يك تحليلگرعرب گفت: هدف آمريكا وغرب از عمليات نظامي در ليبي كمك به انقلابيون نيست بلكه آنان با توجه به از دست دادن موقعيت مهم و راهبردي خود در مصر و تونس، درصدد يافتن جاي پاي جديد براي تامين منافع درازمدت خود در شمال آفريقا هستند.

مصطفي غلوم عباس، در گفت و گو با خبرنگار ايرنا افزود: قيام مردم ليبي در ابتدا مانند قيام مردم مصر و تونس، مسالمت آمير و شعارهاي آنان در راستاي احقاق حقوق و مشاركت در اداره امور كشور بود ولي كار به جايي رسيد كه مجبور به مبارزه مسلحانه شدند.
وي افزود: در ابتدا اميد مي رفت كه 'معمر قذافي' نيز مانند 'بن علي' و 'حسني مبارك' با تمكين در برابر خواست مردم از قدرت كناره گيري كند ولي متاسفانه زورگويي هاي وي از يك طرف و مصالح غرب از طرف ديگر، باعث شد تا مردم نتوانند به صورت مسالمت آميز به خواسته هاي خود دست يابند و مجبور به درگيري مسلحانه شدند.
عضو مركز پژوهش هاي علمي كويت افزود: در ابتدا غربي ها خواستند همان رفتاري را كه با قيام هاي مردمي تونس و مصر كردند با قيام مردم ليبي نيز داشته باشند ولي ديدند كه با قيام مردم اين كشورمنافع شان با خطر جدي رو به رو مي شود.
وي گفت: با توجه به اينكه اميد آمريكا و اروپا از شمال آفريقا، در پي رويدادهاي مصر و تونس تا حدي قطع شده است، الان به فكر جبران آن در كشورهاي ديگري مانند ليبي هستند تا از اين طريق نفت و منافع راهبردي خود را در شمال آفريقا تامين كنند.
اين تحليلگرعرب با بيان اينكه هدف غربي ها يافتن جاي پايي در ليبي و تحكيم موقعيت خودشان در شمال آفريقاست، افزود: غربي ها و استعمارجديد كار را به جايي رساندند كه مردم مجبور به درخواست كمك خارجي شوند تا از اين طريق بعدا خواسته هاي خود را بر آنان تحميل كنند.
وي افزود: متاسفانه ديديم كه كشورهاي عربي نيز جلسه گرفتند و درخواست كمك بين المللي و دخالت مستقيم در امور ليبي را مطرح كردند.
مصطفي غلوم گفت: غربي ها در ليبي به دنبال محكم كردن جاي پاي خود در شمال آفريقا هستند، زيرا قيام هاي مردمي در مصر و تونس تا اندازه اي منافع غرب را به خطر انداخته است، به ويژه اينكه مردم مصر رژيم مبارك را به عنوان بزرگترين رژيم حامي غرب و اسرائيل ساقط كرده اند.
وي تاكيد كرد: آنها كه در مصر و تونس جايگاه خود را از دست داده اند، الان با قدرت نظامي كه به منطقه آورده اند، مي توانند بعد از سقوط قذافي بر مردم ليبي منت بگذارند كه آنان را نجات داده اند.
وي افزود: در اين صورت ديگر شوراي ملي انقلاب ليبي نمي تواند مداخله غربي ها را اقدامي منفي قلمداد كند، بلكه بايد به آنان امتياز بدهد و غربي ها هم از حكومتي كه برسر كار مي آيد مي توانند امتيازهاي بيشتري بگيرند و در درازمدت از طريق ليبي شمال آفريقا را كنترل كنند.
مصطفي غلوم گفت: به بيان ديگر خواست غربي ها اين است كه درصورت سرنگوني رژيم قذافي در ليبي يك حكومت سازگار با منافع غرب بر سر كار بيايد.
وي افزود: آمريكا و رژيم اسرائيل حالا كه مصر و تونس را از دست داده اند نمي خواهند شمال آفريقا را كاملا از دست بدهند و بر اين اساس هم در ليبي به دنبال جاي پاي جديد براي حضور در منطقه هستند.
عضو مركز پژوهش هاي علمي كويت افزود: به بيان ديگر غربي ها دنبال سلطه بر منابع نفت ليبي و تحكيم جايگاه استراتژيك در شمال آفريقا مي باشند.
وي با اشاره به حوادث يمن گفت: همين سناريو در مورد يمن نيز تكرار مي شود و شايد كار را به جايي برسانند كه رژيم 'علي عبدالله صالح' با دخالت خارجي سرنگون شود.
وي افزود: يمن داراي موقعيت استراتژيك مهمي است و به درياي سرخ و جنوب عربستان سعودي راه دارد و آنها نمي خواهند اين منطقه مهم و محل عبور كشتي ها و منطقه واقع در كنار بزرگترين منابع نفتي را از دست بدهند، ولي با اين حال در مورد يمن بايد منتظر آينده ماند.
اين كارشناس امور منطقه همچنين گفت: از سوي ديگر دوگانگي غربي ها در برخورد با قيام هاي مردمي نيز مشهود است، زيرا درمورد مصر، تونس ، ليبي و يمن از قيام عليه اين نظام ها حمايت كردند ولي در مورد بحرين قضيه بر عكس شد و از رژيم اين كشور حمايت مي كنند.
اين تحليلگر عرب در بخشي از سخنان خود قرن حاضر را قرن بيداري ملت ها دانست و گفت: اين بيداري از زمان پيروزي انقلاب اسلامي ايران به رهبري امام خميني (ره) آغاز گرديد و الگويي براي قيام هاي جهاني و اسلامي در جهت برآورده ساختن حقوق ملت ها شده است.