ایرنا - در حالي كه يك هفته از عمليات نظامي خارجي برضد ليبي مي گذرد، نگراني ها از دخالت نيروهاي نظامي ناتو در امور داخلي كشورهاي منطقه افزايش يافته است.

'آندرس فو راسموسن' دبير كل سازمان پيمان آتلانتيك شمالي (ناتو) پنجشنبه گذشته اعلام كرد كه ناتو به زودي فرماندهي عمليات اجراي منطقه پرواز ممنوع بر فراز ليبي را در دست خواهد گرفت.
اعمال منطقه پرواز ممنوع بخشي از قطعنامه 1973 شوراي امنيت سازمان ملل برضد ليبي است كه چندي پيش به تصويب رسيد. به دنبال تصويب اين قطعنامه، نيروهاي خارجي هفته گذشته به رهبري آمريكا به ليبي حمله كردند.
ناتو در حالي فرماندهي عمليات اجراي منطقه پرواز ممنوع را در دست گرفته كه 28 كشور عضو اين سازمان در خصوص بخش اصلي قطعنامه شوراي امنيت يعني عمليات محافظت از غيرنظاميان و حمله به نيروهاي زميني ليبي به توافق نرسيده اند. بر اين اساس حملات ائتلاف بين المللي به پايگاه هاي معمر قذافي نيز به طور جداگانه و همچنان با محوريت آمريكا صورت مي گيرد.
به گفته 'ويليام گورتني' يكي از مقام هاي وزارت دفاع آمريكا،‌ با اينكه ناتو پذيرفته كه فرماندهي اجراي منطقه پرواز ممنوع بر فراز ليبي را به دست گيرد، اما اين سازمان هدايت بمباران ‌هاي ليبي را نپذيرفته و اين وظيفه همچنان به عهده آمريكا است تا توافق جديدي حاصل شود.
از هفته گذشته كه نيروهاي ائتلاف بين المللي به ليبي حمله ور شدند اختلافاتي در خصوص مساله رهبري اين حملات بروز پيدا كرد. برخي كشورها از جمله آمريكا و تعدادي از كشورهاي اروپايي تمايل داشته اند كه تمامي اقدامات نظامي برضد ليبي بايد با محوريت سازمان نظامي ناتو انجام بگيرد. در مقابل برخي از اعضاي ناتو از جمله تركيه كه به قطعنامه شوراي امنيت برضد ليبي نيز راي ممتنع داد، مخالف مداخله نيروهاي ناتوهستند.
'رجب طيب اردوغان' نخست وزير تركيه چندي پيش ضمن مخالفت با دخالت نظامي ناتو در ليبي، چنين امري را سبب بحراني‌تر شدن اوضاع امنيتي و داراي پيامدهايي مانند حمله نظامي آمريكا به عراق خواند.
** سازمان پيمان آتلانتيك شمالي (ناتو) پس از پايان جنگ جهاني دوم در سال 1949 ميلادي تاسيس شد. ازنگاه برخي تحليلگران اگرچه فلسفه اصلي شكل گيري اين سازمان در آن سال ها واكنش به توسعه طلبي‌هاي اتحاد جماهير شوروي در كشورهاي اروپاي شرقي و مركزي بود، اما پس از فروپاشي شوروي، ناتو تبديل به سازماني براي تحكيم هژموني غرب به رهبري آمريكا شد.
دخالت نظامي در افغانستان و عراق نمونه اي از اقدامات اين سازمان در سال هاي اخير بوده كه مخالفت هاي گسترده اي را در سطح منطقه و جهان به دنبال داشته است.
بسياري از كارشناسان بر اين نظرند كه هدف اصلي غرب از حمله به ليبي كنترل جهان عرب و روند تغييرات در خاورميانه است به گونه اي كه همه فرايند تغييرات تحت سلطه غربي ها باشد.
اكنون اين پرسش مطرح است كه چرا آنگونه كه در ليبي به بهانه حمايت از مردم منطقه پرواز ممنوع اعلام شد در مورد يمن و بحرين چنين اقدامي صورت نگرفت؟
'آندرو موري' نويسنده آمريكايي با اشاره به رويكرد دوگانه غرب در قبال تحولات خاورميانه براين باور است كه ' در منظر طرفداران غربي حقوق بشر برخي افراد مهم تر و با ارزش تر از ديگران هستند. البته در واقع جان اين انسان ها نيست كه اهميت دارد بلكه حفظ برتري غرب است كه بر همه چيز اولويت دارد.'
موري ازجمله تحليلگران غربي است كه ' تصميم شوراي امنيت براي اجازه حمله به ليبي' را صدور مجوزي براي پروژه اي غيرقانوني مي دانند.
اين ناظران خارجي مي گويند: 'شرايط كنوني ليبي نيازمند ميانجيگري است نه مداخله نظامي و بمباران انسان هاي بي گناه. تصميم شوراي امنيت با تحريك برخي از دولت هاي اقتدارگراي عرب منطقه اتخاذ شد. دولت هايي كه از ابتلا به سرنوشت افرادي همچون مبارك و بن علي به شدت وحشت كرده اند. سران اين دولت ها هرگونه مداخله خارجي را در امور داخلي كشورهاي خود رد مي كنند اما با حمله به ليبي موافقت كردند.'
موري در مقاله اي دراين زمينه نوشته است: حملات هوايي و بمباران ها ممكن است به شرايط آتش بسي منجر شود كه در پس آن تجهيز مخالفان قيام قرار دارد. نتيجه چنين وضعيتي تجزيه غير رسمي ليبي است كه مناطق شرقي در اختيار اشغالگران خارجي قرار مي گيرد كه البته در صورت سقوط احتمالي قذافي نيز جانشين وي در نزد ليبيايي ها از مشروعيت كافي برخوردار نخواهد بود.
نكته :
يكي از عواملي كه همواره غرب را به انجام اقدامات خشونت بار و غيرقانوني همچون حمله به كشورهاي ديگر تحريك مي كند، اطمينان از هرگونه مجازات است.
براساس مستندات تارخي روند درگيريها و دخالتهاي غرب در پوشش ناتو در تحولات پس از فروپاشي شوروي در مناطق مختلف افزايش يافته است.
اقدامي كه تحليلگران آن را تهديدي براي براي امنيت جهاني مي دانند.
نكته ديگري كه براين نگراني افزوده، اين است كه سازمان هاي بين المللي مانند ملل متحد به جاي مقابله با چنين روندي ، با سكوت خود به طور تلويحي مهر تاييد بر اين دخالت ها زده است. تاييد حمله نظامي به ليبي و پيش از آن موافقت
شوراي امنيت اين سازمان براي حمله نظامي به افغانستان و عراق هم با همين روند كسب شد.
براساس مستندات تاريخي شوراي امنيت كه بايد پاسدار امنيت و صلح در جهان باشد همواره به صورت تبعيض آميز و نشات گرفته از ديدگاههاي غربي با تحولات بين المللي مناطق مختلف روبرو مي شود.
به عنوان مثال اين شورا در ادوار مختلف در برابر جنايات و اقدامات توسعه طلبانه و ضد حقوق بشري رژيم صهيونيستي در سرزمين هاي فلسطيني هيچ اقدام عملي انجام نداده است. اين شورا همچنين در بحران ليبي و بحرين كه مردم اين كشورها بشدت مورد سركوب واقع شدند نيز تاكنون سكوت اختيار كرده است.
براساس تازه ترين آمار از زمان اجراي طرح منطقه پرواز ممنوع برفراز ليبي در 1257 مورد تهاجم جنگنده‌هاي غربي به آسمان اين كشور؛ 117 نفر از شهروندان ليبيايي كشته و 445 نفر نيز مجروح شدند.
سركوب اعتراضات مردمي در بحرين توسط نيروهاي اشغالگر خارجي عربستان وامارات تاكنون بيش از 10 كشته و دهها مجروح به جاي گذاشته است.