روزنامه فرانسوی زبان لوموند نوشت پس از گذشت چند روز از عملیات نظامی لیبی انتقادات از آن افزایش یافته است.
این روزنامه در اینترنت در تبیین این انتقادات نوشت اقدامات اولیه برای آغاز این عملیات کافی نبود.
آلمانی‌ها قبل از آغاز این عملیات اعلام کردند که از دیدگاه آنها ، راه حلی نظامی راه حلی خطرناک است و امکان دارد پیامدهای غیرقابل تصوری داشته باشد.
این همان استدلالی بود که دیگر کشورهایی که در کنار آلمان (ونزوئلا ، روسیه ، چین و هند) به قطعنامه سازمان ملل رای ممتنع دادند نیز به آن فکر کرده بودند.
از سوی دیگر با شدت گرفتن عملیات نظامی در لیبی ، توافق اولیه در میان آمریکائیها نیز شکننده تر شد.
جمهوری خواهان مشارکت آمریکا در این جنگ را بدون بررسی آن توسط نمایندگان محکوم کردند.
از سوی دیگر بال چپ حزب دموکرات نیز مخالفت خود را با آغاز جنگی دیگر علیه کشوری مسلمان پس از جنگ افغانستان و عراق اعلام کرد و باراک اوباما مجبور شد در مقابل این دو طیف از خود دفاع کند.
از دیگر انتقادات مطرح شده این است که این عملیات از چارچوب قطعنامه هزار و نهصد و هفتاد و سه فراتر رفته است.
این انتقاد را کشورهایی مطرح کرده‌اند که در ابتدا مشارکت در عملیات لیبی را پذیرفته بودند.
وجود ابهاماتی در قطعنامه شورای امنیت سازمان ملل درباره استفاده از زور موجب بروز آشتفتگی‌هایی حتی در میان اعضای ائتلاف شده است.
اتحادیه عرب که در ابتدا در نشست سران در پاریس حمایت خود را از گزینه نظامی اعلام کرده بود ، بسیار سریع از بمباران‌ها انتقاد کرد. در ادامه این مقاله آمده است این انتقاد نیز مطرح شده است که نیروهای ائتلاف دلیل موجهی برای عملیات خود ندارند.
رونی برومن، رئیس سابق سازمان پزشکان بدون مرز این انتقاد را مطرح کرد.
او در گفتگو با شبکه فرانس اینتر گفت تلاش برای برقراری دموکراسی و قانونمداری با استفاده از بمباران محکوم است.
هربار که سعی شده این کار انجام شود شکست خورده است.
هدف از این اقدمات جلوگیری از نسل کشی بود اما من شاهد شکل دیگری از این نسل‌کشی بوده ام.
این اقدامات وضع را به بن بست رسانده‌اند و کشتارهایی که به وقوع پیوسته اند بسیار فاجعه بارتر بودند.
برخی دیگر از منتقدان نیز می‌گویند در حالی که در دیگر کشورها نیز وضع مشابهی حاکم است چرا برای نجات مردمی که با خطر مرگ مواجه هستند لیبی انتخاب شد ؟ ژان کریستف روفن ، سفیر سابق فرانسه در داکار و رئیس سابق برنامه مبارزه با گرسنگی یکی از این افراد است.
او در این رابطه می‌گوید ما جنگی انسانی را هدایت می‌کنیم .
ما به یک نظام به نام حفظ شان انسان‌ها حمله می‌کنیم.
این خیلی خوب است .
اما آیا این معیار در همه جا قابل اجرا است؟ آیا باید خود را برای دخالت در سوریه ، یمن و الجزایر نیز آماده کنیم؟
