ملیت نوشت : به نظر می رسد ، آنکارا مواضع گذشته را در قبال تحولات لیبی که تا حدودی متناقض نیز به نظر می رسید ، کنار گذاشته است و با توجه به تحولات آینده اصول سیاست خود را مشخص کرده است.

در این راستا می توان به این نکات درباره اصول سیاست ترکیه در قبال لیبی اشاره کرد که ترکیه سلاح های خود را به سوی لیبی نشانه نخواهد رفت.

این کشور تاکید می کند مداخله نظامی در لیبی باید پایان یابد و با اشغال خاک لیبی به شدت مخالف است.

انکارا همچنین آماده است در عملیات ارسال کمک های انسان دوستانه مشارکت کند. ملیت نوشت : این موضع ترکیه کاملا اصولی است اما ائتلاف غرب را قانع نخواهد کرد و ترکیه نیز نخواهد توانست نقشی موثر در جنگ لیبی ایفا کند.

به رغم آن می توان گفت : ترکیه موضع متفاوتی را در قبال لیبی در پیش گرفته است اما نباید فراموش کرد که بحران لیبی هنوز در مرحله آغاز است و ابهام درباره آینده روند کنونی همچنان ادامه دارد.

همانگونه که درباره مخالفت ترکیه با حمله آمریکا به عراق شاهد آن بودیم ، تحولات آینده ممکن است صحیح بودن موضع ترکیه را درباره حوادث لیبی نیز ثابت کند.

موضع متفاوت ترکیه در قبال قیام شیعیان در بحرین نیز ترکیه را با شرایط دشوار مواجه خواهد کرد.

می توان گفت : آنکارا این موضوع را نشان داده است که دیدگاهش با دیدگاه غرب درباره تحولات خاورمیانه متفاوت است.

ملیت نوشت : اکنون این موضوع کاملا آشکار شده است که سارکوزی بیشترین نفع را از عملیات نظامی علیه لیبی به دست خواهد آورد.

این موضوع برای ترکیه خوشایند نبود اما فرانسه منتظر دیگران نماند و سریعا عملیات نظامی را علیه قذافی آغاز کرد.

سارکوزی بار دیگر راه را برای بازگشت اروپا به منطقه شمال آفریقا باز کرد.

نباید فراموش کرد که اروپایی ها درباره قیام های مردمی در مصر و تونس موضعی کاملا منفعلانه داشتند.

دولت فرانسه در تونس نیز با حمایت از دیکتاتور این کشور هدف انتقادها قرار گرفته بود.

از این دیدگاه وقایع لیبی برای سارکوزی فرصتی بود که نباید آن را از دست می داد.

او با قانع کردن آمریکا ابتکار عمل را به دست گرفت و ائتلافی از کشورهای خواستار مداخله نظامی در لیبی تشکیل داد.

ملیت نوشت : پس از آغاز بحران در لیبی اولویت نخست ترکیه خارج کردن حدود 25 هزار تبعه ترکیه از لیبی بود.

این عملیات با موفقیت انجام شد.

دولت ترکیه همچنین برای جلوگیری از بروز جنگ داخلی در لیبی تلاش هایی را برای قانع کردن قذافی و مخالفان وی و برقراری صلح میان آنان آغاز کرد.

دولت ترکیه همچنین تلاش کرد مانع مداخله ناتو در لیبی شود و راه مداخله نظامی خارجی را در خاورمیانه سد کند.

این موضع ترکیه کاملا اصولی است اما با واقعیت های موجود بسیار فاصله داشت .

علاوه بر آن این موضع ترکیه زمینه مناسبی را برای اینکه قذافی فرصت بیشتری به دست آورد ، فراهم می کرد. مخالفت ترکیه با توسل به زور در لیبی موجب شد که سارکوزی انکارا را برای شرکت در نشست پاریس دعوت نکند.

آمریکا ،‌انگلیس و اتحادیه عرب نیز خواستار دعوت از ترکیه نشدند.

به رغم آن بازی هنوز پایان نیافته است و نباید این گونه تصور کرد که ترکیه در لیبی بازنده شده است.

---