخص مي كنند، طفره رفتند.
اما اگر بخواهيم تنها بر اساس سخنان اوباما و مشاورانش قضاوت كنيم، اين عوامل عبارتند از: تصميم بر عدم وارد كردن آمريكا كه عمدتا از ديدگاه اعراب غير قابل اعتماد محسوب مي شوند، نا آرامي هاي سياسي منطقه، نگراني درباره توسعه بيش از حد نظامي و خالي شدن خزانه داري آمريكا.
مقامات كاخ سفيد قاطعانه از سرعت واكنش اوباما دفاع كرده اند. 'جي كارني'، سخنگوي كاخ سفيد روز دوشنبه هفته گذشته گفت: 'سرعت واكنش بين المللي در اين مورد كاملا چشمگير است. حركت در اين مورد با شتاب بسيار صورت مي گيرد.'
طيف گسترده اي از شخصيت هاي سياسي، نظير 'جان كري'، رئيس كميته روابط خارجي سنا، و محافظه كاراني چون 'جان بولتون'، نسبت به احتياط بيش از حد اوباما اظهار نارضايتي كرده و معتقدند در حالي كه نيروهاي قذافي از سمت شرق و غرب ليبي عليه انقلابيون پيشروي كرده اند، احتياط اوباما به مثابه هدر دادن فرصتي ارزشمند است.
بولتون، كارشناس موسسه 'امريكن اينتر پرايز' و فرستاده بوش در سازمان ملل، گفت: 'ما با اقدام نكردن در طول يك ماه فرصت هاي زيادي را از دست داده ايم.'
وي افزود انتظار اوباما براي كسب حمايت اتحاديه عرب از ايجاد يك منطقه پرواز ممنوع، ضرورتي نداشت.
سرور، كه اكنون در دانشكده مطالات بين المللي پيشرفته 'جان هاپكينز' مشغول به فعاليت است، تا حدي با اين نظر موافق است.
وي گفت: 'من بي صبرانه مي خواستم بدانم چقدر مي خواهند منتظر بمانند. من معتقدم آن ها مي توانستند زود تر اقدام كنند و سريع تر پيش بروند.'
اما وي اجازه روز پنجشنبه گذشته شوراي امنيت سازمان ملل درباره اقدام نظامي در ليبي را 'يك دستاورد ديپلماتيك با ابعاد چشمگير' خواند.
اوباما و اروپا ترتيبي دادند تا از وتوي روسيه و چين در امان بمانند. اما همچنان آمريكا در حاشيه و اروپا در خط مقدم اين جبهه قرار دارد. به موجب اين قطعنامه امكان
'تمام اقدامات ضروري' كه به مثابه 'نيروي اشغالگر خارجي' نباشد، براي حمايت از غير نظاميان ليبي فراهم شده است.
ديپلمات هاي اروپايي نسبت به اين كه فرانسه، انگليس و ساير نيروهاي هوايي اروپا با حمايت فني و اطلاعاتي آمريكا، آماده اجراي منطقه پرواز ممنوع و جلوگيري از حمله قذافي به انقلابيون هستند، اظهار اطمينان كردند.
اما همان گونه كه تجربه آمريكا در عراق نيز نشان داد، در مداخلات نظامي تغييرات غير منتظره اي صورت مي گيرد.
اگر اوباما به يادآوري نياز داشت، مي توانست روز گذشته (جمعه) پيش از عزيمت به آمريكاي جنوبي و مركزي نگاهي به پارك مقابل كاخ سفيد بياندازد و معترضاني را ببيند كه براي بزرگداشت سالروز حمله به عراق تجمع كرده بودند.
سرور گفت، ليبي پس از قذافي ممكن است شاهد كشتارهاي انتقام جويانه وسيع باشد و از آن جا كه قذافي طي 42 سال گذشته سلطه كامل بر جامعه داشته است، مانند مصر و تونس، هيچ موسسه دولتي مستقلي را نمي توان در ليبي يافت.